Een opmerkelijk stukje van Unilever's CEO Paul Polman verscheen deze week op de website van The Guardian. Ik noemde hem al verschillende malen een van de weinige echte Food Revolutionairen, maar gaf steeds mijn bedenkingen daarbij omdat een groot bedrijf als het zijne nu eenmaal niet snel kan veranderen zonder heel veel te moeten afschrijven. Reden voor mij om het Midden- en Klein Bedrijf als motor voor vernieuwing van de wereld aan te bevelen. Niettemin toont Polman zich aanmerkelijk radicaler dan ik dacht. Gecalculeerd en wel. I'm impressed.
Onder een kop van groene woorden die vele grote ondernemingen zouden kunnen uitspreken, zegt Polman zaken die menig bedrijf met de ogen zullen doen knipperen. De groene woorden zijn versleten, maar de cijfers waar hij bij aanhaakt zouden enthousiasme mogen wekken.
De CEO van Unilever haakt aan bij de jongste cijfers die laten zien dat de opwarming van de aarde harder gaat dan verwacht. Hij zet aan tot het verlagen van de CO2 emissie met 5% per jaar. Dat is een niveau waar de grote industrie van terugschrikt.
Als ik dan lees de volgende taal lees, realiseer ik me dat Polman echt een verschil wil maken: The latest international talks on climate change give business leaders the opportunity to demonstrate they are part of the solution, not the problem. Het zijn woorden die in combinatie met de cijfers wat betekenen.
Ik lees zijn verhaal in The Guardian als volgt: als we het als grote bedrijven samen doen, kan het. Dat klopt. Samen afschrijven en vernieuwen kan. Unilever gaat het in zijn eentje niet lukken, maar samen wel. Polman goes for president. Iemand moet het doen. Nooit eerder hoorde ik een multinationale CEO zulke verstandige taal uitslaan.
Fotocredits: Paul Polman, World Economic Forum
Dit artikel afdrukken
De CEO van Unilever haakt aan bij de jongste cijfers die laten zien dat de opwarming van de aarde harder gaat dan verwacht. Hij zet aan tot het verlagen van de CO2 emissie met 5% per jaar. Dat is een niveau waar de grote industrie van terugschrikt.
Als ik dan lees de volgende taal lees, realiseer ik me dat Polman echt een verschil wil maken: The latest international talks on climate change give business leaders the opportunity to demonstrate they are part of the solution, not the problem. Het zijn woorden die in combinatie met de cijfers wat betekenen.
Ik lees zijn verhaal in The Guardian als volgt: als we het als grote bedrijven samen doen, kan het. Dat klopt. Samen afschrijven en vernieuwen kan. Unilever gaat het in zijn eentje niet lukken, maar samen wel. Polman goes for president. Iemand moet het doen. Nooit eerder hoorde ik een multinationale CEO zulke verstandige taal uitslaan.
Fotocredits: Paul Polman, World Economic Forum
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Helemaal mee eens Dick. Ik heb Paul Polman bij diverse gelegenheden horen en zien spreken. In mijn optiek een van de meest capabele CEO's die de wereld van FMCG/Food rijk is. Visie gecombineerd met de uitstraling en het vermogen om die visie om te zetten in daden en zijn omgeving te mobiliseren.
Ik geloof best dat Polman een gedreven spreker is en goede bedoelingen heeft.
Maar om hem nu een van de weinige echte Food Revolutionairen te noemen ... Kijk nu eens goed naar alle producten van Unilever, dat heeft toch heel weinig met voeding te maken? Unilever maakt gewoon worsten en wasmiddelen.
Praatjes vullen geen gaatjes, "visie" kan je niet eten.
En met het bewieroken van zekere alfamannetjes uit het bedrijfsleven kan je m.i. beter wachten tot ze met pensioen zijn en de balans van hun carrière kan worden opgemaakt.
@Marc #2 ik denk dat Dick bedoelt dat Polman niet alleen begrijpt dat het in Unilever's eigen belang is om te verduurzamen, maar dat hij ook begrijpt dat hij daar de andere grote jongens bij nodig heeft en dat aangezien niemand anders het doet hij maar de leiding neemt. Dat hij hierin het voortouw neemt maakt hem best bijzonder. Mijn inziens vooral als leider, en niet zozeer als profeet.
Floor Rusman schrijft vandaag in Opinie&Debat; van NRC H'blad waarom DOHA haar niet interesseert. Politici zouden te weinig ambitieus zijn en moeten komen met haalbare plannen. Wat Polman doet is de per definitie onhaalbare plannen wél haalbaar maken. Zonder bedrijven kunnen politici niets. Hij heeft de ballen die politici niet hebben. Inderdaad Ernesto, dat bedoel ik.
Er zijn mensen die me op twitter verweten dat ik Unilever zomaar z'n GMO-beleid inzake soja vergeef. Ben benieuwd wat mensen daar hier van vinden.