1 min
Vorige week werd bekend dat Engelsen nog steeds gemiddeld 9 gram zout per dag binnen krijgen. Dat is 1,5x het aanbevolen maximum en maar een beetje beter dan in 2001 (9,5 gram). Niettemin hebben overheidscampagnes om mensen bewuster met zout om te laten gaan succes. Maar liefst 90% van de Engelsen zegt te letten op de hoeveelheid zout die ze in hun zelfgemaakte eten doen. Wat wil je nog meer?
Toch helpt het niet, want het teveel aan zout komt uit het eten dat mensen niet zelf klaarmaken. Daarvoor moet je op het ingredientenlabel kijken. Dat doet volgens Food Safety Authority (FSA) 'slechts' 40%. Zoveel mensen zie ik bij de AH en de Aldi niet op het etiket kijken. Of Engelsen zijn veel bewuster dan wij, of ik kijk altijd op het verkeerde moment, of het interesseert ons.
Hoe dan ook, de FSA vindt dat er meer gedaan moet worden om mensen zich bewust te maken van wat ze eten. Met een simpel label.
Zo komen we meteen weer in de labeldiscussie over voeding: willen we dat mensen hun verstand thuis laten of zelf laten nadenken over wat ze eten?
DE FSA is een fel voorvechter van eenvoudige labels op voeding en vindt daar in dit onderzoek zijn legimitatie voor. Labels met gegevens vindt de organisatie te ongewikkeld. Ze wil simpele kleurtjes. Rood is fout, oranje op de rand en alleen groen is goed.
En meer industrieel eten, kennelijk. Want anders was het helemaal niet nodig. Mensen letten volgens dit onderzoek nl. wel degelijk zelf op hun zoutinname.
In meer dan één opzicht de kwadratuur van de cirkel dus. Zout is thuis onder controle, maar in de fabriek een belangrijke smaakmaker die - met dank aan de uitbanning van vet - nodig is om smaakloos fabriekseten smaak te geven.
Ik snap in ieder geval nog steeds niet waarom we aan de kleurtjes moeten. Volgens mij zit het probleem heel ergens anders. De oplossing dus ook.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Op weg van A naar B hoor ik zojuist op BN Radio het berichtje dat kinderen steeds minder buitenpelen. Zowel ouders als kinderen willen wel vaker buitenspelen maar het lukt gewoon niet meer: ouders vinden het onveilig op straat en hebben geen tijd. De onderzoeker van OMO zei iets wat me als wijze muziek in de oren klinkt: als kinderen niet meer buiten kunnen spelen, ontneem je ze de gelegenheid hun fouten en grenzen te leren kennen (helaas zit dat niet in het tekstfragmentje).
Vervolgens kwam er heel naturel pleidooi: confronteer kinderen met zichzelf, laat ze enge doen, gun ze te vallen en hun knie open te halen, ruzie te riskeren etc. Anders worden het geen evenwichtige volwassenen.
Toen dacht ik: hoe zou het gaan? Krijgen we straks ook spelletjes uit pakjes met ' goed voor je ontwikkeling maar niet gevaarlijk' pakjes of houden we op met eten uit gelabelde pakjes omdat we vinden dat mensen weer de kans moeten krijgen zelf een relatie met voedsel op te bouwen?
Pedagogisch is er kennelijk iets voor te zeggen. Ik hoop dat de pedagogen zich ook in het eetdebat mengen, maar ik hoor ze nog niet. Zo misschien?
Hartfalenverpleegkundigen vertellen mij met droge ogen dat ik geen zout mag toevoegen aan mijn eten, omdat ik door alle k&k-sausjes, cup-a-soup, koekjes, zoutjes, brood e.d. 'al genoeg binnen krijg'. Eén keer was ik zo dom om in discussie te gaan en aan te geven dat ik van dat soort producten héél weinig binnen krijg, en áls ik ze eet, dat ik dan niet prompt vocht ga vasthouden, integendeel, dat als ik te weinig zout binnenkrijg, dat ik me dan erg slap voel. Doe ik niet meer. Ik glimlach vriendelijk, en neem na afloop van mijn afspraak nog een harinkje, alvorens de avondmaaltijd te gaan bereiden. Mét wat zeezout.
Ik kijk labels altijd na, en let natuurlijk toch ook op zout. Helaas gaat de informatie vaak niet verder dan dat ergens zout in zit; hoeveel, dat staat er dan niet op. Op die manier heb je niet veel aan label-informatie.
De zoutfobie lijkt op de vet en koolhydraatfobie. Zout kan bij de meeste mensen niet veel kwaad. Er is wel een subgroep waarbij de bloeddruk daalt bij een zoutarm dieet.
Gematigd gebruik blijft het best maar aan deze simpele boodschap verdient de dieet maffia niet veel.
Nick, pecies dat is nog een reden waarom domme labels niet werken. En inderdaad, het leven wordt er heel lang en vervelend van. Met alle kosten van psycho-medische aard van dien!
Dat je op zout moet letten, soit!
Maar zoutgebruik is moelijk te beheren, omdat het lijdt onder de wet van de kleine getallen.
Traditioneel was het zoutgebruik vele malen hoger dan vandaag. Brood bulkte van de Natrium, pekelvlees, zoutevis, ingezouten boontjes... Haring werd 100 jaar geleden 6:1 gezouten (6 Kg vis voor 1 Kg zout) vandaag is dat dichter bij 20:1.
De mensen vielen dan ook als vliegen door overmatig zoutgebruik. Of niet?
Iemands zoutbehoefte is niet zomaar 6g/dag. Wie veel zweet (o.a.) heeft een veel hogere zoutbehoefte. Ik herinner me hoe Europeanen in de tropen, met hun ijzeren zoutdiscipline, acuut "zouthonger" kregen. De oplossing? Zout eten met lepels tegelijk (op dat ogenblik smaakt het hemels). Wie dan geen zout bijheeft wacht pijnlijke uren, eventueel zelfs de dood. Je moet dus best altijd meer zout eten dan nodig (het overtollige scheidt je toch uit)
Zes gram zout, dat is één soeplepel. Als je niet oplet heb je zo het dubbele binnen. Je hebt je dagelijks 'recht' op met één statistisch gemiddelde steak of barbecue, wat sla met tomaten(een snuifje) en de aardappelen. Wie volgens het boekje wil leven, mag die dag dus geen chips, kaas, haring,gebak of brood meer.
En zij leefden lang noch gelukkig...