1 min
Ik schrijf hier nooit meer over wijn. Ook nu niet. Het lijkt maar zo.Dit is het jaar van de lichtere wijn en andere drankjes met minder alcohol.
In 2005 brak de Engelse wijnpauzin Jancis Robinson in haar Times-rubriek een lans voor wijn met minder alcohol. Van wijn met meer word je immers moe en nog dronken ook. Zonder meer waar, als je er een hele fles van drinkt.
Na Robinson durfde opeens de hele goemeente. Hoewel we er jarenlang geen last van hadden, werden we opeens allemaal dronken en moe van wijn met alcohol. Overal duiken berichten op over wijn met minder alcohol. Overal het bericht dat wijn sinds de jaren zestig van de vorige eeuw 1% per decennium sterker is geworden. Wijnen van 15% zijn geen uitzondering meer. Er zijn er zelfs al van 16,5%. Dat moet minder en dus gaan we op zoek naar 'light' wijnen.
Die kun je maken van wijnen die normaal sterker zouden zijn. Gort's Qool is er zo eentje. Je kunt ze ook vinden onder de wijnen die er altijd al waren, maar niet zo populair omdat meer toen nog beter was.
Duitsland heeft wijnen die van nature zelfs amper boven de 9% komen, ook droge. De Portugese vinho verde houdt het ook op zo'n 10%. En zo zijn er nog veel meer. Ze gaan een gouden toekomst tegemoet.
Maar draait het nou om meer of om minder?
Wil je net zoveel drinken als je gewend was, maar minder alcohol binnenkrijgen? Of wil je meer kunnen drinken om tot dezelfde dizziness te komen die je gewend bent? Volgens Gort gaat het om het laatste. Hij wil gewoon méér kunnen verkopen. Logisch, daar verdient hij aan. Maar wijnjournaliste Victoria Moore denkt er al net zo over:
let's concentrate on the good news. Wines that are lower in alcohol mean you can drink the same amount and do less damage to your liver. Or just drink more, and feel less guilty.
Deze wijnjournalist zet dus aan tot consumentisme. Het gaat gewoon om meer. 'Drink méér' dus, net als in: neem ieder jaar een nieuwe mobiel, ga op een 5e vakantie, eet meer met minder vet/suiker, vlieg vaker voor €10. Vul maar aan.
Méér. Kwantiteit. Daar gaat dit stukje over.
Het ging toch om smaak en de essentie van genieten? Kwaliteit.
Zou de reclame aan het verdwijnen zijn en de journalistiek het overnemen?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Ik lap politieke correctheid graag aan m'n spreekwoordelijke laars.
Daar gaat het niet om. Er is zoveel leuks te vertellen over de 'andere' smaak van dit type wijnen, hoe dat komt, de zeer verschillende manieren waarop ze gemaakt worden.
Als journalist diept ze haar onderwerp niet uit en komt ze niet verder dan wat iedereen al wist: wijnen met minder, bevatten minder en daarom kun je er meer van drinken.
Een wijnjournalist heeft als taak een voor zijn lezers toegankelijk stuk over (nieuw) verkrijgbare wijnen te schrijven, om ze te inspireren bij hun keuze. Daar is Moore, inclusief de proefnotities onder het stuk wel in geslaagd, lijkt mij. Het is niet haar taak om alcoholgebruik terug te dringen.
Dat je weer een fles bij het diner kunt opentrekken zonder halverwege in slaap te vallen, is voor velen trouwens goed nieuws, zie ook de reactie van Mariëlla hierboven.
Tot slot: kranten kunnen heel moeilijk bestaan ZONDER in te spelen op de comsumptiedrift van hun lezers, die overigens vaak te eenzijdig als leeghoofdig wordt neerget. Met het consumeren van wijn, stentrips en boeken, kun je je leven juist ook verdiepen. Zelfs mode is voor velen zingevend.
Een krant hoeft bij deze deze onderwerpen niet voortdurend in de politiek-correcte loopgraven te liggen. Waar de Guardian overigens best een handje van heeft.
Wikipedia vermeldt: "Consumentisme wordt vaak omschreven als een levensstijl met de lust tot kopen als voornaamste bestaansdoel."
Er valt veel te vertellen over de kwaliteit van die lichtere wijnen. Als ik me goed herinner deed Robinson dat ook.
De techwijnen onder de lichtere, horen zelfs duurder zijn dan gewone wijnen. Beter fruit. Interessante smaaksensaties. Geen woord daarover.
Slechts de moderne marketingmare: meer (of net zoveel als al teveel) kan lekker wél.
Dat Gort die volgt begrijp ik. Van een journalist begrijp ik er niks van: die moet met nieuws komen, niet met verkooppraatjes.
Naar mijn idee gaat het om minder: minder alcohol binnenkrijgen bij dezelfde hoeveelheid vloeistof die je tot je neemt. In Californië proefden we Zinfandel's van 16,9% (echt, je went eraan ;-)), maar dat voel je wel als je samen een fles bij het eten neemt. Neem je samen een fles van 12% of minder, heb je na afloop een veel beter gevoel en minder kans op die migraine-aanval... Je kunt nog naar huis rijden, een boek lezen bij het kampvuur e.d. Bij zo'n fles van boven de 14,5% val je al snel na thuiskomst (als je veilig thuisgekomen bént), in slaap!
Wat bedoel je met "consumentisme"? Overconsumptie?
Victoria Moore heeft het NB letterlijk over "the same amount" Maar veel lezers van de Guardian vinden het lekker om meer dan één glas wijn te drinken en Moore bedient ook deze lezers. Daar gaat het om in servicerubrieken en katernen van kranten, plus het verkopen van relevante advertenties. Een boekenkatern zet aan tot het kopen van boeken, trekt boekenliefhebbers aan en zo kan de krant deels worden betaald door de inkomsten van advertenties van uitgevers.
Ik zie daar geen boosaardig complot in. Moet een krant advertenties voor vliegreisaanbiedingen weigeren? Misschien wel, de Volkskrant plaatst bijvoorbeeld ook geen seksadvertenties. En het zou de krant sieren om in de receptenrubriek naar iets kleinere porties vlees p.p. te gaan.