Simply Irresistible

In de serie culinaire films, vandaag mijn tweede bespreking.

Simply Irresistable (94 min) is een komische film, waarin het draait om een betoverende manier kokende eigenaresse van een shabby restaurant in New York.

De hoofdpersonen in deze film zijn Amanda Shelton (Sarah Michelle Gellar- TV -Buffy’s Vampire Slayer) en Tom Bartlett (Sean Patrick Flanery - The Yong Indiana Jones Chronicles).
Hun eerste ontmoeting vindt plaats op een markt waar restaurateurs hun inkopen doen. Amanda heeft net een aantal krabben gekocht. Eentje gaat er vandoor om te blijven hangen aan de broek van Tom. Daarmee is het contact gelegd. Door hun wederzijdse interesse weet ze hem over te halen om haar crab Napoleon in haar restaurant te komen eten. Thuis gekomen zien we het uitgebluste restaurant dat haar moeder haar heeft nagelaten. Gewoontegetrouw kookt ze voor haar dagelijkse drie gasten.

Ze blijkt echter helemaal niet zo goed te kunnen koken. Zeker niet zoals haar moeder, die befaamd was om haar lekkere eten.
Ze rent dan ook in paniek naar de sous-chef en vertelt hem over de ontmoeting met en verwachte komst van Tom. Zij bereidt zich geestelijk voor op zijn komst en doet de oorbellen van haar moeder in - die de sleutel tot haar geheim blijken te zijn - om de meest exquise gerechten te maken …Zo kan ze mensen werkelijk betoveren met haar gerechten.
Liefde gaat door de maag, dus het is te voorzien dat er wat te gebeuren staat.

Tom is manager/eigenaar van een soort Harrods, waar druk gewerkt wodt aan de voorbereidingen voor een toprestaurant. Dé topchef van Frankrijk is ingehuurd om koks te drillen tot gesmeerde topprestaties in dit gigantische project.

Bijzonder in de film is de verbeelding van de erotiserende werking van eten. Mooie beelden van emotie in de keuken. Amanda blijkt in staat om haar emoties over te brengen in haar gerechten ……Dat moet je gewoon zien.
Eén voorbeeldje dan. Amanda gaat eclairs maken en maakt prachtig ogende eclairs waar je zin van krijgt (gebakken soesenbeslag in een langwerpige vorm die je kunt vullen). Iedereen die ze eet wordt spontaan aardig, en gelukkig. Schitterend is de scene waar de secretaresse van Tom en diens Harrod's-achtige bedrijf met een doos eclairs in de lift verdwijnt, om een andere medewerker in haar te interesseren - ze is er uiteraard heimelijk verliefd op. Na zo'n 20 minuten komt ze weer uit de lift. Met een dan lege doos éclairs en een 'wipje' wijzer.

Heerlijk zijn de scenes waar de warmte en genegenheid, of zo je wilt het 'welbehagen' vanaf druipt. Dat allemaal simpelweg door lekker eten. "Hier wordt duidelijk gemaakt dat er meerdere zintuigen spelen bij onze dagelijkse maaltijd, dan alleen de tank te vullen." Een echte aanrader om eens te huren bij de videotheek.

Een prima film die prima aansluit bij de belevingswereld van zowel mijn leerlingen als die van iedere normaal uitgeruste volwassene.
Wat is er nog meer nodig om mensen weer aan het koken te krijgen?

Een stel oorbellen of een ander, realistisch hulpmiddel ;-)