1 min
Zeker weten waar je eten vandaan komt. Eten uit je eigen land of streek. Dichtbij is vertrouwd, daar kun je van op aan. Het paardenvleesschandaal heeft dat gevoel versterkt, zeker in Groot-Brittannië.
Marktonderzoeksbureau Mintel laat in een nieuw rapport zien dat de herkomst van voedsel en de 'traceability' ervan de laatste drie maanden belangrijke overwegingen zijn geworden voor Britse consumenten, schrijft AFN.
Hoewel het absolute getal nog niet indrukwekkend is - 14 procent van de Britse consumenten houdt rekening met herkomst bij zijn aankopen - is dit getal ruimschoots verdubbeld in de afgelopen 3 maanden. In december 2012 keek nog maar 6 procent naar herkomst. Het paardenvleesschandaal en de naar aanleiding daarvan aangekondigde maatregelen hebben in ieder geval tot meer bewustzijn ten aanzien van de origine van voedsel geleid.
In december 2012 was nog 40 procent van de Britten de mening toegedaan dat 'produced in Britain' voedsel van betere kwaliteit inhield. In maart 2013 was dat getal opgelopen tot 49 procent. Die voorkeur voor 'eigen eten' komt op verschillende manieren tot uiting: voor 34 procent van de Britse shoppers is 'British origin' inmiddels de belangrijkse aankoopmotief (was 30 procent), 'lokaal' speelt voor 21 procent een rol (was 17) en 'regionaal' staat inmiddels op 14 procent (was 10).
De Britse consumenten blijven echter ook skeptisch ten aanzien van wat er op hun bord ligt. 68 procent zegt dat het moeilijk is zeker te weten dat het eten op hun bordje echt wel uit eigen land komt (in december was dat 59 procent). De ontdekking van een nieuwe partij van 100 kilo paardenvlees die als Hongaars rundvlees het land was binnengekomen bevestigt dat wantrouwen maar weer. Daar valt echter goed aan te verdienen: als het zeker is dat een product uit eigen land komt, wil een derde van de Britten er wel meer voor betalen. In december had nog maar 24 procent meer geld over een product met een 'made in Britain' etiket.
Fotocredits: uitsnede, Nick Saltmarsh
Dit artikel afdrukken
Hoewel het absolute getal nog niet indrukwekkend is - 14 procent van de Britse consumenten houdt rekening met herkomst bij zijn aankopen - is dit getal ruimschoots verdubbeld in de afgelopen 3 maanden. In december 2012 keek nog maar 6 procent naar herkomst. Het paardenvleesschandaal en de naar aanleiding daarvan aangekondigde maatregelen hebben in ieder geval tot meer bewustzijn ten aanzien van de origine van voedsel geleid.
In december 2012 was nog 40 procent van de Britten de mening toegedaan dat 'produced in Britain' voedsel van betere kwaliteit inhield. In maart 2013 was dat getal opgelopen tot 49 procent. Die voorkeur voor 'eigen eten' komt op verschillende manieren tot uiting: voor 34 procent van de Britse shoppers is 'British origin' inmiddels de belangrijkse aankoopmotief (was 30 procent), 'lokaal' speelt voor 21 procent een rol (was 17) en 'regionaal' staat inmiddels op 14 procent (was 10).
De Britse consumenten blijven echter ook skeptisch ten aanzien van wat er op hun bord ligt. 68 procent zegt dat het moeilijk is zeker te weten dat het eten op hun bordje echt wel uit eigen land komt (in december was dat 59 procent). De ontdekking van een nieuwe partij van 100 kilo paardenvlees die als Hongaars rundvlees het land was binnengekomen bevestigt dat wantrouwen maar weer. Daar valt echter goed aan te verdienen: als het zeker is dat een product uit eigen land komt, wil een derde van de Britten er wel meer voor betalen. In december had nog maar 24 procent meer geld over een product met een 'made in Britain' etiket.
Fotocredits: uitsnede, Nick Saltmarsh
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Interessant, Cécile. Kwaliteit(-scontrole) wordt in GB dus beloond.
Hoe zou dat hier bij ons liggen?
AH heeft heel sluw de week vóór het uitbreken van het paardenvleesschandaal de nodige diepvries weggehaald. AH heeft echter nog steeds het --m.i. goede-- voorbeeld van Tesco niet gevolgd (excuus, garantie van goede kwaliteitscontrole en tracking&tracing;).
In de UK blijkt Sainsbury's de grote 'winnaar' te zijn van het paardenvleesschandaal. Consumenten zijn de afgelopen tien weken massaal weggelopen van retailers als Tesco, Asda en Morrisons waar producten-met-(onterecht)-paard talloze malen uit de schappen gehaald moesten worden. Zes van de tien Britse consumenten zouden hun koopgedrag aangepast hebben nav het schandaal, schrijft de Levensmiddelenkrant: "Sainsbury's topman Justin King stelde deze week vol trots dat het bedrijf haar producten 'de afgelopen tien jaar intensief heeft gecontroleerd op kwaliteit en voedselveiligheid'." Sainsbury's pronkt als gevolg van dit al met een omzetgroei van meer dan 10 procent in vlees, vleeswaren, vis en gevogelte.
Ik corrigeer even de laatste alinea van mijn laatste reactie naar:
Wellicht is dit het resultaat van een al tijden groeiende vraag naar het goedkopere en is beter amper realiseerbaar omdat het 'duurder' is. Beter of niet, er bestaat geen vraag vanuit de supermarkt naar 'tomaat van Piet', dus krijgt Piet er niets meer voor..
Mijn commentaar op Hans Blonk was niet geheel terecht, omdat hij het wel over duurder worden van de producten heeft, wat een noodzaak is om het beter te doen. Alsnog miste ik het woord effectiviteit in zijn reactie.
#Jack
Een late reactie door enige dagen afwezigheid op de virtuele wereld..
Ik kan dit heel moeilijk inschatten, helaas. Ik weet echter van een teler die wel 92 gewassen teelt, vele soorten kennen wij niet eens(groenten, kruiden en gewassen als tomaten). Als ik ga tellen in een groenteschap+verse kruidenschap van een doorsnee supermarkt haal ik denk ik de helft niet. Helemaal niet als ik enkel de Nederlandse producten tel. Ik denk dus dat wij als Nederlanders van veel versere, lekkerdere en betere groenten kunnen genieten als telers aansluiting vinden in de retail. Op die manier is een tomaat niet meer 'een tomaat', maar 'De tomaat van teler Piet'. 'De tomaat van teler Piet', is niét de tomaat van teler anoniem uit Spanje. Hij is verser, lekkerder(dat kan althans) en vertrouwder. Ik begrijp soms niet hoe tomaten zo in een anonieme tomatenzee kunnen verdwijnen, terwijl de ene teler ze lekkerder kan maken dan de andere. Hoe kan een tomaat een tomaat zijn, terwijl dat niet zo is of hoeft te zijn?
Wellicht is dit het resultaat van een al tijden groeiende vraag naar het goedkopere en is beter amper realiseerbaar omdat het 'duurder' is. Dit probleem lijkt voor het gehele voedselprobleem te gelden. Het gevecht voor het goedkoopste product, daardoor de anonimiteit, staat de effectiviteit voor een duurzaam voedselsysteem in de weg. Nu lees ik van Hans Blonk weer 4-5 maal het woord efficiëntie en niet eenmaal het woord effectiviteit. Willen we altijd maar het goedkoopste zonder achterliggend doel?(blijvend voedsel) Heeft het dan nog zin om het over duurzaamheid te hebben?
Lukas, mijn reactie was idd kort door de bocht. Maar wat is jouw schatting van het percentage (in kgs of in diversiteit) voedsel dat wij in Nederland voor de Nederlandse bevolking kunnen produceren ?