China maakt een draai van 180 graden in zijn herbebossingspolitiek. De afgelopen 20 jaar was het land in de ban van herbebossing tegen de oprukkende verwoestijning. Opeens staat het internet vol met video's van parken en bossen die worden omgeploegd tot landbouwgrond. Reden? China's gevaarlijk grote afhankelijkheid van graan- en andere voedselimporten uit het buitenland.
"Laten we bossen omzetten in landbouwgrond!", is de slogan die ineens overal opduikt op de Chinese internetkanalen. Voor iedereen die iets af weet van het recente verleden is dit de wereld op zijn kop, schrijft Courrier International. De afgelopen twintig jaar heeft de Chinese regering namelijk precies het tegenovergestelde gedaan: landbouwgrond omzetten in bos. Nu breidt het land zijn landbouwareaal uit, ten koste van zijn bossen.
Die herbebossingspolitiek was met name ingegeven door de oprukkende verwoestijning. Een probleem dat al decennia lang speelt, dat China jaarlijks meer dan 54 miljard yuan (€6,8 miljard) kost en bijna 400 miljoen mensen - bijna 30% van de 1,4 miljard inwoners van het land - direct of indirect treft, volgens de National Forestry and Grassland Administration (NFGA).
Ruim een kwart van het landoppervlak van China heeft te kampen met verwoestijning. In 2019 beliep de woestijnvorming in China 2,57 miljoen vierkante kilometer, 26,81% van het landoppervlak. In 1999 ging het om 2,7 miljoen vierkante kilometer. Het terugdringen van de woestijnen is te danken aan het ambitieuze Three North Shelterbelt Program. Dat programma omvatte 8 fasen die tussen 1978 en 2050 moesten worden uitgevoerd; het heet ook wel de Grote Groene Muur. Het is een bebossingsplan dat 350.800 vierkante kilometer beslaat in 13 provincies. Daar wordt een 'grote Chinese muur van bomen' geplant om woestijnzand tegen te houden, kooldioxide te absorberen en bodemerosie te voorkomen. Nederland telt bijna 42.000 vierkante kilometer; het gaat dan ook om een gebied dat ruim acht keer zo groot is als Nederland.
Ommekeren
China reageert wel vaker met drastische maatregelen. De jongste ommekeer is niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn. Opeenvolgende leiders zetten in op afwisselend meer landbouwgrond, om de zelfvoorzienendheid op voedselgebied te vergroten (Li Peng, 1987-1998), meer herbebossing, om overproductie tegen te gaan en uit milieuoverwegingen (Zhu Rongji, 1998-2012), meer bossen, om de groene ontwikkelingen van China te onderstrepen (Xi Jinping sinds 2012) en nu dus weer meer landbouwgrond.
De Chinese leiders vinden het land te afhankelijk geworden van graanimporten, vooral van die uit de Verenigde Staten, en probeert nu landbouwgrond terug te winnen door de bossen te ontginnen, suggereert Courrier International. Dat gaat niet zachtzinnig, beschrijft Wang Dan, een Chinese pro-democratie-activist en directeur van de Dialogue China-denktank, in de SundayGuardian. Zo werd de groene gordel rond de westelijke Chinese stad Chengdu, waar tientallen miljarden yuans aan zijn besteed, met de grond gelijk gemaakt om binnen 3 jaar 100.000 hectare landbouwgrond te worden. Talloze 'landbouwcontroleurs' hebben overal in China boeren gedwongen te stoppen met het planten van industriële en commerciële gewassen en hun landbouwgrond te gebruiken voor het verbouwen van graan. Hectares vol tabaksbladeren, bamboe, fruitbomen en sierbomen zijn inmiddels verdwenen.
"De voedselcrisis in China is ernstiger dan de buitenwereld denkt", zegt Wang Dan. Niet alleen hebben de Covid-pandemie en de oorlog tussen Rusland en Oekraïne ernstige gevolgen gehad voor de beschikbaarheid van voedsel in de wereldwijde handelsketen, ook is de relatie van China met de internationale gemeenschap de laatste jaren verslechterd. De hardhandige implementatie van 'maak van de bossen weer landbouwgrond' kan volgens hem een voorbereiding zijn op voedseltekorten die de leiders van de Chinese communistische partij in de nabije toekomst kennelijk voorzien.
Wang Dan denkt dat de centrale aansturing van de zorg om voldoende graan te verbouwen, zich in de voet schiet. "Het probleem is het systeem van toewijzing van middelen. Dat is geen landbouwprobleem maar een politiek vraagstuk." Volgens Wang Dan loopt bestuurlijke inmenging in de Chinese voedselproductie niet goed af. Hij verwijst naar de voorbeelden die de Amerikaanse politicoloog James C. Scott aandraagt in zijn boek Seeing Like A State: How Certain Schemes to Improve the Human Condition Have Failed: Duitsland, de Sovjet-Unie, Brazilië, Tanzania. Maar vooral naar de Holodomor (1932–33) in Oekraïne en de 3 jaar durende hongersnood in China (1959-1961) als gevolg van de Grote Sprong Voorwaarts, "die alletwee werden veroorzaakt door de centrale bemoeienis van communistische autoriteiten met de normale landbouwproductie en hun voortdurende gebruik van geweld om boeren te verhinderen zichzelf te redden na de hongersnood."
Volgens Wang Dan kunnen slimme vrije boeren China beter van de honger redden dan ambtenaren met heel veel macht om overal graan te zaaien.
Dit artikel afdrukken
China herbeboste een gebied dat ruim acht keer zo groot is als NederlandVerwoestijning
Die herbebossingspolitiek was met name ingegeven door de oprukkende verwoestijning. Een probleem dat al decennia lang speelt, dat China jaarlijks meer dan 54 miljard yuan (€6,8 miljard) kost en bijna 400 miljoen mensen - bijna 30% van de 1,4 miljard inwoners van het land - direct of indirect treft, volgens de National Forestry and Grassland Administration (NFGA).
Ruim een kwart van het landoppervlak van China heeft te kampen met verwoestijning. In 2019 beliep de woestijnvorming in China 2,57 miljoen vierkante kilometer, 26,81% van het landoppervlak. In 1999 ging het om 2,7 miljoen vierkante kilometer. Het terugdringen van de woestijnen is te danken aan het ambitieuze Three North Shelterbelt Program. Dat programma omvatte 8 fasen die tussen 1978 en 2050 moesten worden uitgevoerd; het heet ook wel de Grote Groene Muur. Het is een bebossingsplan dat 350.800 vierkante kilometer beslaat in 13 provincies. Daar wordt een 'grote Chinese muur van bomen' geplant om woestijnzand tegen te houden, kooldioxide te absorberen en bodemerosie te voorkomen. Nederland telt bijna 42.000 vierkante kilometer; het gaat dan ook om een gebied dat ruim acht keer zo groot is als Nederland.
Ommekeren
China reageert wel vaker met drastische maatregelen. De jongste ommekeer is niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn. Opeenvolgende leiders zetten in op afwisselend meer landbouwgrond, om de zelfvoorzienendheid op voedselgebied te vergroten (Li Peng, 1987-1998), meer herbebossing, om overproductie tegen te gaan en uit milieuoverwegingen (Zhu Rongji, 1998-2012), meer bossen, om de groene ontwikkelingen van China te onderstrepen (Xi Jinping sinds 2012) en nu dus weer meer landbouwgrond.
De Chinese leiders vinden het land te afhankelijk geworden van graanimporten, vooral van die uit de Verenigde Staten, en probeert nu landbouwgrond terug te winnen door de bossen te ontginnen, suggereert Courrier International. Dat gaat niet zachtzinnig, beschrijft Wang Dan, een Chinese pro-democratie-activist en directeur van de Dialogue China-denktank, in de SundayGuardian. Zo werd de groene gordel rond de westelijke Chinese stad Chengdu, waar tientallen miljarden yuans aan zijn besteed, met de grond gelijk gemaakt om binnen 3 jaar 100.000 hectare landbouwgrond te worden. Talloze 'landbouwcontroleurs' hebben overal in China boeren gedwongen te stoppen met het planten van industriële en commerciële gewassen en hun landbouwgrond te gebruiken voor het verbouwen van graan. Hectares vol tabaksbladeren, bamboe, fruitbomen en sierbomen zijn inmiddels verdwenen.
Volgens Wang Dan kunnen slimme vrije boeren China beter van de honger redden dan ambtenaren met heel veel macht om overal graan te zaaien'Bestuurlijke inmenging loopt niet goed af'
"De voedselcrisis in China is ernstiger dan de buitenwereld denkt", zegt Wang Dan. Niet alleen hebben de Covid-pandemie en de oorlog tussen Rusland en Oekraïne ernstige gevolgen gehad voor de beschikbaarheid van voedsel in de wereldwijde handelsketen, ook is de relatie van China met de internationale gemeenschap de laatste jaren verslechterd. De hardhandige implementatie van 'maak van de bossen weer landbouwgrond' kan volgens hem een voorbereiding zijn op voedseltekorten die de leiders van de Chinese communistische partij in de nabije toekomst kennelijk voorzien.
Wang Dan denkt dat de centrale aansturing van de zorg om voldoende graan te verbouwen, zich in de voet schiet. "Het probleem is het systeem van toewijzing van middelen. Dat is geen landbouwprobleem maar een politiek vraagstuk." Volgens Wang Dan loopt bestuurlijke inmenging in de Chinese voedselproductie niet goed af. Hij verwijst naar de voorbeelden die de Amerikaanse politicoloog James C. Scott aandraagt in zijn boek Seeing Like A State: How Certain Schemes to Improve the Human Condition Have Failed: Duitsland, de Sovjet-Unie, Brazilië, Tanzania. Maar vooral naar de Holodomor (1932–33) in Oekraïne en de 3 jaar durende hongersnood in China (1959-1961) als gevolg van de Grote Sprong Voorwaarts, "die alletwee werden veroorzaakt door de centrale bemoeienis van communistische autoriteiten met de normale landbouwproductie en hun voortdurende gebruik van geweld om boeren te verhinderen zichzelf te redden na de hongersnood."
Volgens Wang Dan kunnen slimme vrije boeren China beter van de honger redden dan ambtenaren met heel veel macht om overal graan te zaaien.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De Chinezen weten echt wel wat ze doen. Als gevolg van de steeds groter wordende agressie van Amerika, dat daarbij gesteund wordt door zijn vazallen, wordt China gedwongen om te kiezen voor voedselveiligheid. De economie van Amerika raakt steeds verder in verval, terwijl China, dat inmiddels de economie van Amerika al gepasseerd is, laat zien dat het socialisme een veel betere en vooruitstrevender manier van samenleven is. Amerika probeert met zijn geopolitiek van alles om de groei van China nog tegen te houden, maar dat is uiteraard tevergeefs. Het Westen telt maar 10% van de wereldbevolking en dat probeert al eeuwenlang om de macht over de rest van de wereld te houden. Maar tijden veranderen. Het Westen isoleert zich met zijn barbaarse oorlogen en geopolitiek steeds meer van de rest van de wereld. De voorheen gekoloniseerde landen laten zich niet langer knechten. Steeds meer landen in Arabië, Azië, Afrika, Zuid- en Midden Amerika kiezen voor samenwerking met China. Wen er maar aan dat socialistisch China deze eeuw de dienst uitmaakt. En dat is maar goed ook. Voor mens, dier en natuur.
Als er weer miljarden bomen gekapt gaan worden, gaat dat niet nog meer het klimaat aantasten? Chinezen hebben er al veel problemen mee, neerslagpatronen en droogtes gaan verder veranderen, gaat de woestijn dan weer niet verder oprukken? Lastig landbouw bedrijven lijkt me dan.
@Frank Eric van der Meer
China zal alleen het aantal bomen kappen dat nodig is. Als er voor de bomen landbouwgrond in de plaats komt, dan is het nog steeds geen woestijngrond. Daarnaast lees ik niet dat China stopt met het planten van bomen. Dat zal op andere plekken zeker doorgaan. Het zal zeker weer en boel werk zijn, maar China is zo goed georganiseerd dat dat geen groot probleem voor ze is. Voor de boeren in China wordt in ieder geval beter gezorgd dan voor de boeren in Nederland. Hier worden maar heel weinig bomen geplant en landbouwgrond komt er ook niet bij.
- Hier in het westen reguleren we de industrie zo hard omtrent milieu en klimaat dat het naar china verhuist China.
- Hier in het westen sluiten we kolencentrales, terwijl China nieuwe opent.
- Hiet in het westen halen we landbouwgrond uit productie voor natuur en herbebossing en nu ontgint China natuur en kapt het bossen voor landbouwgrond.
Hans Meijlof #1
''Wen er maar aan dat socialistisch China deze eeuw de dienst uitmaakt.''
China socialistisch? Eerder een autoritarie oligarchie, zoals Rusland, maar het westen gaat ook langzaam die kant op.
Amerika probeert geopolitiek nummer 1 te blijven, maar velen binnen de Amerikaanse elite doen graag zaken met China.
@Jordi Kolenbrander
Beste Jordi,
Je zegt dat "we hier in het Westen de industrie zo hard reguleren omtrent milieu en klimaat, dat het naar China verhuist". Dat is onzin. Naast het feit dat er van die hele regulering in het Westen nog maar weinig terechtkomt, moeten bedrijven in China zich ook houden aan de milieu-eisen, die strenger zijn dan in de meeste Westerse landen. En ja, China opent kolencentrales omdat ze anders niet kunnen voldoen aan de Westerse vraag naar producten. Bijvoorbeeld elektrische auto's en zonnepanelen, want ook die worden bijna allemaal in China gemaakt. China helpt daarmee rechtstreeks om ons kikkerlandje groen te maken. Uiteraard mogen de groene Nederlanders ook nog steeds onze eigen handel met groene energie produceren, maar ja, dat is weer veel te duur.
Die kolencentrales heeft China overigens maar tijdelijk nodig. China doet er alles aan om ze zo snel mogelijk weer te sluiten. Ze zijn harder bezig met de energietransitie dan welk ander Westers land dan ook, inclusief Nederland.
De ontbossing in China is ook nodig, want met het produceren van graan en rijst China wil voorkomen dat de bevolking opnieuw honger lijdt, zoals dat in het verleden het gevolg was van Westerse kolonisatie en oorlogen. Overigens is het produceren van je eigen voedsel veel groener dan het te moeten importeren. Nederland is namelijk samen met zijn grote terroristische vriend Amerika bezig met een smerige koude oorlog tegen China en wie weet komt er nog een echte oorlog van, zoals in Oekraïne. Dus als je bang bent dat de wereld niet op tijd de energietransitie bewerkstelligd, zorg er dan voor dat jouw eigen regering en die van Amerika gaan samenwerken met het altijd nog vreedzame China.
En door China een oligarchie te noemen, sla je opnieuw de plank mis. Iedereen die China kent weet namelijk dat dat onzin is. Want is anders dan een oligarchie zoals Rusland en Oekraïne, of een plutocratie zoals Amerika. Want terwijl in die landen het maken van winst en het uitbreiden van macht het fundament is, is in China het welzijn van de bevolking het fundament.