“Nederland lijdt onder vraatzucht”

Een collectief opgeroepen schuldgevoel is een handige methode om veranderingen te bewerkstelligen. Wanneer je dik als iets slechts, asociaals op de kaart zet, zou dat een gezondheidseffect kunnen hebben en goed voor de schatkist kunnen zijn.

Het is evident dat ingrijpen subtieler zou moeten gebeuren. Maar er zijn al levensstijlgerelateerde ziektenkostenverzekeringen.

Robin, het punt is dat de hoofdzonde Vraatzucht al bestond, Augustinus heeft daar al vrome dingen over geschreven. Waarom juist dat woord gebruiken als er niet iets moralistisch in zou moeten zitten?
Dingen bij de naam noemen prima: mensen consumeren meer energie dan ze verbruiken. Verontrustend? Vinden we nu, in deze tijd. Vroeger was die vorm van welvarendheid een teken van welvaart. Vind ik dat mensen gewoon maar zonder vorm van reflectie de hele dag moeten eten en snacken? Nee zeker niet. Maar ik ben tegen het gebruik van religieus getinte terminologie in medische context. Dat maakt me huiverig.

Een beetje achtergrond informatie voor de geinteresseerden:
- http://www.foodnutritiondelta.nl/index.php?option=com_content&task=category§ionid=5&id=31&Itemid=69
- http://www.cdc.gov/obesity/data/index.html
- http://www.rivm.nl/vtv/object_document/o1253n18950.html
Als je een grafiekje maakt zie je dat de trend in NL gelijk is aan USA. Wel zit er een 12 jaar tijdsdelay tussen. Verontrustend!

Lizet, je vraagt "is het correct om dat woord te gebruiken voor mensen die - onbewust vaak - te veel eten?".

Ja, waarom niet? In dat onbewuste geloof ik trouwens niet zo, maar hoe dan ook zie ik niet wat er mis is met de dingen bij de naam noemen. Om er nou een hoofdzonde van te maken vind ik dan ook weer overdreven, maar de "ach, dat moet toch kunnen mentaliteit" die vaak gepaard gaat met teveel eten (=vreten) lijkt me ook niet goed meer.

Lizet, mensen die graag en daardoor (te) veel eten van vraatzucht te beschuldigen, is net zoiets als mensen die graag neuken, pervers te noemen. Calvinistische benadering dus.

Interessanter is het phenomeen van de 'maakbare' nieuwe mens.
De nieuwe mens rookt niet, sport minimaal een half uur per dag, eet niet te veel, kiest 'bewust' in relatie tot dierenleed en ecologische waarden, en is zich bewust van zijn 'carbon footprint' en draagt geen knellend ondergoed.

Hij is zo onderhand de metafoor voor 'matigheid in alles'….

De wijze waarop de 'Staat' de ideale mens promoot heeft veel weg van de wijze waarop in het interbellum die ideale, gezonde Uebermensch naar voren werd geschoven. Alleen het blonde haar en de blauwe ogen ontbreken nog.

Ik vind het regeringswijze bepalen en bijsturen van de ideale mens op calculatorische wijze qua gewicht, ver- en gebruik, en de hoeveelheid CO2-emissie die zijn aanwezigheid genereert, absoluut vieze trekjes hebben.

Overigens, als men de percentages doodsoorzaken van fijn stof, te hoog gewicht, verkeer, stress, etc. etc. etc, welke door de diverse gesubsidieerde gezondheidsbelangengroeperingen geclaimed worden, optelt, zit je al snel op een totaal sterftecijfer van 160% van alle mensen.....