1 min
Professor Mark Nelissen, gedragsbioloog aan de Universiteit Antwerpen wil ons minder van eten laten houden. Zelf koken is geen excuus. "Eten dient om ons te voeden, niet om te genieten. Maar door het succes van kookprogramma's en kookboeken denken we alleen nog aan genieten. Daardoor dreigen we te dik te worden en ons naar de uitsterving te vreten."
Nelissen is zelfs kritisch op de in Vlaanderen en inmiddels ook in Nederland bekende Jeroen Meus, TV-kok en inspirator voor eenvoudige zelf te maken maaltijden die niet uit pakjes, bakjes of zakjes komen. Nieuwsblad.be tekende de woorden van Nelissen op:
Kookpornografie. Zo noemt professor Nelissen de trend. En dat doet hij niet zomaar. 'Wie kookboeken koopt en kookprogramma's bekijkt, doet net hetzelfde als mensen die blootbladen kopen en naar pornofilms kijken of zelfs als mensen die heroïne gebruiken: op zoek gaan naar kicks om het genotcentrum te prikkelen.'
en
Natuurlijk is er niks mis mee om te genieten van eten. 'Maar wel als we daardoor te veel eten', zegt Nelissen. 'Eten is een vorm van verslaving zodra het niet meer om biologische redenen is. We zien het niet zo, maar obesitas is ook een ziekte. Je immuniteit daalt, je hebt een verhoogd risico op hart- en vaatziekten en je sterft vroeger. De overdaad aan eten is zo gevaarlijk dat we ons naar de uitsterving kunnen vreten als we er niets aan doen.'
Nederland beschouwt kookprogramma's als gezond. Dan blijven mensen tenminste weg van de pakjes, bakjes en zakjes waar ook dit jaar kookschrijfster Karin Luyten weer tegen ageert.
Menige vrouw is jaloers op het lijf van Luyten waar nauwelijks 2 grammetjes teveel aan zitten.
fotocredits: yelo.be
Dit artikel afdrukken
Kookpornografie. Zo noemt professor Nelissen de trend. En dat doet hij niet zomaar. 'Wie kookboeken koopt en kookprogramma's bekijkt, doet net hetzelfde als mensen die blootbladen kopen en naar pornofilms kijken of zelfs als mensen die heroïne gebruiken: op zoek gaan naar kicks om het genotcentrum te prikkelen.'
en
Natuurlijk is er niks mis mee om te genieten van eten. 'Maar wel als we daardoor te veel eten', zegt Nelissen. 'Eten is een vorm van verslaving zodra het niet meer om biologische redenen is. We zien het niet zo, maar obesitas is ook een ziekte. Je immuniteit daalt, je hebt een verhoogd risico op hart- en vaatziekten en je sterft vroeger. De overdaad aan eten is zo gevaarlijk dat we ons naar de uitsterving kunnen vreten als we er niets aan doen.'
Nederland beschouwt kookprogramma's als gezond. Dan blijven mensen tenminste weg van de pakjes, bakjes en zakjes waar ook dit jaar kookschrijfster Karin Luyten weer tegen ageert.
Menige vrouw is jaloers op het lijf van Luyten waar nauwelijks 2 grammetjes teveel aan zitten.
fotocredits: yelo.be
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Volgens mij loopt deze hoogleraar wat hard van Stapel, of misschien is ie wel Stapelgek geworden.
Ik heb eens gekeken of ik literatuur kon vinden over de invloed van kookTV op eetgewoonten.
Van deze studie kan ik helaas niet meer inzien dan het abstract maar het lijkt er op dat ""celebrity chefs"" weinig invloed hebben.
Waar baseert Nelissen dit op?
1. Wat mij het meeste verbaast? Is er iets mis met het prikkelen van de genotscentra? 2. Bij eten speelt nog iets heel anders: het is een fysieke noodzaak om te overleven. 3. Ik denk niet dat er een verband is tussen lekker eten en overgewicht. Juist goedkopere bulkvoeding (snacks, chinees, pasta, suiker) zijn verantwoordelijk.
Yneke en anderen, waarom en sinds wanneer zijn kookprogramma's en -boeken verantwoordelijk te houden voor overgewicht? Waarom kan iemand die geen balans kan vinden tussen voedingspatroon en beweging met zo'n makkelijk excuus wegkomen?
Is er geen eigen verantwoordelijkheid meer?
Hier consumeren we per week twee ons boter, liters volle melk, redelijk wat volvet vleesvlees (maar ook mager) en we zitten allebei goed aan de veilige kant van de BMI en dat soort indexen. Lekker eten is niet gelijk aan veel eten (al las ik in dit topic dat een aantal dat verschil wel weten maar niet beleven) maar om dat af te schuiven op een derde gaat mij echt veel te ver, zeker als dat afschuiven nu lijkt te gebeuren op kook schrijvers en tv-makers, zo makkelijk.
Als mensen niet weten hoeveel groente (of welk voedsel dan ook) gezond voor hun is - maar toch niet gezond zijn en wel een relatie daartussen vermoeden - moeten ze gaan nadenken lijkt me, en eens stoppen met het op tafel zetten van pannen maar gewoon een bord opmaken met normale porties die bij hun levens patroon passen.
Waarom zijn er wel vele kookprogramma's die je watertandend uitnodigen nog lekkerder te gaan kokerellen? En geen echt goede en informatieve programma's (ongesponsord) die je inspireren tot lekker en gezond koken?
Ik spreek veel mensen met overgewicht die zich dit afvragen. Zij zitten te wachten op veel praktische tips. Al is het alleen al om een goede boodschappenlijst te maken en zich te realiseren dat één zak gesneden groente niet genoeg is voor vier personen...
Het is ook een beetje verlangen naar vroeger, toen je nog niet om de 10 meter een eet-verleiding hoefde te weerstaan. Toen je gewoon wel moest wachten tot je thuis was om iets te eten of drinken. En aangezien we allang gewend zijn dat de overheid met haar bestemmingsplannen ingrijpt in het vestigingsbeleid lijkt me dit er makkelijk bij kunnen. Nu kun je toch ook niet zomaar op elke plaats een bedrijf(je) beginnen.
In vettaxen en veel andere maatregelen zie ik niks. Ik ben sowieso niet heel erg voor ingrijpen en opleggen, maar je hoeft het toch niet te faciliteren? Coffeeshops in de buurt van scholen doen we ook niet meer.
Oh, fuck, nu reageer ik weer, terwijl ik net al constateerde dat het off-topic is, want het ging over "dik worden omdat we verslaafd zijn aan kookprogramma's en uitgebreid koken". (waarschijnlijk van slag door 't compliment dat ik me daar krijg! Waarvoor dank :-)