Er werd mij ooit verteld door een Westlandse teler dat ze daar aardig zaken doen met Noord-Italië. En dan vooral met de blekere types. Ik bedoel de tomaten, niet de Italianen. Dieprode, vol smakende tomaten worden daar namelijk met zuidelijk Italië geassocieerd, en de band met dat gebied is onder de noordelijke bevolking niet onverdeeld positief. Met bleke tomaten bevestig je jezelf als noorderling, zoiets. Zou dit ook de reden zijn, vroeg ik me af, waarom fabrikant Rodolfi Mansueto uit de provincie Parma, ik vond zijn naam op de zijkant van de verpakking, voor mijn aangeschafte tomatenconserven de merknaam "Alpino" heeft gekozen? Noordelijker dan de Alpen in Italië kun je immers niet komen. De bedrijfssite ingetikt.. Nee, de reden was niet meer dan dat een directeur zelf een ex-alpenjager (Alpino) was, en trots daarop. Het spul is ook intens rood. Vroeger koos men nog namen omdat men er zelf een blije associatie mee had, niet vanwege een doordachte marketingstrategie. Ook fabrikanten die een bier "Palm" noemen, maar daar surrealistisch in plaats van een boom een trekpaard boven zetten, zonder de naam in "Paard" te wijzigen, verdienen respect. Rationeel denken over marketing is goed, maar niet te lang. Het woord "dal" op een berg is overigens ook iets om op te merken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ignis (= vuur) als koelkastmerk is prachtig. Origineler dan Etna als fornuis.
Maarre ... in Zuid-Tirol kun je aan de voet van de Alpen toch prima tomaten verbouwen?
Trouwens, heb je dit tomatenverhaal gezien:
Hij heet Dirk en we noemen hem Jan?
@Dick, er worden wellicht uitstekende tomaten aan de voet van de Alpen geteeld. Maar worden die in Zuid-Tiroler kostuum aan de man gebracht? Mijn punt: waarom ook niet?
Verder eens met het Dirk-stuk dat we meer naar ras zouden moeten vragen bij tomaten.
Dat 'dal' is alleen hier zo'n beetje een soort grapje, vrees ik. De alpenjager uit 1898, behoort tot de roemruchte militairen, die ook leuk in Ethiopië gespeeld hebben. Een zakenvriend van mijn vader had nog glazen stereonegatieven van zijn voorvaderen die tot hetzelfde illustere gezelschap behoorden. Alsof je hier de tomaten: huzaren van Boreel, of Gele Rijders zou noemen. Of misschien wel Westerling.
Van der Land zegt: @Dick, er worden wellicht uitstekende tomaten aan de voet van de Alpen geteeld. Maar worden die in Zuid-Tiroler kostuum aan de man gebracht? Mijn punt: waarom ook niet?
Wouter van der Land, had je hierboven niet eerst een ander 'punt'? Een trotse paljas uit Parma zet zichzelf op de verpakking van zijn tomatenprutjes. Als bergjager. Zijn prutjes komen niet uit de bergen, maar wat dondert dat. Dat was toch je 'punt'?
Nu zeg je dat Tiroler tomaten door persoon in een jodeljurk aan de man gebracht zouden kunnen worden. Dat is een ander 'punt', de jurk hoort bij de herkomst. Kul, maar verklaarbaar. De Parmezaanse Alpenjager is geheel buiten de moderne marketing om al niet goed snik.
Frau Antje. Ja of nee? Punt 3.