1 min
"Er woedt een nieuwe oorlog in de gezondheidszorg, met een inzet van honderden miljoenen dollars en de levens van duizenden." Met die dramatische zin opent The New York Times een artikel over de toekomst van poeptransplantaties in de VS.
‘Poop Wars’ noemt een Amerikaanse dokter het. De centrale vraag in het hevige debat luidt: zijn poeptransplantaties vanwege het genezende effect van de darmbacteriën een medicijn of is het zoiets als het overbrengen van organen, weefsel en bloed van het ene lichaam op het ander?
De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) moet binnenkort een beslissing nemen over de status van poep. Er wordt met spanning naar uitgekeken.
De beslissing bepaalt namelijk wie geld mag gaan verdienen aan fecale transplantaties.
Medicijn of behandeling?
Als het produceren en verkopen van gezuiverd fecaal materiaal hetzelfde is als het produceren en verkopen een willekeurig medicijn, dan is het big business voor de farmaceutische industrie. De kans is dan volgens Catherine Duff, oprichter van de patiëntenorganisatie Fecal Transplant Foundation, wel groot dat een dergelijke poeptransplantatie heel duur gaat worden en daarmee niet toegankelijk voor veel Amerikanen.
Als de FDA anders oordeelt, blijven artsen de controle houden over de behandeling en zal de behandelmethode tegen lagere kosten toegepast kunnen worden in ziekenhuizen en praktijken.
Dankzij de toediening van gezuiverde poep van donoren met gezonde darmen zijn inmiddels al duizenden Amerikanen genezen van hardnekkige en pijnlijke Clostridium difficile-besmettingen. Ondanks het feit dat tot op de dag van vandaag artsen geen idee hebben waarom het werkt, is de behandeling zeer succesvol.
Tot nu toe komt het grootste deel van de poep die in de VS voor fecale transplantaties wordt gebruikt van OpenBiome, de openbare, niet commerciële poepbank in Cambridge (in Nederland beheert het LUMC een poeptransplantatiebank). Daar hebben ze volgens The New York Times zowel verstand van zaken als humor. De kantoren zijn versierd met levensgrote poep-emoji’s, de vergaderzalen zijn vernoemd naar delen van het darmkanaal en de werknemersverjaardagstaarten hebben standaard dezelfde smaak: chocolade.
Poeppillen
Het Brits-Amerikaanse bedrijf produceert maandelijks 900 tot 1.000 behandelingen en ontwikkelde in 2015 een methode om op grote schaal poeppillen te produceren die in de dunne darm oplossen.
Geïnspireerd door het succes van fecale transplantaties, zijn Amerikaanse wetenschappers druk bezig met het ontwikkelen van soortgelijke behandelingen voor aandoeningen als obesitas, autisme, colitis ulcerosa en de ziekten van Alzheimer en Parkinson. De ontwikkelingen van deze nieuwe behandelmethode gaan razendsnel.
Dit artikel afdrukken
De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) moet binnenkort een beslissing nemen over de status van poep. Er wordt met spanning naar uitgekeken.
De beslissing bepaalt namelijk wie geld mag gaan verdienen aan fecale transplantaties.
Medicijn of behandeling?
Als het produceren en verkopen van gezuiverd fecaal materiaal hetzelfde is als het produceren en verkopen een willekeurig medicijn, dan is het big business voor de farmaceutische industrie. De kans is dan volgens Catherine Duff, oprichter van de patiëntenorganisatie Fecal Transplant Foundation, wel groot dat een dergelijke poeptransplantatie heel duur gaat worden en daarmee niet toegankelijk voor veel Amerikanen.
Als de FDA anders oordeelt, blijven artsen de controle houden over de behandeling en zal de behandelmethode tegen lagere kosten toegepast kunnen worden in ziekenhuizen en praktijken.
Dankzij de toediening van gezuiverde poep van donoren met gezonde darmen zijn inmiddels al duizenden Amerikanen genezen van hardnekkige en pijnlijke Clostridium difficile-besmettingen. Ondanks het feit dat tot op de dag van vandaag artsen geen idee hebben waarom het werkt, is de behandeling zeer succesvol.
Tot nu toe komt het grootste deel van de poep die in de VS voor fecale transplantaties wordt gebruikt van OpenBiome, de openbare, niet commerciële poepbank in Cambridge (in Nederland beheert het LUMC een poeptransplantatiebank). Daar hebben ze volgens The New York Times zowel verstand van zaken als humor. De kantoren zijn versierd met levensgrote poep-emoji’s, de vergaderzalen zijn vernoemd naar delen van het darmkanaal en de werknemersverjaardagstaarten hebben standaard dezelfde smaak: chocolade.
Poeppillen
Het Brits-Amerikaanse bedrijf produceert maandelijks 900 tot 1.000 behandelingen en ontwikkelde in 2015 een methode om op grote schaal poeppillen te produceren die in de dunne darm oplossen.
Geïnspireerd door het succes van fecale transplantaties, zijn Amerikaanse wetenschappers druk bezig met het ontwikkelen van soortgelijke behandelingen voor aandoeningen als obesitas, autisme, colitis ulcerosa en de ziekten van Alzheimer en Parkinson. De ontwikkelingen van deze nieuwe behandelmethode gaan razendsnel.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Vooral cranberries, karnemelk, yoghurt, zuurkool, bruine rijst miso zijn die kleine jongens in ons vooronder verzot op. Suiker vooral en alle geraffineerd ‘voedsel’ fabriekspulp wordt verafschuwd.
Het lijkt inderdaad veel op een niche in de markt creëren, meer gebaseerd op lucht dan op wetenschap.
Overigens: bacteriën in de ingewanden worden gevoed, ja inderdaad via het voedsel dat je eet. Na transplantatie moet je wel weten wát je eet, anders is het effect van de transplantatie heel snel verdwenen?
Dit klinkt op zijn minst toch wel hoopgevend:
‘Geïnspireerd door het succes van fecale transplantaties, zijn Amerikaanse wetenschappers druk bezig met het ontwikkelen van soortgelijke behandelingen voor aandoeningen als obesitas, autisme, colitis ulcerosa en de ziekten van Alzheimer en Parkinson.’
‘Ondanks het feit dat tot op de dag van vandaag artsen geen idee hebben waarom het werkt, is de behandeling zeer succesvol.’
Zo niet hier:
Volgens ontmaskeraar van voedingsmythes, de emeritus hoogleraar voedingsleer M.Katan ‘is het microbioom een nieuwe hype die vanzelf weer overwaait.’
_________________________________________________________________________
FMT is niet wetenschappelijk bewezen. Bij sommigen werkt het niet bij de meesten gelukkig wel. Als de conclusie is dat iets onbewezens toch werkt ‘komt dit doordat de ziekte of aandoening een onverwachte gunstige wending heeft genomen.’
Het laatst aangehaalde geeft de gedachtengang weer van de reguliere gezondheidszorg. Helaas zorgt deze niet meegaande houding nogal eens voor veel leed bij veel slachtoffers van in dit geval clostridium difficile aandoeningen. Die houding zorgt voor nutteloze behandelingen die de inmiddels chronisch geworden patiënt eindeloos in zijn greep houdt. Ook medeoorzaak der zorgwekkende hoge zorgkosten. Die alleen toeschrijven aan het groeiend aantal ouderen en nieuwe peperdure technieken is een halve waarheid.
‘We worden allemaal ouder’, maar vraag niet naar het Hoe.
Maatschappelijk betrokken hè, die farmaceuten. Inmiddels hebben ze ook de term Live Biotherapeutics geïntroduceerd* voor producten met bijvoorbeeld levende bacteriën. Dat moet natuurlijk strikt onderscheiden worden van probiotica, want stel je voor dat je hetzelfde product voor een tiende van de prijs bij de drogist kunt kopen.
Deze houding heeft nogal gevolgen, want het suggereert o.a. dat trials met probiotica nauwelijks waarde hebben. Er wordt daarmee decennia aan onderzoek terzijde geschoven. Hoe helpt dat de samenleving en de wetenschap? Let wel, er is jaren gewerkt aan een heldere, alom geaccepteerde definitie van de term 'probiotica', zodat hier eenduidigheid over bestaat in de wetenschappelijke literatuur.
De vooronderstellingen achter Live Biotherapeutics zijn bovendien ook nogal twijfelachtig, want één daarvan is dat als je maar extreem zuivere bacteriestammen hebt (zuivere producten maken is uiteraard een vd krachten van de farmaceutische industrie), dat dan wél eenduidige effecten worden gevonden. Dat lijkt mij nogal kortzichtig, want het microbiotisch ecosysteem in onze darmen is nou eenmaal rommelig en chaotisch.
Er staat veel op het spel, dat moge duidelijk zijn uit de bochten waarin de farmaceutische industrie zich wringt om microbioom modulerende therapieën (waaronder fecestransplantatie) naar zich toe te trekken. Maar de vraag is: welke baat heeft de maatschappij daarbij?
-----
* De link is een document van de FDA, gericht aan 'Investigational New Drug Application sponsors'. Let op dat laatste woord. Opvallend in dat document is dat het woord probiotica niet één keer genoemd wordt.