'Aanklaagcultuur'
Het is in de VS bijna gebruikelijk om de vermoedelijke veroorzaker van de ziekte voor het gerecht te dagen. Dat heeft tot gevolg dat er in de juridische wereld experts te vinden zijn die minstens zoveel van voedselgerelateerde ziekten weten als wetenschappers of toezichthouders. Eén van hen is Bill Marler, gespecialiseerd in productaansprakelijkheid en letselschade. Hij heeft in de loop der jaren tientallen slachtoffers van voedselvergiftigingen vertegenwoordigd, tegen bedrijven als Chili's, Dole, Taco Bell en Wendy's. De lessen die hij daar persoonlijk uit heeft getrokken deelt hij op zijn blog.
Marler heeft de volgende voedingsmiddelen afgezworen:
1. Voorgesneden en voorgewassen groenten en fruit
"Ik vermijd ze als de pest", zegt Marler. De kans dat voedsel besmet raakt, neemt toe naarmate het meer behandelingen ondergaat. Wassen en snijden zijn behandelingen waarbij het water en de messen besmet kunnen raken en zo nog veel grotere hoeveelheden kunnen contamineren. Marler koopt hele, ongewassen groenten en fruit. En niet meer dan hij nodig heeft voor de komende paar dagen, om het risico op listeria te verminderen.
2. Rauwe kiemgroenten
Taugé, alfalfa, cressen en andere kiemgroenten kom je sinds een aantal jaren overal tegen. Marler zal ze - rauw - niet eten. Daarvoor heeft hij teveel uitbraken van E.coli en salmonella langs zien komen die aan kiemgroenten te relateren bleken. Kiemgroenten zijn gevaarlijk omdat de zaden gemakkelijk besmet kunnen raken door bacteriën. De Europese EHEC-crisis van 2011 bleek een vergelijkbare oorzaak te hebben.
3. Niet helemaal gegaard rood vlees
Ook bij vlees vermijdt Marler rauwe of halfrauwe bereidingen. Hoewel een sappige roze burger aanlokkelijk oogt, zijn het juist die sappen die besmet kunnen zijn met bacteriën die je ziek kunnen maken. Vooral bij gehakt hebben bacteriën ruimschoots de gelegenheid zich te vermenigvuldigen en als het vlees dan niet voldoende gegaard is, neemt het risico navenant toe. Hij wijst ook op de praktijk van 'vermalsers', waarbij een steak met naalden of messen bewerkt wordt om het vlees malser te maken. Belandt zijn steak onbehandeld in de pan, dan wil Marler hem wel 'medium-well' eten. Gaat de steak door de vermalser, dan is 'well-done' de enige veilige optie.
4. Schaal- en schelpdieren
Je zult Marler nooit met een rauwe oester betrappen. "Oesters filteren het water om er voedsel uit te halen, en nemen daar dus ook alles wat vervuilend en besmettelijk is uit op", zegt hij. Hij ziet een verband tussen hogere temperaturen van het zeewater waardoor er meer micro-organismen groeien. "Het is gewoon het risico niet waard", aldus Marler.
5. Rauwe melk en ongepasteuriseerde verpakte sappen
Marler benoemt de 148 gevallen van voedselvergiftigingen tussen 1998 en 2011. Dat lijkt niet veel, maar in verhouding tot het aantal mensen dat rauwe melk binnenkrijgt, is het substantieel. Je zult hem dus geen ongepasteuriseerde producten zien nuttigen. Geen enkel voordeel weegt op tegen het risico, dat bovendien eenvoudig te vermijden is door te pasteuriseren.
6. Rauwe of zachtgekookte eieren
Hoewel de grote aan eieren gelinkte salmonella-uitbraken inmiddels verleden tijd zijn, dankzij uitgebreide maatregelen in de eierindustrie, eet Marler zijn eieren nog altijd hardgekookt. In 2010 werden bij 1 uitbraak nog altijd 2.000 mensen ziek van salmonella in eieren.
Welke voedingsmiddelen vermijd jij, omdat je - al dan niet uit eigen ervaring - weet dat je er ziek van kunt worden?
Fotocredits: Wouter Klootwijk
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Interessant om te horen Hans, maar was allang opgehouden me aan raad van de preciezen te houden die zich 3x per dag douchen en zich na bezoek aan het urinoir grondig ontsmetten (om dan met de volle hand de besmette deurknop naar buiten te omvatten). Die plank van Foppen in Griekenland , waar al die zalmmootjes op versneden werden, was uiteraard ook van kunststof en niet van hout, hahaha!
Dirk #54 en Paul #53
Stond even vreemd te kijken, maar een houten plank, mits goed gereinigd, blijkt hygiënischer dan kunststof om groente etc. te snijden.
Kunststof heeft de eigenschap om bij de insnede van een besmet mes weer dicht te trekken, en vuil te omsluiten. Wat je inderdaad ook kunt zien…
Volgens deze bron :
“Er wordt wel eens gezegd dat houten snijplanken niet hygiënisch zouden zijn. Dit is in werkelijkheid niet waar. Wanneer je namelijk snijdt en er ontstaan groeven in de plank, dan komen daar bacteriën in. Het ding is dat een groef in een kunststof snijplank zich (deels) om de viezigheid in de groef heen sluit. Dan kun je dus gaan afwassen, maar is de kans aanwezig dat je niet alles uit de groef wast. Een houten snijplank sluit zich niet om de viezigheid heen maar opent zich juist tijdens het reinigen. Daar kun je dus gewoon alles uit de groef wassen. Daarnaast helpt de tannine in het hout een handje door een groot deel van de bacteriën te doden.
De methode om de houten plank goed te reinigen, wordt ook aangegeven.
Met o.a. citroen en zout…
Gert #58
Verwondert me niet..
Mooi verhaal! In Gent hebben ze dat wiel ook weer uitgevonden, maar dan in een modern jasje:
'Urine' tomaat smaakt beter
dinsdag 02 februari 2016
Tomaten gekweekt op algen met als voedingsoplossing menselijke urine hebben meer suikers en pigmenten en daardoor meer smaak dan traditioneel gekweekte tomaten.
Deze draad is ver ten einde. Tijd voor een vies verhaal.
Pas getrouwd 1971 kochten we een mooi huisje (geen gas, geen riolering, geen telefoon, wel elektra) voor omgerekend 5 duizend euro. Vijf jaren later startte de waanzin en verkocht ik het voor 22 duizend euro.
Mooie groentetuin in mooi ‘vol’ donker zand. Naast ons een oude gepensioneerde boerenknecht. Toen hij me prei zag planten, bezag hij dat met zekere minachting. Dat doe je verkeerd !
Hoe, dan ?
Ik moest een lange geul maken , ca 10 cm diep; daarin de prei planten en wachten tot ze goed wortel schoten en dikker werden.
En dan ?
Dan gooi je voorzichtig ‘beir’ (uit de beerput) in de geul. Je kunt m’n beirlepel gebruiken. Een metalen half bolvormige lepel aan een lange houten stok.
Fantastische prei. Dik, vast, wit en veel groter dan normaal. Bang voor de geur hoefde ik niet te zijn, want heerlijk van geur en smaak. Prei waar je tranen van in de ogen kreeg. Niet van ontroering maar vanwege de ‘sterkte’. De ‘beir’ trok de grond in en werd één met de grond. Buitenst vel van de prei eraf en zo schoon als wat…
Nooit ziek van geweest..
Wat gebeurt met E-colli en ander zaken in de grond ? Ik weet het niet, maar wel dat menselijke stront, prima mest (*) is.
Moest nog veel leren. Mijn Knokse geliefde had het niet zo op biologisch (ja.., toen al die dwaze taalverwarring) afwasmiddel. Dus kocht ze het standaardmiddel.
Tot….. onze beerput gigantisch begon te stinken.
Door een boer voor een kist bier de put leeg laten zuigen en schoonspoelen. Waar ze er mee bleven ? Gewoon op het land of in de kreek, vermoed ik. Daarna opnieuw gestart.
Een beerput is iets om te koesteren. Een duurzame vergaarbak met waardevol residu van gezond lekker eten.
(*) Een goede vriend. Jan van Hinte, al lang ‘vertrokken’ en nog betrokken bij de oprichting van de Volkenbond, archeoloog en onderwijsinspecteur op Java in de vooroorlogse jaren en liefhebber van tomaten, vertelde mij, dat hij, bij gebrek aan een goed toilet, in bijna elke tuin van een lokale hoofdonderwijzer zijn vaste plaats had om zijn behoefte te doen. En verse tomaten had als hij op z’n voortdurende rondreis weer langskwam..
En dat klopt.
Tomatenzaadjes van rauwe tomaten overleven de darmen en de beerput, en na het ‘beiren’ van de prei, had ik altijd een aantal tomatenplanten, die uiteraard weer in een omwald kuiltje werden geplant..
Dank je wel Joep. Het leert mij o.a. dat er nog niet veel onderzoek in deze richting is gedaan. Ook zal het resultaat per groentesoort verschillend zijn. Veel onderzoek zal vooral richting "shelflife" zijn gedaan, bruin worden enzo, en wat minder naar de fytonutriënten.
Hier en daar is wel wat te vinden, bijvoorbeeld: Systematic Study of the Content of Phytochemicals in Fresh and Fresh-Cut Vegetables . Daarin is o.a. te vinden dat ook samples per seizoen kunnen verschillen. Per produkt is het verschil tussen "heel" en "gesneden" verschillend, maar inderdaad bij de meeste minder "fyto's" in gesneden produkt. Aubergine is 1 van de uitzonderingen.
Maar ik maak mijzelf het volgende wijs: ik compenseer. Ik streef naar 5 tot 10 verschillende soorten groenten per dag. Mijn dagelijks consumptie is ca 8 ons groente - verdeeld over 3 maaltijden - waarvan ca de helft voorgesneden via een combinatie van verschillende mengsels roerbakgroenten. Dat verschaft mij de mogelijkheid - qua tijd 's ochtends vroeg vóór het werk - om er even wat extra bij te snijden, venkel en/of aardpeer en/of whatever. Knolselderij is ook een heerlijke smaakmaker, is ook heel makkelijk te snijden. Ook snack ik bijvoorbeeld wortels of bloemkool of radijs. Op deze manier denk ik wel aan mijn fytonutriënten te komen.
Ik onderschrijf het ideaal: "whole food" , dat doen we dan als ik met pensioen ben :D .