Keurmerken voor duurzaamheid zouden duidelijker moeten zijn. Ze geven nu te weinig informatie over de werkelijke duurzaamheidsimpact van een product, terwijl de consument hier wel behoefte aan heeft. Dat zegt het LEI. Het is een opzienbarende conclusie omdat veelal wordt aangenomen dat consumenten niet willen weten hoe het zit maar erop willen kunnen vertrouwen dat het goed zit. Eenvoudig gezegd, zou de conclusie kunnen luiden dat de consument dat laatste zelf wel uitmaakt.
Het rapport van het LEI is hier te downloaden. Het persbericht van het LEI zegt:
Uit het onderzoek Inzicht voor de consument in duurzaamheidslabels van Wageningen UR (LEI, FBR en Rikilt) naar acht keurmerken blijkt dat organisaties uit de hele productieketen deze keurmerken vooral gebruiken om risico's af te dekken en een betrouwbaar imago te ontwikkelen. Vaak ontbreken eisen voor het vaststellen en meten van duurzaamheidsimpact. Terwijl consumenten keurmerken willen gebruiken om een goede keuze te kunnen maken of een bijdrage te leveren aan een duurzamere wereld.
Informatie over de milieu-impact van voedselproductie is vaak lastig te vergelijken door verschillen in methodologie en de parameters waarin deze informatie wordt uitgedrukt. Tussen organisaties bestaat ook veel verwarring over de definitie van 'duurzaamheid'. Maar volgens de onderzoekers is het mogelijk een set minimale scores op te stellen voor diverse thema's waarbij een groot deel van de consumenten een product als duurzaam zou beschouwen.
Fotocredits: LEI
Dit artikel afdrukken
Uit het onderzoek Inzicht voor de consument in duurzaamheidslabels van Wageningen UR (LEI, FBR en Rikilt) naar acht keurmerken blijkt dat organisaties uit de hele productieketen deze keurmerken vooral gebruiken om risico's af te dekken en een betrouwbaar imago te ontwikkelen. Vaak ontbreken eisen voor het vaststellen en meten van duurzaamheidsimpact. Terwijl consumenten keurmerken willen gebruiken om een goede keuze te kunnen maken of een bijdrage te leveren aan een duurzamere wereld.
Informatie over de milieu-impact van voedselproductie is vaak lastig te vergelijken door verschillen in methodologie en de parameters waarin deze informatie wordt uitgedrukt. Tussen organisaties bestaat ook veel verwarring over de definitie van 'duurzaamheid'. Maar volgens de onderzoekers is het mogelijk een set minimale scores op te stellen voor diverse thema's waarbij een groot deel van de consumenten een product als duurzaam zou beschouwen.
Fotocredits: LEI
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Voorbeeld: je scoort met dierwelzijn heel hoog, maar doet minder voor het milieu, is dat dan meer of minder duurzaam als andersom ? Ook dat valt toch niet de snappen of goed uit te leggen. Wie durft de mate van (integrale) duurzaamheid vast te leggen ?
tja we hebben ons wat in de maag gesplitst met het begrip duurzaamheid. Een integrale duurzaamheidstoets, ik wens je veel succes. Voorlopig lijken deeltoetsen (energie, diervriendelijkheid e.d.) nog het enig haalbare.
Integrale duurzaamheid wordt wel van ons als ondernemer gevraagd, anders krijgen we te maken met een actiegroep die gaat voor 'one issue'. Of leg ik de lat dan te hoog voor onszelf en de mensen die het moeten gaan toetsen?
Het rapport van ABN Amro over kip liet onlangs zien waar de vraag van Marijke toe leidt: stammenstrijden.
Duurzaamheid is nl. een kwestie van met feiten omgaan vanuit levensovertuiging, belevingswereld en persoonlijke keuzen. Daar is het niet minder feitelijkheid om, maar wel minder universeel 'gegeven'.
Duurzaamheid bestaat niet. Het is een keuze.
Marijke, laat je oren niet teveel hangen naar actiegroepen (en dat zegt een oud activist) maar probeer te verbeteren waar jezelf de mogelijkheden hebt. Beter haalbare dingen doen dan onhaalbare dingen nastreven.