Ik werd er zondag over gebeld. Gisteren sprak ik 's ochtend en 's middags mensen die er spontaan over begonnen. Wat vond je van Marjoleine de Vos, afgelopen zaterdag in de NRC? Het gaat om 'Wat ik ook koop, kook of eet, er is altijd iets wat niet mag'. In de bosjes vluchten ging niet, dus dan ook maar open ermee, want er is kennelijk iets aan de hand.

Een journalist vond het licht om dicht. Een marktonderzoeker en trendwatcher was boos om zoveel relativisme. Een boereneconoom moest er om lachen omdat het nou eenmaal niet zo duidelijk is - eindelijk 'ns een stuk dat fatsoensrakkers en betweters op hun plek zet. Een doorgaans al even recht-toe-recht-aan boodschappenmarketeer vond het weer schaamteloos relativistisch en herinnerde zich een recent stukje over AH's Dick Boer en Jantje van Leiden.

Marjoleine besluit inderdaad dat alles maar moet mogen. Volg je trek en luister ook een beetje naar Greenpeace en misschien nog wel wat van die NGO's. Een ananasje van ver vindt ze geen probleem als ze toch al een lokaal spruitje neemt bij het wild, ook al van hier en gelukkig geschoten. De slagroom laat ze, want die zou van niemand meer mogen (mis dus!!).Wat ik vond? Nogal makkelijk. Het stuk blijft me inderdaad te graag hangen in een relativisme dat verzuimt net wat dieper onder de oppervlakte te graven. De Vos nadert zo wel verrassend dicht tot die sluwe commerciele Boer. Ironisch, want NRC-redacteur Birgit Donker zingt 1 pagina verder de lof van de diepgravende kwaliteitskrant die het nieuws duidt op manieren die blogs nou eenmaal nooit kunnen bereiken.

Maar dat zal allemaal wel. Veel boeiender dan wat ik vind, vind ik wat lezers hier ervan vinden. Het stuk heeft kennelijk voor- of tegenstanders, maar niets in het midden.
Dit artikel afdrukken