Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Fijn dat je een artikel op Foodlog komt lezen. We schreven het helemaal gratis en voor niets voor je. Wil je dat wij kunnen blijven bestaan? Steun ons dan en word betalend lid. Dat kost je maar €7,- per maand. Dan lees je alle content van Foodlog onbeperkt en advertentievrij en krijg je ook nog eens voorrang bij Foodlog-events.
Word lid!Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
Ik moest even denken aan de Tostifabriek
Ik heb de beelden zelf niet gezien, maar hoe kunnen ouders klagen over schokkende beelden als hun kinderen wel moord en dooslag in series enz mogen zien? Is dat omdat dat niet echt is ofzo?
Druk de kinderen gewoon met de neus op de feiten hoe iets is en gaat, ze kunnen meer hebben dan wij denken, ze leren er ook eerder mee dat de tegenpool van leven dood is, dat dat bij het leven hoort, of het nu om overlijden gaat, inslapen van huisdier of slachten(en opeten).
ik bespeur, ondanks de klachten, toch iets van een langzaam kantelende houding in de opvoeding van kinderen ( in navolging van Denemarken ?, begrijp ik van P&W vanavond) terug naar die van vroeger op het platteland, zoals ik die kende van een tijd toen thuisslacht nog vrij gewoon was en altijd veel bekijks van kinderen trok, met goedvinden van de ouders. ik denk dat vooral het ontstaan van de ( achter hoge muren afgeschermde) bioindustrie , en aansluitend slacht in slachterij, hier een grote rol gespeeld heeft. ik vraag me wel af wat de kinderpsycholoog en de kleuterjuffen hiervan vinden, want giraffen kennen de kinderen ,van annie schmidt, als een dier om een kusje te geven en iets in het oor te fluisteren op een hoge trap.