1 min
Het LEI liet onlangs weten dat het beter gaat met de Nederlandse boer en tuinder. Gisteren maakt het bekend dat het niettemin slecht gaat met een groot deel van de varkensboeren. Voor een deel daarvan heeft het een oplossing: stop de spaarbankboekjes van het boerengezin in het kwakkelende bedrijf.
Bijna 20% van de Nederlandse varkensboeren staat er zo slecht voor dat hun bedrijven niet meer te redden zijn. Ze zullen komend jaar omvallen, verwacht het Landbouw Economisch Insituut (LEI) volgens een bericht op De Boerderij. Een tweede tranche van 20% staat er eveneens slecht voor omdat er onvoldoende onderpand is om hun tekorten te financieren. Het LEI noemt als oplossing het inbrengen van de spaartegoeden van boeren. Banken hanteren deze strategie al enige jaren. Niet alleen de spaarbankboekjes van boer en boerin maar ook die van de boerenkinderen worden in de doorfinanciering betrokken.
Grootslachter VION, verantwoordelijk voor de in- en verkoop van het merendeel van Nederlandse vleesvarkens, staat voor grote problemen. Er gaan geruchten dat de verliezen voor het komende jaar aanmerkelijk groter zullen zijn dan de al eerder op Foodlog genoemde 250-300 miljoen euro omdat het bedrijf niet in staat is de stijgende voerprijs bij zijn leveranciers gecompenseerd te krijgen. Toch betaalt het een zo goed mogelijke prijs uit aan zijn boeren, terwijl die ook met die prijs al in de problemen blijken te komen. De vraag moet dan ook gesteld worden wat de langere termijn toekomstvisie van het LEI is voor de varkenssector in Nederland om zijn advies om zelfs de spaarvarkens van kinderen te gebruiken om een mogelijk doodlopend deel van een bedrijfstak nog net te kunnen financieren.
Het is immers niet ondenkbaar dat tussen de 1000 en 2000 boerengezinnen nu gedwongen worden goed en heel persoonlijk geld achter kwaad aan te gooien, terwijl een punt zetten verstandiger is. Het meest logische scenario voor de Nederlandse varkenssector is immers het behoud van enkele heel grote boerenbedrijven aan de ene kant van het spectrum en wat veel kleinere aan het andere einde. Daartussen is op dit moment geen ruimte in de markt te voorzien. Insiders uit de vleeswereld geven dan ook aan dat er een 'slachting' onder boeren te verwachten valt. Slechts een klein aantal zal grote aantallen dieren houden, in Nederland en over de grens, zo verwachten deze waarnemers van de varkenssector. Vanuit een dergelijk perspectief verwachtten zij faillissementen die 60 tot 80% - en mogelijk meer - van de boeren zullen raken.
Als die visie reëel is, is het advies om spaarvarkens stuk te slaan een zwijnenstreek.
Wat is de visie van het LEI op de toekomst? Dat is de vraag.
Fotocredits: 'Friese spaarvarkens van kerfsnede aardewerk', uitsnede, 23dingenvoormusea
Dit artikel afdrukken
Grootslachter VION, verantwoordelijk voor de in- en verkoop van het merendeel van Nederlandse vleesvarkens, staat voor grote problemen. Er gaan geruchten dat de verliezen voor het komende jaar aanmerkelijk groter zullen zijn dan de al eerder op Foodlog genoemde 250-300 miljoen euro omdat het bedrijf niet in staat is de stijgende voerprijs bij zijn leveranciers gecompenseerd te krijgen. Toch betaalt het een zo goed mogelijke prijs uit aan zijn boeren, terwijl die ook met die prijs al in de problemen blijken te komen. De vraag moet dan ook gesteld worden wat de langere termijn toekomstvisie van het LEI is voor de varkenssector in Nederland om zijn advies om zelfs de spaarvarkens van kinderen te gebruiken om een mogelijk doodlopend deel van een bedrijfstak nog net te kunnen financieren.
Het is immers niet ondenkbaar dat tussen de 1000 en 2000 boerengezinnen nu gedwongen worden goed en heel persoonlijk geld achter kwaad aan te gooien, terwijl een punt zetten verstandiger is. Het meest logische scenario voor de Nederlandse varkenssector is immers het behoud van enkele heel grote boerenbedrijven aan de ene kant van het spectrum en wat veel kleinere aan het andere einde. Daartussen is op dit moment geen ruimte in de markt te voorzien. Insiders uit de vleeswereld geven dan ook aan dat er een 'slachting' onder boeren te verwachten valt. Slechts een klein aantal zal grote aantallen dieren houden, in Nederland en over de grens, zo verwachten deze waarnemers van de varkenssector. Vanuit een dergelijk perspectief verwachtten zij faillissementen die 60 tot 80% - en mogelijk meer - van de boeren zullen raken.
Als die visie reëel is, is het advies om spaarvarkens stuk te slaan een zwijnenstreek.
Wat is de visie van het LEI op de toekomst? Dat is de vraag.
Fotocredits: 'Friese spaarvarkens van kerfsnede aardewerk', uitsnede, 23dingenvoormusea
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Als rendementen op agrarische bedrijven al meerdere jaren slecht zijn ( en dat is op veel bedrijven het geval) dan verwacht ik geen grote spaarbankboekjes meer; daar zijn de afgelopen jaren de boodschappen voor het gezin van gedaan. Als bedrijven gemanaged wordt met in achtneming van bedrijfseconomische principes dan is de keuze om of zodanige veranderingen door te voeren zodat er wel rendement gehaald wordt of om te stoppen, de boel zien te verkopen zodat het bedrijf de niet verloederd en het een rotzooitje wordt in ons mooie landelijke gebied.
Vragen geld te steken in bedrijven die het gaan verliezen mag natuurlijk. Het daadwerkelijk doen (spaargeld erin steken) is niet slim. Ik snap niet precies waarom privé-tegoeden in het bedrijf gestoken moeten worden. Als zekerheid voor de bank voegt het niet veel toe, bij de meeste kleinere gezinsbedrijven is de ondernemer privé aansprakelijk, en doen de spaartegoeden van minderjarige kinderen mee in het risico. De enige mogelijkheid die ik zie is dat het geld nodig is om tekort aan liquiditeit op te vangen. Dat lijkt mij zacht gezegd niet zo'n goede motivatie om spaargeld in het bedrijf te steken. Los van de vraag of er zoveel spaartegoed is dat dat de doorslag kan geven.
Overigens is de redenering dat het vreemd is geld te vragen aan een financier terwijl men privé niet mee wil doen een heel logische.
De discussie loopt weg van het onderwerp: mag je gezinsbedrijven vragen geld te steken in bedrijven die het gaan verliezen van grote familiebedrijven?
Bavaria is ook een familiebedrijf. Ik zeg het maar voor wie het niet wist. Er zijn talloze heel grote professionele familiebedrijven in Europa. Boeren Nederland staat voor wat betreft zijn volumeproductie - en anders dan Belderbos denkt - ook voor zo'n ontwikkeling: van klein- en middenbedrijf naar professioneel geleid grootbedrijf. Die visie delen de banken, kennisinstellingen en boerenbazen. De vraag is alleen hoe je vandaag al met de consequenties naar je klanten en leden moet omgaan.
Waarom gaat een aantal zeer grote bedrijven, gefinancierd met kapitaal waar rendement uit moet komen en gebruik makend van arbeid die ook elke maand betaald moet worden, het winnen van een familiebedrijven die gebruik maken van kapitaal en arbeid die het best een tijdje zonder rendement kunnen? Kan iemand mij dat uitleggen?
En welke conclusie trek je dan, Wouter, als zowel bank als ondernemer er geen geld meer op durven zetten?
En hoe zat dat trouwens ook al weer met al die eieren in dat mandje?