"Als het aankomt op terugvechten, weten boeren, moet je bij Jan Cees Vogelaar zijn, de aanvoerder van het verzet tegen het stikstofbeleid. Slim en inhoudelijk sterk, maar ook een man die dreigt en bluft en samen oploopt met Thierry Baudet."
Met die tekst leidt de Volkskrant een portret in van de man die de jongste broer is van oud-minister Ella Vogelaar (PvdA), werd geboren in een Zeeuws ARP-gezin met een flink rode rand waarvan de moeder opkwam voor de noden en belangen van kleine boeren, die de Nederlandse Melkveehouders Vakbond oprichtte, bestuurder melkveehouderij van LTO Nederland was en de drijvende kracht is achter het Mesdagfonds en de Stichting Agrifacts. Op Foodlog zei hij al dat wie aan het portret van de Volkskrantjournalisten mee zou werken, niet tot zijn vriendenkring kan behoren. Die woorden zijn ook opgenomen aan het einde van het artikel.
De kern van het portret is verwoord in de volgende twee passages:
Ik ken Vogelaar al een jaar of tien en durf te beweren dat hij net als het gezin waarin hij werd geboren, opkomt voor de gewone Nederlandse boer. Die is belazerd met regels en beloftes: als hij zou voldoen aan de regels, dan mocht hij blijven. Maar in de praktijk is dat niet zo.
Als de overheid minder boeren en minder productie had gewild, dan had ze dat gewoon moeten zeggen en regelen, vindt hij. Er is al ruim twintig jaar geen duidelijkheid en dat pikt hij niet. Hij staat voor zijn boeren die steeds weer iets moeten op milieugebied, terwijl het feitelijke beleidsdoel de beperking van de boerenproductie in Nederland is. Enerzijds omdat het boerenland nodig is voor andere beleidsdoelen (groei bevolking en niet-agrarische bedrijvigheid, recreatie en natuurherstel) en anderzijds omdat de milieudruk van agrarische activiteit de ontwikkeling van die andere doelen in de wielen rijdt. Coöperaties en LTO stribbelden mee. De beleidsmakers hoopten dat voldoende boeren door natuurlijk verloop zouden stoppen om ruimte te maken voor de overblijvers. Maar zo pakte het niet uit. Onderwijl trok de wijffelende overheid de gewone boerenfamilies steeds dieper in het financiële moeras, terwijl andere vervuilers minder streng werden beoordeeld. Vogelaar ziet hun psychische nood; dat kan ik laten zien aan de hand van mails en berichten over de jaren heen.
Dat de grenzen voor de gemiddelde boer zijn bereikt, ben ik met hem eens. De rek is eruit. Moet hij dat over het rechts corrigeren om de huid van die boer zo duur mogelijk te verkopen, dan doet hij dat. Hij weet hoe ik daarover denk: een gevaarlijke keuze omdat ik me realiseer dat we in tijden leven waarin de Schmitt-opvatting van politiek terug is. Dat Baudet van boeren gebruikt maakt om burgers te laten zien wat volgens hem ook hen te wachten staat aan 'klimaatgekte' en opofferingen waarvan de doelmatigheid te betwijfelen valt. Tevens vind ik het - net zoals Hans Achterhuis onlangs in De Morgen - te makkelijk om sympathie voor Baudet als 'fout' af te doen. Probeer eerst eens te begrijpen wat er is misgelopen in de relatie boer-overheid en burger-overheid en bepaal daarna je standpunt en verhouding tot Baudets sympathisanten.
Vogelaar is een inderdaad een heel ruwe bolster, maar heeft een blanke pit. No pun intended, al maakt zelfs een grapje het niet makkelijker om het erg verbeten geraakte fenomeen te begrijpen.
Dit artikel afdrukken
De kern van het portret is verwoord in de volgende twee passages:
- Zijn omgeving ziet hoe Jan Cees Vogelaar radicaliseert en daarmee ook op de voorgrond begint te treden. Eind vorig jaar heeft hij het gezworen lidmaatschap van het CDA opgezegd. Hij ziet in Thierry Baudet zijn nieuwe politieke kompas. En iedereen mag het weten, hij loopt wat vaker recepties af. Een betrokkene die veel met hem te maken heeft gehad, zegt: "Het is geleidelijk gegaan. Als je met hem om de tafel zit, kun je een goed inhoudelijk gesprek voeren, maar als je iets zegt wat hem niet bevalt, kan dat snel omslaan. Dan kan hij dreigend worden of bluffen, op de manier waarop ook Donald Trump dat doet."
- Ondertussen weten de schijnwerpers de paardenboer uit Lelystad steeds gemakkelijker te vinden en manifesteert hij zich sinds zijn politieke coming-out nadrukkelijk op sociale media als Twitter, door met gretigheid de hersenspinsels van Baudet en FvD-adepten te retweeten.
Ik ken Vogelaar al een jaar of tien en durf te beweren dat hij net als het gezin waarin hij werd geboren, opkomt voor de gewone Nederlandse boer. Die is belazerd met regels en beloftes: als hij zou voldoen aan de regels, dan mocht hij blijven. Maar in de praktijk is dat niet zo.
Als de overheid minder boeren en minder productie had gewild, dan had ze dat gewoon moeten zeggen en regelen, vindt hij. Er is al ruim twintig jaar geen duidelijkheid en dat pikt hij niet. Hij staat voor zijn boeren die steeds weer iets moeten op milieugebied, terwijl het feitelijke beleidsdoel de beperking van de boerenproductie in Nederland is. Enerzijds omdat het boerenland nodig is voor andere beleidsdoelen (groei bevolking en niet-agrarische bedrijvigheid, recreatie en natuurherstel) en anderzijds omdat de milieudruk van agrarische activiteit de ontwikkeling van die andere doelen in de wielen rijdt. Coöperaties en LTO stribbelden mee. De beleidsmakers hoopten dat voldoende boeren door natuurlijk verloop zouden stoppen om ruimte te maken voor de overblijvers. Maar zo pakte het niet uit. Onderwijl trok de wijffelende overheid de gewone boerenfamilies steeds dieper in het financiële moeras, terwijl andere vervuilers minder streng werden beoordeeld. Vogelaar ziet hun psychische nood; dat kan ik laten zien aan de hand van mails en berichten over de jaren heen.
Dat de grenzen voor de gemiddelde boer zijn bereikt, ben ik met hem eens. De rek is eruit. Moet hij dat over het rechts corrigeren om de huid van die boer zo duur mogelijk te verkopen, dan doet hij dat. Hij weet hoe ik daarover denk: een gevaarlijke keuze omdat ik me realiseer dat we in tijden leven waarin de Schmitt-opvatting van politiek terug is. Dat Baudet van boeren gebruikt maakt om burgers te laten zien wat volgens hem ook hen te wachten staat aan 'klimaatgekte' en opofferingen waarvan de doelmatigheid te betwijfelen valt. Tevens vind ik het - net zoals Hans Achterhuis onlangs in De Morgen - te makkelijk om sympathie voor Baudet als 'fout' af te doen. Probeer eerst eens te begrijpen wat er is misgelopen in de relatie boer-overheid en burger-overheid en bepaal daarna je standpunt en verhouding tot Baudets sympathisanten.
Vogelaar is een inderdaad een heel ruwe bolster, maar heeft een blanke pit. No pun intended, al maakt zelfs een grapje het niet makkelijker om het erg verbeten geraakte fenomeen te begrijpen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dick Veerman Dank en eerlijk gezegd Wouter v.d. Weijden ook.
Mooi jong paard springt momenteel 1.20 onderweg naar hoger.
Lelystad 15 maart 2020
Aan: Redactie Volkskrant
Van: Jan Cees Vogelaar
Onderwerp: Klacht over publicatie over profiel ondergetekende in Volkskrant 14 maart 2020
Geachte Volkskrant,
Tot mijn stomme verbazing werd ik geconfronteerd met de volgende kop in uw krant van 14 maart, welke mij door kennissen werd toegezonden:
Aanvoerder stikstofverzet stelt moties te hebben gekocht bij Kamerleden, ontkent later
De vrijheid van meningsuiting bij Volkskrant gaat hier veel te ver. Volkskrant is bezig een beeld van mij te schetsen, waarin de feiten er niet meer toe doen.
Volkskrant gaat af op een presentatie van mij voor een zaal, die is opgenomen op video, waarin ik aangeef dat belangenorganisaties en politiek de uitkomsten van een onderzoek dat gefinancierd was door Mesdagfonds, niet oppakten. Daarop heeft Mesdagfonds besloten zelf een Public Affairs Bureau in de arm te nemen, voor de lobby richting de politiek. Dit soort bureaus zijn daarvoor, dit soort bureaus doet dat niet gratis, en deze bureaus lobbyen bij de politiek, dat is een bekende en volstrekt normale gang van zaken. Behalve bij Volkskrant, als Mesdagfonds een lobbyist inschakelt voor het agenderen van onderwerpen op de politieke agenda. Ook Volkskrant weet dondersgoed dat aangenomen moties een Kamermeerderheid vereisen. En niet gekocht worden bij Kamerleden, wat ook nergens gezegd is.
Desondanks kiest Volkskrant voor het eigen frame ‘Mesdagfonds koopt moties bij Kamerleden’ (m.a.w. Mesdagfonds schrijft zelf moties en betaalt Kamerleden voor hun stemmen) en begint suggestieve vragen hierover te stellen aan Kamerleden van CDA, VVD en SGP. Of het klopt dat Mesdagfonds de moties heeft geschreven en hun stemmen heeft gekocht, zoals Vogelaar stelt. Dat wordt vervolgens ontkend door de Kamerleden. Dit wordt ook ontkend door mij (zie onderstaande mailwisseling met uw redactie). Vervolgens blaast Volkskrant er een groot verhaal van, dat Mesdagfonds moties koopt bij Kamerleden. Ik vind dit een buitengewoon kwalijke vorm van journalistiek, waarbij het bedoeling lijkt mensen bewust in een kwalijk daglicht te stellen.
Ik verzoek u vriendelijk doch dringend op dezelfde pagina met eenzelfde lettertype aan te geven dat deze bewering van de Volkskrant bezijden de feiten is en deze tekst niet door mij is uitgesproken nog schriftelijk aan u is gezonden en dat deze kop een onjuiste weergave is van de feiten.
Er staat meer ongelofelijke onzin het stuk zo bestaat er geen organisatie met de naam Agrarische Feiten Waakhond (AFW) maar is er wel Stichting Agrifacts welke feiten checkt. Daarvan ben ik geen voorzitter maar directeur a.i.
De meningen van de twee betrokken journalisten laat ik voor eigen rekening en de onzorgvuldige kleinigheden ook. Echter de kop welke de indruk wekt dat ik moties heb gekocht bij Kamerleden gaat een paar bruggen te ver. Daarvan eis ik rectificatie.
In een mail afkomstig van uw journalist Frank van Zijl 5 maart jongstleden zijn mij een paar vragen voorgelegd.
Geachte heer Vogelaar,
Wij zijn ons ervan bewust dat u geen medewerking wilt verlenen aan het profiel dat wij in de maak hebben, maar willen u wel graag om een feitencheck vragen, zodat hierover bij publicatie geen misverstanden ontstaan.
Uit ons onderzoek blijkt dat u op 4 oktober 2019 in Kolummerzwaag een lezing heeft gegeven waarin u heeft gezegd dat u als Mesdagfonds in 2016 vier moties heeft geregeld in de Tweede Kamer over het waterbeleid, op basis van 'no cure no pay'. Uw public-affairescontact heeft hierover het overleg gedaan met Kamerleden. Volgens onze informatie gaat het om dhr René Leegte.
Onze vragen:
-staat u nog steeds achter deze bewering?
-Kunt u bevestigen dat het om dhr René Leegte gaat?
-Zo niet, wilt u ons dan informeren wie dit wel heeft geregeld?
Mijn antwoord ook van 5 maart toegezonden door mijn secretaresse mevrouw Marseille luidt;
Wij hebben als Mesdagfonds PZ gevraagd om advies hoe de vraagstukken omtrent kwaliteit oppervlaktewater in de Kamer onder de aandacht kon komen
en hoe er door de Kamer onderzoek naar de achtergronden van nutriënten in het oppervlaktewater kon laten inzetten door de overheid.
Hiervoor is er door Mesdagfonds (mijzelf) overleg geweest met diverse Kamerleden en gevraagd of men op dit punt moties zou willen indienen.
Er zijn bij mijn weten drie of vier moties ingediend in ik meen juli 2016 over dit onderwerp.
De heer Leegte is niet betaald per motie maar voor de advies uren en de organisatie van de persconferentie.
Hiermee is uw 2de vraag ook beantwoord.
In afwachting van uw reactie,
Met vriendelijke groet,
Jan Cees Vogelaar
Op mijn facebook pagina heb ik wat vriendschappen met ‘links’ (ik bedoel echt links). Als ik zeg dat ik Mesdag in grote mate steun, dan zeg ik volgens hen “dan steun je Vogelaar en dus Baudet”. Blijkbaar lukt het niet om verschil tussen boeren belang en ‘bad science’, niet los te kunnen koppelen van Baudet (wat in mijn politieke kleur absoluut moet). Vervolgens lukt het me maar bijzonder slecht om met mijn linkse vrienden een inhoudelijk gesprek te voeren. Dit laatste beschouw ik als een zwakte van mijn kant.
Hoe dan ook, Vogelaar is een direct door zee, ruwe bolster. Het zal best. Maar hij geeft leiding aan een goed project. En mijn steun rondom stikstof heeft hij.
Gelijk hebben en gelijk krijgen kent hij ook goed. 15 jaar na het IBR debacle zijn de documenten vrijgegeven wat er is gebeurt bij Bayer en daadwerkelijk was het vaccin besmet. Te laat. Desalniettemin blijven vechten en opkomen voor de gewone man en niet opgeven. Ja daar oogst hij bewondering mee ook met de standvastigheid (bv grondgebondenheid), hier wint hij het mee.
De Volkskrant is hier de grote verliezer, door zo aantoonbaar en kwaadwillend riooljournalistiek te bedrijven.
Lezers , meestal abonnees, (of moet ik "aanhangers"zeggen?) , die zich door dit soort eenzijdige berichtgeving laten ophitsen, zeggen door dat te doen, meer over zichzelf en hun (sociaal) democratische gehalte als over het omstreden onderwerp.
Geen wonder dat alle systemen en wetgeving die vanuit deze onwelriekende en eenzijdige "nieuws" hoek wordt bewierookt, op extra argwaan en kritiek kan rekenen van degenen, die daar vaak de pineut door zijn, zowel onder het gewone volk als boeren.
Het krijgt er, door weglopen van abonnees, alle schijn van dat er een stuiptrekkend einde komt aan de periode van "de leugen regeert" via deze "Volkskrant" , die dat zelfde allang niet meer is:
Gezien de advertenties, en op wie die gericht zijn, wordt er door deze "Volkskrant "al jaren geen brede representatie van die bevolking meer aangesproken.
Meer een buurtblad voor welgestelde grachtengordeldieren met overheid- of zorgbaan, en onvoldoende draagvlak om met recht een "Volkskrant" te heten. We weten dus, wie het zegt.