2 min
Nieuwe ontwikkelingen maken verpakkingen eetbaar. Dat scheelt een berg afval.
In Groot-Brittannië bestond de afvalberg van voedselverpakkingen in 2012 uit 4,2 miljoen ton. Alleen al aan bekertjes verdwenen er naar schatting 2,5 miljard stuks naar de stort.
Verpakkingen zijn onnodig. Kijk maar naar moeder natuur. Fruit komt met zijn eigen beschermende schilletje en noten hebben zelfs een schokbestendige verpakking.
WikiPearls
Reden te over voor verpakkingsexperts en voedingstechnologen om zulke no waste verpakkingen te ontwikkelingen. Dat kan verschillende vormen aannemen, schrijft The Guardian.
David Edwards (Harvard) ontwikkelde de WikiPearl – een zacht, houdbaar, waterafstotend en eetbaar membraam van natuurlijke voedseldeeltjes. De technologie wordt inmiddels toegepast om hapklare brokjes yoghurtijs te omhullen met een eetbaar kokos-, perzik- of aardbeischilletje. De Frozen Yogurt Pearls zijn bij een aantal Whole Foods winkels in de VS te koop.
Eetbaar, composteerbaar of wegspoelbaar
Dichter bij huis, maar nog iets verder van de schappen, zijn de verpakkingen van het Zweedse duo Tomorrow Machine. Zij ontwikkelden bijvoorbeeld een zakje dat zich tot een kom vormt als er water op gegoten wordt. Voor hun verpakkingen laten ze zich inspireren door natuurlijke verpakkingen zoals eierschalen en fruitschillen. Ze streven naar verpakkingen die je ofwel mee kunt opeten, of die je met de restjes van je bord in één keer door de gootsteen kunt spoelen.
Eetbare bekertjes en water'druppels'
Weer een andere verpakkingspionier is het New Yorkse Loliware dat eetbare bekertjes maakt op basis van agar, een vegetarisch alternatief voor gelatine. "Onze oplossing is het bekertje gewoon opeten, omdat ze leuk zijn en heerlijk smaken (bijvoorbeeld naar citrus), of gewoon composteren. Hoe dan ook draag je bij aan de oplossing, in plaats van aan het plastic probleem", zeggen Chelsea Briganti en Leigh Ann Tucker, de oprichters van Loliware.
Ook de Ooho is een eetbare verpakking voor vloeistoffen, in dit geval water. De Ooho is een membraam, gemaakt van algen, dat je open kunt prikken om vervolgens de inhoud op te drinken. Ook bij de Ooho kun je er voor kiezen de verpakking op te eten - al vindt niet iedereen dat lekker, met name het glibberige mondgevoel is wel een beetje 'anders' - of het membraam te composteren. De marketing en distributie verdienen eveneens nog wat aandacht, schrijft The Guardian.
Psychologische barrières
De verpakkingsindustrie ziet nog wel wat beren op de weg. Zo is er de psychologische barrière bij het publiek om een verpakking daadwerkelijk op te eten, hoe lekker die er ook uit ziet. Daarom zijn op dit moment zowel de WikiPearls als de Loliware-bekertjes gewoon in (milieuvriendelijke) verpakkingen te koop. Al ziet WikiPearls zijn bolletjes op termijn wel gewoon in een soort 'schepsnoep-achtige' zelfbediening in de winkel liggen. Voor mensen die zich zorgen maken over de hygiëne, heeft Eric Freedman van WikiPearls dan ook een simpel advies: "Ik zou [iedereen die zich zorgen maakt] beleefd vragen wat ze met hun appels en andere versproducten doen als ze thuis komen. Waarschijnlijk wassen ze ze. Dat kan ook gewoon met een WikiPearl".
Toch kan die hygiëne nog wel eens zwaarder wegen dan gedacht. Mensen zijn er immers niet (meer) aan gewend om 'los' voedsel te zien en te kopen. De voorzichtige pogingen om 'verpakkingsloze supermarkten' te introduceren maken dat wel duidelijk.
Hoe leuk of innovatief de eetbare verpakkingen ook zijn, uiteindelijk draait het om twee dingen. Ten eerste: verkoopt het, of niet. En ten tweede: komen al die afbreekbare verpakkingen wel op de juiste composthoop terecht? De toekomst van de eetbare - duurzame - verpakking is vooralsnog nog niet te overzien, besluit The Guardian.
Fotocredits: woodleywonderworks
Dit artikel afdrukken
Verpakkingen zijn onnodig. Kijk maar naar moeder natuur. Fruit komt met zijn eigen beschermende schilletje en noten hebben zelfs een schokbestendige verpakking.
WikiPearls
Reden te over voor verpakkingsexperts en voedingstechnologen om zulke no waste verpakkingen te ontwikkelingen. Dat kan verschillende vormen aannemen, schrijft The Guardian.
David Edwards (Harvard) ontwikkelde de WikiPearl – een zacht, houdbaar, waterafstotend en eetbaar membraam van natuurlijke voedseldeeltjes. De technologie wordt inmiddels toegepast om hapklare brokjes yoghurtijs te omhullen met een eetbaar kokos-, perzik- of aardbeischilletje. De Frozen Yogurt Pearls zijn bij een aantal Whole Foods winkels in de VS te koop.
Eetbaar, composteerbaar of wegspoelbaar
Dichter bij huis, maar nog iets verder van de schappen, zijn de verpakkingen van het Zweedse duo Tomorrow Machine. Zij ontwikkelden bijvoorbeeld een zakje dat zich tot een kom vormt als er water op gegoten wordt. Voor hun verpakkingen laten ze zich inspireren door natuurlijke verpakkingen zoals eierschalen en fruitschillen. Ze streven naar verpakkingen die je ofwel mee kunt opeten, of die je met de restjes van je bord in één keer door de gootsteen kunt spoelen.
Eetbare bekertjes en water'druppels'
Weer een andere verpakkingspionier is het New Yorkse Loliware dat eetbare bekertjes maakt op basis van agar, een vegetarisch alternatief voor gelatine. "Onze oplossing is het bekertje gewoon opeten, omdat ze leuk zijn en heerlijk smaken (bijvoorbeeld naar citrus), of gewoon composteren. Hoe dan ook draag je bij aan de oplossing, in plaats van aan het plastic probleem", zeggen Chelsea Briganti en Leigh Ann Tucker, de oprichters van Loliware.
Ook de Ooho is een eetbare verpakking voor vloeistoffen, in dit geval water. De Ooho is een membraam, gemaakt van algen, dat je open kunt prikken om vervolgens de inhoud op te drinken. Ook bij de Ooho kun je er voor kiezen de verpakking op te eten - al vindt niet iedereen dat lekker, met name het glibberige mondgevoel is wel een beetje 'anders' - of het membraam te composteren. De marketing en distributie verdienen eveneens nog wat aandacht, schrijft The Guardian.
Psychologische barrières
De verpakkingsindustrie ziet nog wel wat beren op de weg. Zo is er de psychologische barrière bij het publiek om een verpakking daadwerkelijk op te eten, hoe lekker die er ook uit ziet. Daarom zijn op dit moment zowel de WikiPearls als de Loliware-bekertjes gewoon in (milieuvriendelijke) verpakkingen te koop. Al ziet WikiPearls zijn bolletjes op termijn wel gewoon in een soort 'schepsnoep-achtige' zelfbediening in de winkel liggen. Voor mensen die zich zorgen maken over de hygiëne, heeft Eric Freedman van WikiPearls dan ook een simpel advies: "Ik zou [iedereen die zich zorgen maakt] beleefd vragen wat ze met hun appels en andere versproducten doen als ze thuis komen. Waarschijnlijk wassen ze ze. Dat kan ook gewoon met een WikiPearl".
Toch kan die hygiëne nog wel eens zwaarder wegen dan gedacht. Mensen zijn er immers niet (meer) aan gewend om 'los' voedsel te zien en te kopen. De voorzichtige pogingen om 'verpakkingsloze supermarkten' te introduceren maken dat wel duidelijk.
Hoe leuk of innovatief de eetbare verpakkingen ook zijn, uiteindelijk draait het om twee dingen. Ten eerste: verkoopt het, of niet. En ten tweede: komen al die afbreekbare verpakkingen wel op de juiste composthoop terecht? De toekomst van de eetbare - duurzame - verpakking is vooralsnog nog niet te overzien, besluit The Guardian.
Fotocredits: woodleywonderworks
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
#4 Helemaal met je eens, Albert. Dit is een breder vraagstuk, geldt natuurlijk niet alleen voor duurzamere verpakking. Het verbruiken van niet-hernieuwbare bronnen (fossiele brandstoffen, fosfaat, O2/CO2, ruimte, ... - maar ook gezondheid, sociale rechtvaardigheid) wordt niet voldoende financieel verrekend. Er zijn wel systemen om dit te doen (b.v. true price), maar die hebben, ondanks veel sympathie, in onze economie nog steeds een marginaal bestaan. En daarmee worden de huidige, niet duurzame technologieën, beschermd tov duurzame nieuwe technologieën.
Als er nu eerst eens begonnen wordt door alle plastic zakjes op de groenteafdelingen van de supermarkten te vervangen voor papieren zakken, eventueel met een milieuvriendelijk, bij het papier mogende plastic raampje, wat dus net als papier afbreekbaar is dan zijn we al een heel eind. Die zakjes zijn zeer handig, kunnen opnieuw gebruikt worden, maar uiteindelijk worden ze toch weggegooid. Vroeger deed de groenteman sommige dingen ook in een bruine papieren zak. Ter controle zodat de zakken niet opengemaakt hoeven te worden bij de kassa een klein raampje erin zodat de kassiere kan zien wat erin zit en klaar. Kan die zak gewoon bij het oude papier.
De supermarkt zou ook weer wat 'ouderwetser' aangekleed kunnen worden, maak een groenteafdeling waar 1, 2 of 3 groentemannen/vrouwen staan die voor jou de groente afweegt enz? Zal wel te duur zijn wat loon betreft uiteraard.
Allerlei andere verpakkingen, tja, ik zie mezelf niet de verpakking van mijn nieuwe printer opeten:
Man vraagt: wat eten we vandaag schat?
Vrouwe antwoord: nou, er staan nog wat lege dozen op zolder die weg moeten. lust je dat met wat rijst?
Wat hygiene betreft zie ik idd ook problemen met eetbare koffiebekers, hamburgerdoosjes enz, hoe verpak je die dan weer, hoelang blijven ze goed, als het erg warm is, gaan ze dan niet kleven zodat je weer met vieze handjes rondloopt?
#1 Floor
Alleen: zolang milieuvriendelijkheid tot hogere kosten leidt dan milieuonvriendelijkheid, zal de doorbraak moeizaam blijven.
Denk dat het probleem is dat in de huidige economie milieuvriendelijkheid een ondergeschikte rol in de geldwereld speelt (er vindt wel veel greenwashing plaats). Indien men de kosten van opruimen. recycling en herstel van het milieu mee zo nemen in de productiekosten dan zijn zulke vernieuwende verpakkingen waarschijnlijk een stuk goedkoper dan de conventionele.
Anders gezegd men probeert huidige technologien in stand te houden. Deze zijn meetbaar (alhoewel?) en dus te verdedigen. Nieuwe ideeen zullen moeizaam overleven, het wordt een evolutionair proces.
Wat doen we met de verpakkingen van consumenten elektronica en kleding, om er een paar te noemen?
De hygiëne is een goed punt. Maar, als wij het kunnen eten, kunnen micro-organismen het waarschijnlijk ook. Dus qua voedselveiligheid en houdbaarheid heb ik ook sterk mijn twijfels.