Voorbeeld van een restaurantkritiek (van eigen hand):
De gemeente Driebergen heeft een hekel aan voetgangers. Vanaf het station moet de bezoeker laveren tussen plassen en fietsers, langs een drukke straat waar het autoverkeer ten hemel brult. Maar dan rijst daar Groenland op, het voorheen vegetarische restaurant, dat nu een hippe tent is die biologisch én lekker eten serveert. Een warm vuur brandt in het halletje, jongelieden in zwarte bedrijfskledij snellen toe, nemen jassen aan, wijzen tafels. Groenland is aangekleed in natuurlijke materialen, grote plakken boom maken een betonnen pilaar tot woudreus, gestapeld brandhout dient als vitrage. De kaart wisselt iedere week, iedere week staan er negen nieuwe gerechten op. Drie voorgerechten, drie hoofdgerechten, uitgevoerd in vlees, vis of vegetarisch, en drie toetjes. De schotelomschrijvingen zijn een opsomming van ingrediënten. Het visvoorgerecht, bijvoorbeeld: "een rarebit van schelpdieren met een chaud froid van zeevis met pittige ketchup en een vinaigrette van madraskerrie". Uiteindelijk komt er een soort omelet op tafel, prachtig opgemaakt maar wat flauw van smaak. Het vleesvoorgerecht, volgens de kaart "een licht gerookte rosbief en filet americain van rund met groentepasta en gefrituurde dobbelstenen van knolselderij" oogt ook al zo mooi, borden opmaken kan deze keuken- en dit gerecht smaakt ook nog fantastisch. De krachtige rooksmaak van de rosbief combineert prima met de teriyaki, een Japanse zoute saus. Het rolletje pasta met biet, bovenop, verzacht het zout. Naast het spiesje ligt een spannend pakketje: een doorzichtig rijstvelletje bevat de filet americain, vol en zacht.
Zoiets smaakt naar meer en er zijn er meer die zo denken. De kleine zaal zit bijna vol met vriendelijke mensen, niet direct alternatief maar stropdassen zijn zeldzaam.
De hoofdgerechten arriveren: een flan, een hartige taart, van witlof met gruyèe-dressing en lapjes hertenbout met gedroogde sinaasappelkruim. De flan is heerlijk; echte, bittere witlof met een laagje krokante suiker in een vulling van ei. Fantastisch. Het aardappelkroketje, lekker klef met een knapperig jasje, is er heerlijk bij. De hertenbout daarentegen- ach ja, hertenbout. Mals en goed rosé, maar rood vlees is altijd wat saai, en dat geldt ook hiervoor. De kok heeft geprobeerd het op te kalefateren met gedroogd sinaasappelgruis. De gedachte is goed, maar tegen saaiheid strijden zelfs de grootste koks tevergeefs.
Na de selectie van biologische kazen, uitbundig van smaak maar niet van portie, komt de rekening: € 61,50 voor twee personen, zonder drank. Stevig maar niet te duur, gezien het geleverde eten. En de taxi terug kost maar een euro of acht.
Restaurant Groenland
Hoofdstraat 155
3791 KJ Driebergen
0343 518637
http://www.restaurantgroenland.nl/
Dit artikel afdrukken
De gemeente Driebergen heeft een hekel aan voetgangers. Vanaf het station moet de bezoeker laveren tussen plassen en fietsers, langs een drukke straat waar het autoverkeer ten hemel brult. Maar dan rijst daar Groenland op, het voorheen vegetarische restaurant, dat nu een hippe tent is die biologisch én lekker eten serveert. Een warm vuur brandt in het halletje, jongelieden in zwarte bedrijfskledij snellen toe, nemen jassen aan, wijzen tafels. Groenland is aangekleed in natuurlijke materialen, grote plakken boom maken een betonnen pilaar tot woudreus, gestapeld brandhout dient als vitrage. De kaart wisselt iedere week, iedere week staan er negen nieuwe gerechten op. Drie voorgerechten, drie hoofdgerechten, uitgevoerd in vlees, vis of vegetarisch, en drie toetjes. De schotelomschrijvingen zijn een opsomming van ingrediënten. Het visvoorgerecht, bijvoorbeeld: "een rarebit van schelpdieren met een chaud froid van zeevis met pittige ketchup en een vinaigrette van madraskerrie". Uiteindelijk komt er een soort omelet op tafel, prachtig opgemaakt maar wat flauw van smaak. Het vleesvoorgerecht, volgens de kaart "een licht gerookte rosbief en filet americain van rund met groentepasta en gefrituurde dobbelstenen van knolselderij" oogt ook al zo mooi, borden opmaken kan deze keuken- en dit gerecht smaakt ook nog fantastisch. De krachtige rooksmaak van de rosbief combineert prima met de teriyaki, een Japanse zoute saus. Het rolletje pasta met biet, bovenop, verzacht het zout. Naast het spiesje ligt een spannend pakketje: een doorzichtig rijstvelletje bevat de filet americain, vol en zacht.
Zoiets smaakt naar meer en er zijn er meer die zo denken. De kleine zaal zit bijna vol met vriendelijke mensen, niet direct alternatief maar stropdassen zijn zeldzaam.
De hoofdgerechten arriveren: een flan, een hartige taart, van witlof met gruyèe-dressing en lapjes hertenbout met gedroogde sinaasappelkruim. De flan is heerlijk; echte, bittere witlof met een laagje krokante suiker in een vulling van ei. Fantastisch. Het aardappelkroketje, lekker klef met een knapperig jasje, is er heerlijk bij. De hertenbout daarentegen- ach ja, hertenbout. Mals en goed rosé, maar rood vlees is altijd wat saai, en dat geldt ook hiervoor. De kok heeft geprobeerd het op te kalefateren met gedroogd sinaasappelgruis. De gedachte is goed, maar tegen saaiheid strijden zelfs de grootste koks tevergeefs.
Na de selectie van biologische kazen, uitbundig van smaak maar niet van portie, komt de rekening: € 61,50 voor twee personen, zonder drank. Stevig maar niet te duur, gezien het geleverde eten. En de taxi terug kost maar een euro of acht.
Restaurant Groenland
Hoofdstraat 155
3791 KJ Driebergen
0343 518637
http://www.restaurantgroenland.nl/
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Waarom noem je dit nou feitelijk? De crux van Groenland (ik ken ze toevallig vanaf hun beginperiode en heb de formule-ontwikkeling meegemaakt) zit in zijn slimme gebruik van bijgerechten zodat voor een goede prijs een menu kan worden neergezet dat meer groen en minder (duur) vlees bevat.
De formule verdient navolging, maar het staat er niet.
Habets gebruikt in de NRC ook zo'n reisverhalenstijl, maar is het nou informatief of verstrooiend? Ik hou het op het laatste (en lees ze dus niet meer, er is betere lectuur).
Niet zo zeuren Dick. Ik vind dit een prima persoonlijke beschrijving en dermate adequaat dat ik in dat restaurant zelfs niet dood gevonden wil worden.
Hoezo zeuren Chalias? Jij besluit dus obv een positieve recensie dat je ergens niet dood wilt worden gevonden?!?!?!
Dat moet je eens uitleggen.
@Dick: herschrijf het dan eens, dan weten we wat jij voor ogen hebt (nee niet flauw bedoeld).
Ik vind het een gezellig verhaaltje maar die kwalificatie, die moet natuurlijk voorál vermeden worden?!
Petra, vooruit dan, maar niet nu. En ook niet in de vorm van een herschreven versie. Wel in de vorm van een tekstanalyse van loze kreten.
Ergens na dit weekend in versie 3 in deze serie. Het wordt nog wat. Ik had het niet voorzien ;-)