2 min
Eerst voor $3 miljard omzet, toen $50 miljard en nu zelfs $100 miljard. Daarmee dreigt de Amerikaanse president Donald Trump zijn handelsconflict met China op te blazen tot een heuse handelsoorlog. Want China slaat steeds hard en onverwacht snel terug op alle maatregelen die Trump doorvoert. De NYT brengt het treffend in beeld.
Op Trumps eerste speldenprikje in januari - met heffingen op zonnepanelen en wasmachines - volgden de heffingen op staal en aluminium in februari. Dat was nog geen big deal voor China, dat maar weinig staal uitvoert naar de VS. Wel voor Europa, dat meteen dreigde met tegenheffingen op Amerikaanse consumenten- en landbouwproducten.
Serieuzer werd het in maart, toen Trump dreigde met heffingen op een breed scala aan Chinese producten met een invoerwaarde van $50 miljard. Diezelfde dag maakte China heffingen bekend op 128 Amerikaanse producten, waaronder varkensvlees en wijn. Nog steeds niet echt heel spannend. Maar toen Trump deze week zijn definitieve $50-miljard-lijst met 1.300 producten openbaarde, sloeg China verbluffend snel terug met eveneens voor $50 miljard aan extra te belasten producten. Dit keer stonden er producten op die het hart van Trumps aanhang raken: de graan- en sojaboeren.
Trump reageerde donderdagavond als door een wesp gestoken en dreigt met de volgende $100 miljard, als reactie op China's "oneerlijke aanpak" die de Amerikaanse boeren en maakindustrie schaadt, schrijft het FD. Sonny Perdue, Trumps minister van Landbouw, kreeg de opdracht een plan op te stellen om "onze boeren en agrarische belangen te beschermen", meldt De Standaard.
Volgens de Huffington Post is er sprake van een "gevaarlijke neerwaartse spiraal" die nerveuze analisten, dalende beurskoersen en een ongelukkige Trump-achterban tot gevolg heeft. "Waarschijnlijk speelt het weer een grotere rol dan dat tarief. We hebben het altijd overleefd," zegt een nuchtere boer op NPR.
Strijdvaardig China zoekt steun
China stelt zich strijdvaardig op. "Als de Verenigde Staten voorbijgaan aan de bezwaren van China en de internationale gemeenschap en vasthoudt aan unilateralisme en handelsprotectionisme, zal China tot het einde, tegen elke prijs, doorgaan en resoluut terugvechten," verklaart het Chinese ministerie van handel. Niettemin heeft China beduidend minder 'speelruimte', gezien het land voor $375 miljard meer uitvoert naar de VS dan het aan tegenwaarde importeert. De Chinese vertegenwoordiging bij de Europese Unie riep vandaag de EU op China te hulp te komen: "We moeten schouder-aan-schouder staan tegen protectionisme en samenwerken om het op regels gebaseerde multilaterale handelssysteem intact te houden", klonk het.
'Winnaars'
Ondertussen zijn er ook onverwachte 'winnaars' in het tarievengeweld. We noemden al het 'kansje' voor de Europese varkensvleesproducten. Maar ook de Braziliaanse en Argentijnse sojaboeren verheugen zich al op de onverwachte meevaller. Nog nooit liepen de prijzen op de termijnmarkten voor Zuid-Amerikaanse soja zo hoog op. Er is maar één maar: 60% van de soja uit de VS gaat naar China. En zelfs de volledige Zuid-Amerikaanse soja-oogst is niet groot genoeg om dat gat te dekken. Een andere 'winnaar' is wellicht de Amerikaanse zuivel, zowel melkveehouders als zuivelproducenten. Waar die in eerste instantie te lijden hebben van de staalheffingen - omdat ze veel machinerieën gebruiken - zien ze twee lichtpuntjes. Lage sojaprijzen betekent ook voor Amerikaanse koeien goedkoop voer. En als de Chinese varkensboeren de dure importsoja niet meer kunnen betalen, dan stappen ze wellicht over op... weipoeder, suggereert Bloomberg. Volgens ING-strateeg Viraj Patel in het Belgische zakenblad De Tijd is het risico op een regelrechte handelsoorlog gestegen.
De New York Times zette de stappen in het conflict overzichtelijk op een rijtje.
Dit artikel afdrukken
Serieuzer werd het in maart, toen Trump dreigde met heffingen op een breed scala aan Chinese producten met een invoerwaarde van $50 miljard. Diezelfde dag maakte China heffingen bekend op 128 Amerikaanse producten, waaronder varkensvlees en wijn. Nog steeds niet echt heel spannend. Maar toen Trump deze week zijn definitieve $50-miljard-lijst met 1.300 producten openbaarde, sloeg China verbluffend snel terug met eveneens voor $50 miljard aan extra te belasten producten. Dit keer stonden er producten op die het hart van Trumps aanhang raken: de graan- en sojaboeren.
Trump reageerde donderdagavond als door een wesp gestoken en dreigt met de volgende $100 miljard, als reactie op China's "oneerlijke aanpak" die de Amerikaanse boeren en maakindustrie schaadt, schrijft het FD. Sonny Perdue, Trumps minister van Landbouw, kreeg de opdracht een plan op te stellen om "onze boeren en agrarische belangen te beschermen", meldt De Standaard.
Volgens de Huffington Post is er sprake van een "gevaarlijke neerwaartse spiraal" die nerveuze analisten, dalende beurskoersen en een ongelukkige Trump-achterban tot gevolg heeft. "Waarschijnlijk speelt het weer een grotere rol dan dat tarief. We hebben het altijd overleefd," zegt een nuchtere boer op NPR.
Strijdvaardig China zoekt steun
China stelt zich strijdvaardig op. "Als de Verenigde Staten voorbijgaan aan de bezwaren van China en de internationale gemeenschap en vasthoudt aan unilateralisme en handelsprotectionisme, zal China tot het einde, tegen elke prijs, doorgaan en resoluut terugvechten," verklaart het Chinese ministerie van handel. Niettemin heeft China beduidend minder 'speelruimte', gezien het land voor $375 miljard meer uitvoert naar de VS dan het aan tegenwaarde importeert. De Chinese vertegenwoordiging bij de Europese Unie riep vandaag de EU op China te hulp te komen: "We moeten schouder-aan-schouder staan tegen protectionisme en samenwerken om het op regels gebaseerde multilaterale handelssysteem intact te houden", klonk het.
'Winnaars'
Ondertussen zijn er ook onverwachte 'winnaars' in het tarievengeweld. We noemden al het 'kansje' voor de Europese varkensvleesproducten. Maar ook de Braziliaanse en Argentijnse sojaboeren verheugen zich al op de onverwachte meevaller. Nog nooit liepen de prijzen op de termijnmarkten voor Zuid-Amerikaanse soja zo hoog op. Er is maar één maar: 60% van de soja uit de VS gaat naar China. En zelfs de volledige Zuid-Amerikaanse soja-oogst is niet groot genoeg om dat gat te dekken. Een andere 'winnaar' is wellicht de Amerikaanse zuivel, zowel melkveehouders als zuivelproducenten. Waar die in eerste instantie te lijden hebben van de staalheffingen - omdat ze veel machinerieën gebruiken - zien ze twee lichtpuntjes. Lage sojaprijzen betekent ook voor Amerikaanse koeien goedkoop voer. En als de Chinese varkensboeren de dure importsoja niet meer kunnen betalen, dan stappen ze wellicht over op... weipoeder, suggereert Bloomberg. Volgens ING-strateeg Viraj Patel in het Belgische zakenblad De Tijd is het risico op een regelrechte handelsoorlog gestegen.
De New York Times zette de stappen in het conflict overzichtelijk op een rijtje.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
.jpg){kind=link}
Handel en beurzen hebben baat bij fluctuaties.
De macht die het geeft (ook als je die niet of nauwelijks gebruik, maar een beetje laat voelen af en toe), een lange termijn visie en schaakvermogen.
De beurzen zijn flink omlaag. Dat vinden de rijke vrienden van Trump niet leuk.
Dick Veerman,
De VS kopen dus veel goederen van China en betalen middels kredieten die ze gekregen hebben ook weer van China. In een dergelijke situatie is de VS toch per definitie de winnaar, immers China kan de handelsrelatie bijna niet veranderen of in haar voordeel ombuigen omdat zij anders de uitstaande kredieten niet terug krijgen (of in ieder geval niet onder de overeengekomen voorwaarden). Of zie ik iets over het hoofd?
In de New York Times rekent een Cornell University econoom op de echte downside van het zich ontwikkelende conflict voor:
1. de VS hebben een handelstekort van $375 miljoen met China, zodat de Chinezen slechts beperkt terug kunnen slaan (de Amerikanen voeren immers meer in dan ze uitvoeren, zodat ze langer kunnen terugslaan; dat zei de handelaar Trump ook al: 'deze handelsoorlog is makkelijk te winnen')
2. On the other hand: de VS hebben voor "$1.2 trillion in United States Treasury bonds" in China uitstaan schrijft de krant. China heeft dus voor 1.200 miljard dollar in de VS geïnvesteerd met zijn inmiddels opgebouwde welvaart. Geen kattenpis.
Dat betekent dat China banktechnisch een bepalende invloed in de VS heeft en de economie van het land onderuit kan halen. Dat zal China niet doen, want het heeft de VS als markt nodig. Maar selectief kan het dat wel doen.
Onderwijl valt Trump een man aan die hem qua vermogen vele malen in zijn zak steekt en die leeft van kredieten en de beurs om steeds maar vooruit te kunnen boeren: Jeff Bezos van Amazon en eigenaar van The Washington Post. Bezos is de concurrent van het Chinese Alibaba; de strategische kaarten zijn snel geteld. China kan beslissen hoe het Bezos wil inzetten: voor Alibaba of tegen Trump. In alle gevallen: zulke spelletjes liggen in het verschiet. Als de handelaar Trump, niet ook snel een slimme bankier wordt, kan hij een vervelende strijd uitlokken.
Hoe je het wend of keert de kosten komen op de rug van boeren en werklui.
China kan best goedkoper vlees maken met duurdere soja. Ja dan zal de beloning voor het personeel de komende jaren minder snel kunnen stijgen.
Of het fenomeen landgrabbing neemt een vlucht.
USA varkensboeren worden gespaard door goedkoop 'eigen' soja maar de akkerbouwer betaald de rekening.
De consument is de lachende derde! Of huilende?
Het is net als 2000 jaar geleden: geef ze brood en spelen en er wordt voor ons gekozen.