In de databank, die ruim 175.000 artikelen van een aantal beruchte nepuitgevers bevat, komen ongeveer 300 artikelen voor waarvan ruim 750 Nederlandse wetenschappers co-auteur zijn. Daarnaast worden in zo'n 100 conferentiepapers nog eens 500 Nederlandse wetenschappers en hun instellingen genoemd. Vaak zijn dat promovendi, postdocs, wetenschappelijke medewerkers en arts-onderzoekers, of niet-academische onderzoekers bij bedrijven of in het alternatieve circuit. Ook bekende namen duiken op. De Volkskrant vroeg aan viroloog Ab Osterhaus (Erasmus MC), pedagoog Jelle Jolles (VU), viroloog Jaap Goudsmit (Janssen Farmaceutica), psychiater Witte Hoogendijk (EUR) en voormalig voorzitter Rutger Jan van der Gaag (artsenfederatie KNMG), hoe hun namen konden opduiken. Van kwade bedoelingen lijkt geen sprake, van onbekendheid met de tijdschriften, blijheid een belangrijk artikel alsnog gepubliceerd te krijgen, publicatiedruk en deadlines des te meer.
ICIJ analyseerde de publicaties van twee beruchte nepuitgevers, het Indiase OMICS en het Turkse WASET. Tegen beide bedrijven lopen al juridische procedures en op internet "wemelt het van de waarschuwingen van bezorgde of bedrogen wetenschappers voor rooftijdschriften." Dat zijn publicaties waar wetenschappers betalen om hun artikel gepubliceerd te krijgen, in plaats van dat de uitgever een peer-review laat uitvoeren alvorens ze voor publicatie toe te laten. OMICS en WASET zeggen dat ze in een kwaad daglicht worden geplaatst door de grote tijdschriftenuitgevers. Ze beweren wel degelijk peer-reviews en citatenindexen te hanteren. Voor vragen van journalisten zijn ze echter onbereikbaar, schrijft De Volkskrant.
Update 14 augustus, 11.15 uur: column van psycholoog René Diekstra in de PZC (ingezonden door Jos Hugense, zie commentaar #20).

Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wouter, mijn excuses. Het was gemeen, omdat ik je zonder verdere wapens wist. Verder zei ik het al: hier verdelen karakters en keuzen zich. De argumenten staken.
Nou, Dick, dit is wel een erg directe bekeringspoging.
Maar nee, ik zie geen reden om mijn kritisch realisme vaarwel te zeggen.
Staat overigens niet zo ver af van kritisch pragmatisme.
Daarmee zijn we terug bij #214 en #215 en daar heb ik vrede mee.
Zullen we het hier maar bij laten? We hoeven de #300 toch niet te halen?
Wouter, weet je zeker dat je aan het realistische geloof wilt blijven hangen? Allen die ik noemde staan in de grootse traditie van Montaigne: proberen, niet overdrijven.
Daar wil ik heel voorzichtig mee zijn, Dick. De enige waar ik iets van weet is Foucault, en voor die man heb ik respect.
Een Franse filosoof die volgens mij wel veel schade heeft aangericht, ook in de VS, is zijn leerling Jacques Derrida. Hij maakte overal een taalspel van.
Wouter, ander voorbeelden dan: wil je het Michel Foucault, Stephen Toulmin of, mijn leermeester, Jean-François Lyotard verwijten?
They advocated sitting down before facts like babies.