Volgens de NMA(Nederlandse Mededingingsautoriteit) is paprika misschien een slecht voorbeeld, maar voor alle producten bij elkaar is er geen reden om aan te nemen dat de retail onoorbaar veel verdient aan groenten en fruit, ten koste van al die tuinders. Supermarkten behalen niet altijd de hoogste marge in de keten.
De supermarkten hebben dus gelijk gekregen. Zie je wel, lijken ze te zeggen, we hebben altijd al gezegd dat we niet te veel verdienen. Daarbij even niet meerekenend dat grote retailers bij lage marges vooral verdienen op omloopsnelheid, grote hoeveelheden dus.
Dat nieuws sloeg in als een bom bij de tuinders. Die dachten altijd dat ze werden uitgeknepen. Nietwaar dus. Dom, dom dom. Althans, volgens de NMA. De tuinders vragen zich af of ze misschien onder een steen hebben geleefd. Zij hebben de tuinders het onderzoek nota bene zelf via LTO aangezwengeld. Hoe kan er nou uitkomen dat ze veel meer in portemonnee krijgen dan ze zelf weten?
Na het zien van het NOS-journaal sloeg een aantal wakkere tuinders zelf aan het rekenen. In 2005 kregen zij gemiddeld € 0,99 voor een kilo paprika’s. In 2008 € 1,19. Stel nu dat er vijf paprika’s in een kilo zitten (soms zelfs meer) dan ligt die telersprijs tussen de € 0,20 en 0,24. Ra ra, hoe kan dat? Waar is die stuiver gebleven? En als er bij die nog redelijk transparante telersprijzen al zo’n afwijking in zit, wat stellen die andere cijfers in het rijtje dan nog voor? Het is dus de groothandel, die nu de zwarte piet krijgt toegespeeld. Die slokt namelijk het grootste deel, 37 cent, van die paprika op. Ho, ho, zegt de groothandel.
Enfin, waar het allemaal om draait is dat er hevige twijfels zijn over de uitgangspunten van het NMA onderzoek. De basis is gelegd door het LEI (Landbouw Economisch Instituut). En hoe goed de intentie was, de onderzoekers krijgen gewoon niet alle cijfers naar boven. Want wat er werkelijk af speelt in de handelskanalen laat zich niet vangen in transparante cijfers.
Nu heeft de NMA aangekondigd ronde tafel gesprekken te gaan voeren met alle partijen. Daar mag iedereen zijn gal spugen. Of de waarheid daarmee boven tafel komt valt te betwijfelen, maar in ieder geval is er ruimte voor discussie.
Dit lost uiteraard het probleem van lage producentenprijzen niet op. Dat heeft namelijk ook te maken met de manier van vermarkten, samen met overproductie en weggevallen markten. Die twee cent winstmarge uit het onderzoek zou de tuinder € 3,50 per m2 hebben opgeleverd als hij dat geld ook daadwerkelijk gekregen had. Daarmee had hij verder kunnen investeren in duurzame teelt. De harde werkelijkheid is dat de paprikatuinders afgelopen seizoen € 10,00 per m2 tekort kwamen. Ra ra ra, hoe kan dat?
'BLOEDLINK', schreef Peter Jens hier, toen een Europees onderzoek naar de prijsvorming en macht van de supers werd aangekondigd. Daar lijkt het in ieder geval wel op.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Pieternel, worden er ook cijfers gegeven?
"”We hebben goed inzicht in welke kosten gemaakt worden en zien in mogelijk niet meegenomen kosten hooguit een klein deel van de verklaring.”
"Het LEI kwam op basis van verstrekte gegevens op een brutomarge van 5 tot 15 procent voor de groothandel."
Daar moeten we toch geen mensen voor betalen om dit voor de zoveelste keer in 'schattingen' en 'vemoedens' te gieten?
En kijk eens wat er vandaag in de krant staat? Het heeft twee maanden geduurd, maar het LEI begint andere geluiden te ventileren:
LEI hekelt beeld over marges voedingsproducten
24 feb 2010 18:45
De groothandel of de supermarkten verdienen meer aan groente en fruit dan ze hebben toegegeven tijdens onderzoek naar prijsvorming in de agrifood-keten.
Dat vermoedt Frank Bunte die namens het landbouweconomisch instituut LEI het onderzoek deed. Het LEI deed in opdracht van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMA) onderzoek naar prijsvorming in de keten. De belangrijkste conclusie: de supermarkten waren in de periode van 2005 tot 2008 niet in staat prijzen eenzijdig winstgevend te verhogen ten koste van producent en consument.
Niettemin blijven vragen openstaan, aldus Bunte. Er is bij de categorie groente en fruit een duidelijk verschil tussen de verkoopprijzen die de groothandel heeft opgegeven en de inkoopprijzen die het grootwinkelbedrijf rapporteert.
Volgens Bunte restten twee verklaringen: er zijn onduidelijke kosten bij één van de twee schakels, of iemand is oneerlijk over de marge die wordt gemaakt. De eerste verklaring lijkt voorlopig de voorkeur te hebben van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMA).
De NMA noemt indirecte kosten die de groothandel maakt, zoals logistiek en verpakking, als een waarschijnlijke verklaring. Het LEI deelt deze visie niet. ”We hebben goed inzicht in welke kosten gemaakt worden en zien in mogelijk niet meegenomen kosten hooguit een klein deel van de verklaring.”
Het LEI kwam op basis van verstrekte gegevens op een brutomarge van 5 tot 15 procent voor de groothandel.
BRON: AGRARISCH DAGBLAD AUTEUR: JAN CEES BRON
Ik ben net als de meesten van ons in dit debat er van onertuigt dat het anders moet en Wijffels komt terug op zijn schreden van groter is mooier. Getuigt van moed ik heb nog geen landbouw voorman ooit horen zeggens dat ze het foutr gezien hebben. Hoe he tmoet weet ik ook niet en twee die maar dat er voor de BOEREN niet 1 OPLOSSING is voor mij duidelijk. Deoplossing van landbouw, klimaat crisis, honger is met elkaar verbonden. Ik zoek e oplossing in de NORM theorie.
http://www.normeconomics.com/borrowing.html deze theorie ouder dan alle vrijemarkt afspraken.
Paul, ik besloot er vrijdag niets over te schrijven. Ergens in maart - we besluiten komende week wanneer precies - organiseert foodlog voor lezers van AGD en de Boerderij (en anderen die willen komen) in Eindhoven een interactieve conferentie over de toekomst van boeren Nederland en boeren Europa.
Han, ik denk ook dat Wijffels wat wil en twijfel niet aan zijn integriteit. Maar ik hou ook van verhalen waarbij ik me iets concreets kan voorstellen. Het liberale systeem in landbouw vreet zijn eigen kinderen op door overproductie tegen kostprijzen die boven de marktprijzen liggen. In ontwikkelingslanden wordt nog meer geproduceerd, dat de markten hier nog moeilijker maakt en de hongerigen daarginder nog hongeriger maakt. Ik was onder de indruk van Olivier de Schutter, de UN-man die dat laatste nieuws onlangs in Amsterdam kwam vertellen.