1 min
Op 12 januari jl. lanceerde Wakker Dier een campagne tegen boeren die kilo’s knallen met melk. NRC Handelsblad nam campagnebaas Sjoerd van der Wouw mee naar de boer. De krant ontdekte dat het Wakker Dier helemaal niet om de kilo’s ging.
De redactie van dit medium vernam o.m. vanuit een bekende melkcoöperatie dat melkveehouders bepaald boos waren op Wakker Dier. De organisatie zat er met zijn kiloknallermelkcampagne helemaal naast vonden ze. Dat ontdekte ook NRC correspondente Renée Postma die de echte inzet van de campagne uit de mond van Sjoerd van der Wouw noteerde tijdens een werkbezoek bij melkveehouder Kees Romijn uit Langerak. In de krant van gisteravond rapporteert ze:
De melkveehouder pleit voor een bonus op weidegang, een stimulans om het nog beter te doen, want „we doen het echt niet slecht”. „Nee”, stelt Van de Wouw hem gerust, „jullie doen het ook niet slecht, zeker niet vergeleken met varkens- en kippenboeren. De kiloknaller-campagne van vorig jaar was vooral gericht tegen kippen- en varkenshouders, geeft hij toe. Was de campagne tegen het melkvee dan niet een beetje erg aangezet? „Nou ja, een beetje misschien, maar dat doen we vaker om een punt te maken.”
En dan blijken de melkveehouder en Wakker Dier het eigenlijk helemaal eens te zijn: de consument moet gaan betalen voor de koe in de wei. „Het is letterlijk een centenkwestie”, concludeert Van de Wouw. Een enkele cent kan al een groot verschil maken. Met de 800.000 liter melk die Romijn jaarlijks produceert kan dat net het verschil beteken tussen een betonnen vloer in de stal of een rubberen vloer, rekent de melkveehouder uit. Wat de melkveehouder en de dierenrechtenactivist betreft is nu de maatschappij aan zet.
Het ging Wakker Dier dus om een rubber mat en het beter betalen van de boer. Wat een rare manier van een ‘punt’ maken met 'een beetje overdrijving'.
Betaal de rubber in de melk. Daar ging het dus om.
Boeren vragen al jaren om betere prijzen. Zou de consument het begrepen hebben nu Wakker Dier boeren eerst weer even flink voor melkknallende boeven heeft uitgemaakt?
Dit artikel afdrukken
De melkveehouder pleit voor een bonus op weidegang, een stimulans om het nog beter te doen, want „we doen het echt niet slecht”. „Nee”, stelt Van de Wouw hem gerust, „jullie doen het ook niet slecht, zeker niet vergeleken met varkens- en kippenboeren. De kiloknaller-campagne van vorig jaar was vooral gericht tegen kippen- en varkenshouders, geeft hij toe. Was de campagne tegen het melkvee dan niet een beetje erg aangezet? „Nou ja, een beetje misschien, maar dat doen we vaker om een punt te maken.”
En dan blijken de melkveehouder en Wakker Dier het eigenlijk helemaal eens te zijn: de consument moet gaan betalen voor de koe in de wei. „Het is letterlijk een centenkwestie”, concludeert Van de Wouw. Een enkele cent kan al een groot verschil maken. Met de 800.000 liter melk die Romijn jaarlijks produceert kan dat net het verschil beteken tussen een betonnen vloer in de stal of een rubberen vloer, rekent de melkveehouder uit. Wat de melkveehouder en de dierenrechtenactivist betreft is nu de maatschappij aan zet.
Het ging Wakker Dier dus om een rubber mat en het beter betalen van de boer. Wat een rare manier van een ‘punt’ maken met 'een beetje overdrijving'.
Betaal de rubber in de melk. Daar ging het dus om.
Boeren vragen al jaren om betere prijzen. Zou de consument het begrepen hebben nu Wakker Dier boeren eerst weer even flink voor melkknallende boeven heeft uitgemaakt?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Stel, Wakker dier had mensen op bovenstaande afbeelding geplaatst i.p.v. koeien. Dan had er links een Aziatische gestaan, in het midden een 13 jarig meisje (in koeientaal "een Pink") van het Noord-Europese Type en rechts, ook Noord-Europees, een hoogbejaarde moeder van 16 kinderen. Misschien maakt dat genoeg duidelijk?????
Even een consumentenvraag: Hoeveel van de melk consumeer ik direct (melk, boter, kaas) en hoeveel indirect (allerlei verwerkingen en export waar ik me niet van bewust ben). Dus ook de volgende vraag, hoe groot is de invloed van mij als consument op de melkprijs? Wordt de marktprijs van melk bepaald door Nederlandse consumenten? Ergens denk ik dat die markt veel groter is dan NL, dus van niet. Dan heeft zo'n campagne ook een beperkt bereik, tenzij je lokaler gaat afzetten en dus je markt (geografisch) verkleint, en daar je niche vindt.
Ja, Paul, dat schreef je erg goed, dus effe minder lui wezen dan dat eerste anonieme duimpje dat ik je gaf, want daar gaat wel wat tijd inzitten, zoiets uitschrijven: top!
Paul, je bent een held!
BOEREN KOMEN LIEFDE TEKORT.
Het is wat in het jaar van de liefde. Er zijn er weer wat gevonden die betaalde liefde willen. En boeren die de kop van dit stukje lezen verkneukelen zich alvast op een flink steuntje in de rug.
Dat kan, maar eerst dit. Boeren zijn begaan met hun dieren en willen het beste om die dieren het naar de zin te maken, mooi toch. Niet alleen de melkveehouders, ook varkenshouders en dan vooral die die met zeugen en biggetjes te maken hebben betonen vaak hoe ze met het wel en wee van hun dieren begaan zijn, ook mooi toch. Ze houden van hun dieren. Euhh, ze houden dieren op een nette manier. Houden van is even iets anders.
Die vermeende liefde is namelijk zeer betrekkelijk. Geeft een koe 500 liter melk minder als het stalgemiddelde of krijgt een zeug 1 big minder als berekend is om toch maar aan die magische grens van 30 biggen per jaar te komen dan veranderd die boer in de rol van scherprechter met een enkeltje slachthuis voor het dier, minder mooi.
Geen nood, de opvolgende koe of zeug krijgt net zoveel liefde als diegene die net het bedrijf verlaten heeft, da's wel weer mooi. Een sterk staaltje "uit het oog, uit het hart", da's weer minder mooi.
Niets menselijks is een boer vreemd. Trek uw overeenkomsten met de mensenmaatschappij.
Legkippen hebben het daar iets eenvoudiger. De stal wordt volgezet en na ongeveer een jaar de hele kakelclub vervangen. Dan zijn er kippen bij die nog trouw iedere dag een ei leggen maar er zullen ongetwijfeld een paar kippenboefjes bij zijn die als de inspecterende boer langskomt een versie van "Had je niet die mooie blauwe ogen" proberen te kakelen, mooi toch die slimme kippen.
Nog even de hoeveelheid liefde die de boer tekort komt. De boer geeft dus oneindig veel liefde weg aan het dier en het product en vind dat die liefde betaald moet worden. In de varkens en kippenhouderij wordt er met aantallen dieren gewerkt waar er veel meer liefde gedeeld moet worden met veel meer liefde vragende ogen als in de melkveehouderij.
Een paar cent zijn voldoende om weidegang en een zacht ligbedje te realiseren en voor de zeugen geldt hetzelfde om groepshuisvesting in stro-stallen te maken.
Nu hebben die boeren in het verleden best wel eens wat verdiend of gekregen en dan verbaast het mij dat er toen niet gekozen is voor "de liefde" aan het dier of is die liefde nu pas aan het ontluiken omdat de maatschappij kritischer geworden is. Dan krijgt die betaalde liefde wel een rosse-buurt kleurtje. Hoe meer u betaald hoe meer u krijgt of wilt u nog meer extra's, dan eerst meer betalen.
Zouden Sjoerd en Kees die betaalde liefde omarmen en het kindje koesteren of zou Sjoerd toen die thuis kwam zijn zakjapanner gepakt hebben en 800.000 liter melk keer 0.01 cent ingetoetst is slechts 8000 euro is slechts een vleugje extra liefdesinvestering. Kon die liefde eerder niet gegeven worden. Over aftrekbaarheid en andere hulpmiddelen durf ik in dit stukje niet verder uit te wijden. Of is het weiden?