Een op de vijf Britse baby's die rond de eeuwwisseling werden geboren, blijkt op 11-jarige leeftijd obees. Dat is één van de uitkomsten van de Millennium Cohort Study, die 13.000 Britse kinderen volgt. Tussen hun zevende en elfde verjaardag worden zij ineens erg veel zwaarder, meldt BBC News Health.
Gewichtssprong tussen 7 en 11 jaar
Gewicht en lengte werd in de studie gemeten op 3-, 5-, 7- en 11-jarige leeftijd. Tot en met hun zevende ligt het obesitaspercentage rond de 12 à 13 procent. Bij de meting op 11-jarige leeftijd blijkt dat ineens opgelopen te zijn tot 20%. Voor de groep kinderen met overgewicht of obesitas was eenzelfde patroon te zien: dat steeg van een redelijk constante 25% naar 35% op 11-jarige leeftijd. Daarmee is duidelijk geworden dat de laatste jaren op de lagere school cruciaal zijn om een dreigend obesitasprobleem gericht aan te pakken.
Vicieuze cirkel in gezinnen
Hoofdonderzoeker dr. Roxanne Connelly (Edinburgh University) zegt over de resultaten: "Eerlijk gezegd was ik niet verbaasd. Over het algemeen werden kinderen met een normaal gewicht steeds vaker te zwaar of obees dus ouders moeten ook met kinderen met een normaal gewicht oppassen. Maar dit is een probleem dat hele gezinnen raakt, ouders die te zwaar zijn geven het door aan hun kinderen in een vicieuze cirkel." Vooral kinderen met obese moeders lopen het meeste risico te zwaar of obees te zijn. Connelly suggereert daarom dat een goede aanpak moeders moet helpen om af te vallen
Het National Obesity Forum ziet in de resultaten aanleiding om kinderen op de lagere school beter in de gaten te houden, zodat een eventueel gewichtsprobleem in de kiem gesmoord kan worden. Ook pleit woordvoerder Tam Fry voor meer sport en beweging in het schoolprogramma. In The Telegraph voegt hij daar aan toe: "Ouders schieten zodanig in hun verplichting te kort dat het nu aan de staat is om in te grijpen en te zeggen 'genoeg is genoeg', we moeten weer aan gym gaan doen. We moeten lichamelijke activiteit weer opnemen als een belangrijk onderdeel van het schoolcurriculum. Gym is geschrapt omdat mensen zeggen 'hebben we dat echt nodig?', nou dit bewijst dat we het echt nodig hebben."
Dikke kinderen zijn minder gelukkig
Uit het onderzoek komt ook dat overgewicht en obesitas kinderen ongelukkiger maken. Van de obese kinderen had 10% weinig zelfvertrouwen, tegen 7% van de kinderen met normaal gewicht. Bovendien was 34% maar tevreden met zijn of haar uiterlijk, tegen 43% van de kinderen met normaal gewicht.
Fotocredits: Aaron Fulkerson
Dit artikel afdrukken
Gewichtssprong tussen 7 en 11 jaar
Gewicht en lengte werd in de studie gemeten op 3-, 5-, 7- en 11-jarige leeftijd. Tot en met hun zevende ligt het obesitaspercentage rond de 12 à 13 procent. Bij de meting op 11-jarige leeftijd blijkt dat ineens opgelopen te zijn tot 20%. Voor de groep kinderen met overgewicht of obesitas was eenzelfde patroon te zien: dat steeg van een redelijk constante 25% naar 35% op 11-jarige leeftijd. Daarmee is duidelijk geworden dat de laatste jaren op de lagere school cruciaal zijn om een dreigend obesitasprobleem gericht aan te pakken.
Vicieuze cirkel in gezinnen
Hoofdonderzoeker dr. Roxanne Connelly (Edinburgh University) zegt over de resultaten: "Eerlijk gezegd was ik niet verbaasd. Over het algemeen werden kinderen met een normaal gewicht steeds vaker te zwaar of obees dus ouders moeten ook met kinderen met een normaal gewicht oppassen. Maar dit is een probleem dat hele gezinnen raakt, ouders die te zwaar zijn geven het door aan hun kinderen in een vicieuze cirkel." Vooral kinderen met obese moeders lopen het meeste risico te zwaar of obees te zijn. Connelly suggereert daarom dat een goede aanpak moeders moet helpen om af te vallen
Het National Obesity Forum ziet in de resultaten aanleiding om kinderen op de lagere school beter in de gaten te houden, zodat een eventueel gewichtsprobleem in de kiem gesmoord kan worden. Ook pleit woordvoerder Tam Fry voor meer sport en beweging in het schoolprogramma. In The Telegraph voegt hij daar aan toe: "Ouders schieten zodanig in hun verplichting te kort dat het nu aan de staat is om in te grijpen en te zeggen 'genoeg is genoeg', we moeten weer aan gym gaan doen. We moeten lichamelijke activiteit weer opnemen als een belangrijk onderdeel van het schoolcurriculum. Gym is geschrapt omdat mensen zeggen 'hebben we dat echt nodig?', nou dit bewijst dat we het echt nodig hebben."
Dikke kinderen zijn minder gelukkig
Uit het onderzoek komt ook dat overgewicht en obesitas kinderen ongelukkiger maken. Van de obese kinderen had 10% weinig zelfvertrouwen, tegen 7% van de kinderen met normaal gewicht. Bovendien was 34% maar tevreden met zijn of haar uiterlijk, tegen 43% van de kinderen met normaal gewicht.
Fotocredits: Aaron Fulkerson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Ik sluit mij bij #1 aan. Dit telkens weer aankomen met dat (nog meer) bewegen, dat om te compenseren wat er allemaal mis is met onze voeding, zelfs gepaard gaande met verwijten naar de consument toe, die gewoon alleen maar te lui zou zijn, dat is nou typisch een staaltje van de plank mis slaan. Begrijp mij goed, ik ben er niet op tegen dat je je beweegt en dat kinderen dat (meer gaan) doen, maar het zal niet echt helpen zolang de vicieuze cirkel niet doorbroken wordt:
Meer bewegen > meer honger > nog meer verkeerd eten > nog meer (aandringen op) meer bewegen.
Het zal duidelijk zijn dat in deze cirkel het "nog meer verkeerd eten" het punt van aanpak dient te zijn. Ik heb al horen beweren dat dat beetje meer vet en dat beetje meer suiker dat er tegenwoordig in onze voeding pleegt te zitten, helemaal geen punt is als je je maar voldoende beweegt. Sorry hoor, maar daarmee krijgt toch de verkeerde, namelijk niet de fabrikant en niet de distributeur maar de consument de schuld. Die krijgt dan ook nog te horen: "Je hebt toch zelf je keuze uit het aanbod gedaan". Maar je hebt jouw (of indien je nog een kind bent je moeder heeft haar) keuze wel uit industrieel voedsel moeten maken. Dat voedsel is bepaald niet meer van vooroorlogse kwaliteit, dat tot en met het vlees en de eieren aan toe, of is voorbewerkt met in alle stadia van voorbewerking daaraan suiker toegevoegd of verkeerd vet (en overmatig verpakt in als verleidelijk bedoelde verpakking en opgetast ter plekke van als verleidelijk bedoelde plaatsen, zoals aan de kassa).
De consument laat het zich allemaal aanleunen, inclusief dat hij zich meer zou moeten bewegen. Nou, dat zie ik soms een veel te dikke man dan ook wel doen. Hij sjokt moeizaam (al of niet over het strand of waar ook) voorwaarts, meestal een eind heen en datzelfde eind weer terug. Dan laat hij zich in een ligstoel neerploffen, is er trots op dat hij zijn calorien er toch maar weer heeft uitgezweet en bestelt een biertje, want dat heeft hij nou toch wel verdiend.
Ik zag laatst een waarachtig nog niet uitgesproken dikke vader joggen, vergezeld van zijn twee zoontjes, die hem er finaal uitliepen. Ze kregen van hem als beloning ieder een flesje cola. Hoe ziet zo'n scene over dertig jaar -een generatie verder dus- eruit? Allemaal een (veel) beetje dikker, met een vader die pocht dat hij indertijd zijn vader eruit liep, maar intussen zijn ligstoel niet meer uitkomt? En zijn kinderen ook nauwelijks meer? Om mij heenziend: die toekomst is reeds begonnen.
Zouden die 2 uur gym per week het verschil gemaakt hebben? Lijkt me straf. Op Sardinië renden alle kinderen elke ochtend 10 minuten om het schoolgebouw heen toen ik daar op vakantie was. Toch was daar 1/3e van de kinderen aan de dikke kant. Kun je rennen wat je wilt, je krijgt alleen maar meer honger..