Kun je diabetes II blijvend omkeren door een dieet? Volgens de Stichting Voeding Leeft kan dat.
Diverse wetenschappers zeggen dat diëten niet werken. Ze werken maar kort omdat mensen ze niet volhouden. De geest is gewillig, maar het vlees is zwak en de dagelijkse verleidingen zijn te groot.
Op de website van de Stichting Voeding Leeft is een filmpje te vinden van Jos Berns. Hij viel af, kon zijn insulinespuit in de hoes laten. Zijn ervaring ligt dus binnen ieders handbereik, stellen hij en de Stichting Voeding Leeft.
De Stichting Voeding Leeft is op zoek naar kandidaten die net als Jos Berns niet alleen afvallen, geen insuline meer hoeven te spuiten, maar er zo vrolijk van worden en gemotiveerd door raken dat ze het wél zelf volhouden. Met een coach weliswaar, maar die begeleiding zou minimaal zijn. Berns zegt zelfs dat zijn nieuwe eetleven een fluitje van een cent is.
Als het waar is, kan diabetes II tot de individuele verantwoordelijkheid van mensen worden gerekend en zijn mensen met diabetes II voortaan toch een beetje schuldig. Dat is wat onze overheid en de voor onze gezondheid verantwoordelijke minister Schippers (VWS) graag willen. De kosten voor de zorg rijzen immers de pan uit. Als mensen niet zelf op ongezond gedrag kunnen worden aangesproken, moeten we met z'n allen voor mensen die het verkeerde eten en leven niet konden laten betalen. In totaal bedragen die kosten op dit moment zo'n € 10 miljard per jaar.
Wat denkt Foodlog: droomt de Stichting of komt de droom van minister Schipper toch uit? Over de droom van de minister schreef ik ooit een niet mis te verstaan stukje.
Fotocredits: Edith Schippers, werkbezoek aan Limburg, augustus 2013, VWS
Dit artikel afdrukken
Op de website van de Stichting Voeding Leeft is een filmpje te vinden van Jos Berns. Hij viel af, kon zijn insulinespuit in de hoes laten. Zijn ervaring ligt dus binnen ieders handbereik, stellen hij en de Stichting Voeding Leeft.
De Stichting Voeding Leeft is op zoek naar kandidaten die net als Jos Berns niet alleen afvallen, geen insuline meer hoeven te spuiten, maar er zo vrolijk van worden en gemotiveerd door raken dat ze het wél zelf volhouden. Met een coach weliswaar, maar die begeleiding zou minimaal zijn. Berns zegt zelfs dat zijn nieuwe eetleven een fluitje van een cent is.
Als het waar is, kan diabetes II tot de individuele verantwoordelijkheid van mensen worden gerekend en zijn mensen met diabetes II voortaan toch een beetje schuldig. Dat is wat onze overheid en de voor onze gezondheid verantwoordelijke minister Schippers (VWS) graag willen. De kosten voor de zorg rijzen immers de pan uit. Als mensen niet zelf op ongezond gedrag kunnen worden aangesproken, moeten we met z'n allen voor mensen die het verkeerde eten en leven niet konden laten betalen. In totaal bedragen die kosten op dit moment zo'n € 10 miljard per jaar.
Wat denkt Foodlog: droomt de Stichting of komt de droom van minister Schipper toch uit? Over de droom van de minister schreef ik ooit een niet mis te verstaan stukje.
Fotocredits: Edith Schippers, werkbezoek aan Limburg, augustus 2013, VWS
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Misschien ten overvloede maar aangaande de verslavingsvraagstuk van suiker:
sugar effect on your brain
Dick #15. Dan zijn we het dus eens! :)
Toch nog even over die suikerverslaving. Zegt hij in die link nou dat er bij onthouding van suiker geen abstinentieverschijnselen zijn? Heeft hij daar zelf wel eens mee ge-experimenteerd? Want hoe ik mij voel bij cold turkey van fructose - ik heb het een aantal malen geprobeerd - is vele malen erger dan de keren dat ik gestopt ben met roken.
Ernesto, daarmee druk je wat mij betreft precies uit wat ik met dit stukje beoog: het is zorg.
Ik denk niet dat het semantisch is, maar wel dat de verslavingsvraag irrelevant is.
Dick #6. Of suiker technisch gezien verslavend is, lijkt me een beetje een semantische discussie. De conclusie is hetzelfde: als context belangrijk is, dan kun je de verantwoordelijkheid niet afschuiven op het individu. Die context creëren we namelijk samen. In lijn met wat Niels #12 zegt: die context moeten we dus zo inrichten dat het individu maximaal gefaciliteerd wordt om gezonde keuzes te maken. Zoals ik bij #1 al zei: heroine stoppen we ook niet in al ons eten. Waarom zouden we dat met fructose wel doen als er zoveel bewijs is dat het ons eet- en beweeggedrag zo negatief beinvloedt.
Het gaat niet om verantwoordelijkheid afschuiven, maar om mensen te leren en te laten ervaren dat er een alternatief is voor medicatie, namelijk gezonder gaan eten. Hierdoor kunnen mensen weer zelf grip houden op hun eigen gezondheid. En blijven de zorgkosten beheersbaar.