Lees ook
Getuige de reacties wat een bovenstaande bericht van een moeder kan losmaken, kan een gezin voeden hard werken zijn. Ook gezien de vele onderzoeken, berichten en forumposts met onderwerpen als ‘moeilijke eters’ of ‘hoe laat ik mijn kind groente eten’. De eerste hapjes maken vele ouders onzeker en weigerende kinderen leiden tot wanhoop en frustratie aan de eettafel. Gezinnen halen hun ‘eetmethodes’ niet alleen meer van het consultatiebureau, buren, eigen opvoeding of het volgen van hun instinct. Instagram en TikTok geven een kijkje in de keuken van opvoeders buiten je eigen bubbel.

Waar de een gelooft in dwang, straffen en belonen of het minuscuul afwegen van elke maaltijd, laat de ander juist alles vrij en aan het kind; die zou intuïtief aanvoelen wat het op welk moment nodig heeft. En dan is er nog de hele schare die daar ergens tussendoor laveert.

Buggystops Kitchen maakte het debat los over de vraag of kinderen moeten eten wat hen wordt voorgezet of dat ze hun eten zelf mogen kiezen. Geen voedselverspilling, geen tranen of gezeur meer omdat ze gedwongen werden voedsel te eten dat ze niet lekker vonden of geen zin in hadden. En geen voeren van de hond meer onder tafel.

Een relatie met eten heb je immers je hele leven. En een verstoorde relatie draag je meestal ook (in meer of mindere mate) je hele leven mee
‘Samen eten
Gewoon geen gedoe meer’. Met die woorden laat de moeder weten blij te zijn met haar besluit om haar kinderen te volgen. De ‘tegenstanders’ hebben vooral geen zin om elke avond ‘restaurantje te spelen’. Ze hebben wel wat beters te doen.

Er is geen silver bullet waarmee je een kind voorbeeldig laat eten. Wat werkt voor de een, hoeft niet te werken voor de ander. Hoe en wat je kinderen ook voorschotelt, iedereen dezelfde maaltijd of losse maaltijden. Wat ouders volgens gezinstherapeut Ellyn Satter vooral niet moeten vergeten is de lange termijn. Die beschrijft ze in The Washington Post. Bij kinderen is het doel niet om er vandaag eten in te krijgen, maar om hen te helpen een positieve eethouding en gedrag aan te leren voor de rest van hun leven. Een relatie met eten heb je immers je hele leven. En een verstoorde relatie draag je meestal ook (in meer of mindere mate) je hele leven mee.

Wat helpt? Zelf laten opscheppen (autonomie). Het toetje tijdens de maaltijd (niet als beloning waardoor het voorkeursvoedsel wordt). Samen koken. Niet eten het middelpunt laten zijn van de gezinsmaaltijd maar de sfeer. Voedsel meerdere keren aanbieden (gewenning) en niet teveel nieuwe dingen tegelijkertijd aanbieden maar samen met iets wat het kind makkelijk zou accepteren.

Maar wat vooral van belang lijkt te zijn is samen eten. Verschillende onderzoeken van de afgelopen decennia wijzen erop dat regelmatige gezinsmaaltijden de fysieke en psychologische gezondheid van kinderen ten goede komt. Juist ook op de lange termijn.

Stop restaurantje spelen
Deze week verscheen er nog nieuw onderzoek van de Amerikaanse Hartstichting (American Heart Association) waarin 91% van de ouders aangaf dat hun gezin minder gestrest is als ze samen eten.

Volgens Harvard professor Anne Fishel is elke avond ‘restaurantje spelen’ niet nodig. Juist niet als gepersonaliseerde maaltijden zoveel tijd en energie kosten dat ze samen eten verstoren. Wat goed is om te weten is dat een gezinsmaaltijd geen lange, formele aangelegenheid hoeft te zijn om er al voordelen uit te halen. Het moet ook geen stress veroorzaken. En vergeet voorleven niet: een kind leert dat na te doen.
Dit artikel afdrukken