Nu de 100ste foodblogger gesignaleerd is, kon het natuurlijk niet uitblijven: de kranten moesten mee. De Telegraaf is sinds deze week online met het foodblog culinisten. Dat moest ook wel, want food is de allergrootste markt ter wereld en dus ook een belangrijke bron van advertentie-inkomsten, en daar draaien kranten nu eenmaal op.
Onze eigen bloggoeroe Marco Derksen maakte me er vanmorgen op attent. Marco was een van de drijvende krachten achter de verandering in de marketingjournalistiek. Na o.m. zijn eigen marketingfacts.nl kwamen de 'oude' marketingbladen met blogs: marketingpulse.nl (MarketingTribune), molblog.nl (Tijdschrift voor Marketing) en adfoblog (Adformatie) zijn ontstaan uit de druk om de stap naar het interactieve stadium niet over te laten aan de nieuwkomers alleen. Vanuit Sanoma ontstond al www.cheffen.nl. De Telegraaf heeft het makkelijker omdat het een site heeft met drukke traffic, terwijl Sanoma nog helemaal in het papieren tijdperk leefde. De 2 breinen achter cheffen.nl blijken nota bene overgelopen. Kennelijk zijn de gesloten contracten nog niet zo serieus. Een kwestie van een teentje in het water.
Marco zei me vandaag: "Ik denk dat het nu hard gaat met de traditionele media. Op marketinggebied hebben we dit een paar jaar geleden allemaal al meegemaakt. Nagenoeg alle vakbladen hebben daar inmiddels op gereageerd (MarketingTribune, Tijdschrift voor Marketing, Adformatie, etc). Ze hebben het grote voordeel dat ze in hele korte tijd veel traffic kunnen genereren (door verwijzingen vanuit print en eigen websites en nieuwsbrieven). Eén ding overschatten ze en dat is de tijd die het kost om het levendig te maken en vooral ook te houden. Er is maar een handjevol mensen die voldoende passie en drive hebben om door te zetten en echt interessante discussies aan te zwengelen. Dat valt niet mee!"
De uitdaging is dus duidelijk: wat heb je aan de zoveelste receptensite of verhalen-over-eten-site ook al is die interactief? En: hoe lang gaat het goed met je als het publiek doorkrijgt dat je inmiddels geen advertenties meer plaatst maar betaalde postings om een soepje van Unox, een sausje van Maggi of een fles wijn van Chenet, Gallo of Castel verkocht te krijgen?
Er zullen nieuwe concepten verzonnen moeten worden, anders hebben die 'échte' bloggers misschien wel niet zo'n gekke uitgangspositie. Weet je waarom: een blog op zich is niet interessant. Het gaat om het netwerk en de discussies.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Als ik had geweten dat je mijn ochtendmijmeringen online zou zetten dan was ik eerst even onder de douche gesprongen om wakker te worden ;-)
Bedoelde je wat anders dan?
Nee hoor, maar dan had ik wellicht even iets langer nagedacht over mijn formulering. In essentie staat er wat ik bedoel!
Een echte blogger moet passie hebben en heel veel tijd en energie investeren, maar wat ik overal proef is een soort strijd tussen `traditionele‚ en `nieuwe‚ media, waarbij die laatste door iedereen in principe gestart kan worden zonder veel investeringen. Weblogs opgezet en geschreven door de traditionele media zal traditionele media blijven, hoe interactief ze ook worden, want inderdaad het gaat ook om netwerken en de blogosfeer. Wij foodbloggers doen dat volgens mij best wel aardig:-)
Beste Dick,
Het komt niet vaak voor, maar dit keer ben ik het niet helemaal met je eens.
Je schrijft: "Er zullen nieuwe concepten verzonnen moeten worden, anders hebben die 'échte' bloggers misschien wel niet zo'n gekke uitgangspositie. Weet je waarom: een blog op zich is niet interessant. Het gaat om het netwerk en de discussies".
De motivatie om een weblog te onderhouden heeft niet zozeer te maken met externe motivatoren (zoals salaris), maar heeft veel meer te maken met interne motivatoren (plezier, interesse, kennisontwikkeling, kennisoverdracht en misschien wel het ontmoeten van gelijkgestemden etc).
We leven in een maatschappij waar alles om uiterlijkheden draait. Een hoog salaris, status en aanzien zijn belangrijker dan het in "flow" zijn. Er is een trendomkeer te verwachten. Ik denk dat er zo langzamerhand weer in toenemende mate behoefte ontstaat aan intermenselijk contact. Weblogs met een actieve weblogbeheerder stimuleren dit contact.
Nieuwe concepten kunnen het nivo van intermenselijk contact op weblogs niet evenaren. Het is gewoon te duur. Het is een kwestie van tijd voordat de enkeling, waar Marco het over heeft, wordt benaderd om het bestaande concept te ondersteunen met een interactieve inbreng.
Je schrijft over netwerken. Als ik zo vrij mag zijn om een samenvatting te maken van het boek “ Netwerken, over het waarderen, opbouwen en gebruiken van sociaal kapitaal (Wayne Baker) ” draait het bij netwerken om twee zaken, namelijk: investeer in een ander en creëer een menselijk contact. De laatste jaren investeren veel bedrijven volgens mij meer in “winstmaximalisatie” dan in het opbouwen van sociaal kapitaal zoals Wayne dit voor ogen heeft.
Mijn stelling luidt dan ook: Weblogs winnen het voorlopig van nieuwe concepten.
Groet,
Arnoud