1 min
In de Engelstalige markt begint het mode te worden: lokaal eten. Er is zelfs al een naam voor: locavores. Dat zijn geen supermarktjutters, maar mensen die hun maaltje lokaal bij elkaar sprokkelen. Goddank doen ze dat niet vanwege de foodmiles, maar om eten weer betekenis te geven. Het is niet gratuit. Het kost moeite.
Zo wordt eten bijzonder. Een belevenis, zeiden marketeers alweer jaren geleden, al wisten ze niet hoe ze dat vorm moesten geven.
Gisteren was ik op een evenement voor lokale producten, van lokale boeren voor lokale consumenten. Ik sprak met een van de initiatiefnemers die me duidelijk maakte dat dit soort eters de toekomst van onze boeren kan veiligstellen. Lokaal eten betekent iets. Daar kan geen merk tegenop.
Maar hoe noem je nou zo'n "locavore" in het Nederlands en Vlaams?
Als we er een geuzennaam voor kunnen bedenken willen er vast wel meer mensen bij gaan horen. Da's goed voor onze boeren.
OK, het mag ook voor parttime locavore consumenten, hoewel er echt wel wat meer te krijgen is dan alleen kool ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik zou het niet erg vinden als de naam behouden blijft. Ik vind het een goede benaming. Maar het mag ook gekannibaliseerd worden door een spitsvondige vernederlansing. Ik zal ook mijn duit in het zakje doen.
BijdehandETers
Volkloren?
Streeketers?
Boerderijers.
Een geuzennaam?