China importeerde in 2013 63,4 miljoen ton soya. In 2012 lag het volume nog op 58,4 miljoen ton. Dat meldt Toepfer. Ter indicatie: de EU importeert 12 miljoen ton.
Dit artikel afdrukken
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
china lijkt er, net als europese landen, voor gekozen te hebben granen zelf te telen (tarwe en mais in china vaak geirrigeerd en met veel kunstmest), en de eiwitgewassen te importeren, waarom? zijn daar ecologische redenen voor (soja groeit slecht zonder lange warme zomers) of is het puur economisch? (grondprijs, grondrechten minder bezwaarlijk, en gemak van grootschalige mechanische teelt)? ik vermoed dat het laatste meer gewicht in de schaal legt!
China heeft weinig landbouwgrond in verhouding tot de bevolking.
http://en.wikipedia.org/wiki/Agriculture_in_China
Het importeert daarom niet alleen 60 miljoen ton sojabonen (eigen prod 12 mln ton) maar ook andere grondstoffen als mais en tarwe, ondanks sterk stijgende binnenlandse productie.
Dit seizoen bv 8,5 miljoen ton tarwe (eigen productie 120 miljoen ton). Mais import wordt 5 miljoen ton (eigen productie op record van 217 mln ton).
Rijst import 3,5 miljoen ton (eigen prod 141 mln ton).
Vergelijk productie Europa: tarwe 125 miljoen ton, mais 55 miljoen ton, rijst 2,1 miljoen ton.
Te vermelden is nog dat China vrijwel uitsluitend volledige sojabonen importeert, en dat zelf 'crushed' omdat het ook de olie goed kan gebruiken. Europa importeert naast de 12 miljoen ton bonen, ook 21 miljoen ton sojaschroot (eiwitmeel, dus zonder de olie).
De keuze voor binnenlandse teelt hangt natuurlijk van veel factoren af, zoals klimatologische omstandigheden, maar ook arbeidsbehoefte, regio van beschikbaarheid versus productie. Het is waarschijnlijk logistiek gunstiger, eenvoudiger en goedkoper om soja uit Brazilië te halen en naar de Chinese havensteden te vervoeren, dan uit het Chinese binnenland.
Verder expandeert de Chinese landbouw naar Oekraïne, Argentinië, Afrika, waar men contracten afsluit voor grondpacht.
Correct Laurens, en dat sojaschroot wordt grotendeels gebruikt als diervoeder. China kocht onlangs Smithfield (grootste varkensslachter in USA) en heeft daarmee een flinke stap gezet in de machtsstrijd om sojaschroot en grondstoffen. Waarom zouden de Chinezen veel geld (7 miljard dollar) investeren in varkensproductie als daar al jaren wereldwijd nauwelijks een goed rendement op kapitaal mee valt te behalen?
Tarwe is het wintergewas in Noord China. Vooral voor menselijke consumptie.
Mais kan in het hele land geteeld worden tijdens de zomer/herfst. Grotendeels veevoer. Interprovinciale logistieke kosten binnen China zijn erg hoog. Dat gebeurt alleen met producten met hoge waarde per unit product. Niet met veevoer. Containers naar China zijn goedkoop, omdat de schepen grotendeels leeg naar China komen. De Chinese munt is hard. Het is dus aantrekkelijk om soja in bulk te kopen uit Brazilie en dat aan te voeren in de grote veeteeltgebieden.
als je alleen naar bodem en klimaat kijkt, blijven brazilie , argentinie en buurlandjes de grootste expansie aan kunnen, lijkt me (ten koste van natuur ,bos en grasland), in de EU is Italie nu numero uno , midden en oost Europa in een nabije toekomst? (dat wordt dan toch voornamelijk iets van de politiek of heffingen), en zal soja voorlopig de hoofd-eiwitleverancier blijven van de gigantische hoeveelheden nodig voor de expanderende mondiale bioindustrie? Wouter speelt met het idee dat China het op zijn heupen kan krijgen de hele wereldexport op te kopen en in voorraad te houden. dat de EU niet meer dan 12 miljoen ton importeert lijkt me aan de lage kant!