De foto hiernaast werd op klaarlichte zondagmiddag in Utrecht genomen. De warme chocomel heeft afgedaan.
Marjan Ippel roept op tot het nadoen van Zuid-Europees kastanje-roosteren - je-weet-wel op zo'n houtvuurtje op wielen of met een thuis-gaatjespan - in de straten. Dat deden we het hier niet, maar nu schijnt het iets te betekenen. Wat?
Vraag daarom: wat zijn voor jou winterse eet- en drinktradities of juist nieuwe gewoontes waar je je thuis bij voelt? En waarom?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik vind het juist zo lekker Hollands om niet te hangen aan tradities en gewoon nieuwe wegen in te durven slaan. Chocolademelk moet ook ooit als "nieuwerwetsigheid" begonnen zijn, want zover ik weet groeien er geen cacaobomen in Nederland.
In de winter heb ik een hang naar Hollandse pot: rode kool, boerenkool, rookworst dat werk,...erg ouderwets.
De laatste jaren komen daar dikke gevulde soepen bij. Dan is het wel de moeite waard om over de grens te kijken. Ik maak ze vaak op Italiaanse plattelandsleest geschoeid. Pancetta, wintergroenten (peen, ui, kool,...), knoflook en gedroogde kruiden, blik tomaten. Dan 1 of 2 van de volgende ingrediënten: witte bonen, kikkererwten, spelt, pasta. Het lekkerst worden ze met zelfgemaakte kippen)bouillon en wel-/kookwater van peulvruchten en spelt. Met een scheut olijfolie, Parmezaan en peper is het een bekroning van een mooie winterdag.
Verder drink ik in de winter graag donkere, zware, Belgische bieren (bv Rochefort) of ale-/stouttypes.
Robin maakt een slimme opmerking: wat is er mis met nieuwe tradities? Maar laten we daar niet over gaan praten, maar wel over WAT voor jou tradities zijn en wat je doet.
Erwtensoep in combinatie met roggebrood met katenspek.
In de winter stijgt mijn aardappelverbruik. Voornamelijk stamppotten, waarbij stamppot bietjes met uitgebakken plakjes spek de gezinsfavoriet is. Waarom? Mijn geest (of lichaam) hunkert naar de warme, stevige stoemp. Ik heb -in de kou buiten lopend- totaal geen behoefte aan een licht pasta-gerechtje of een salade. Nee. Ik voel behoefte naar (vet) stevige vulling. Is de opvoeding (gewoonte) de oorzaak? Mogelijk. Natuurlijk kookte m'n moeder vroeger meer 'met de seizoenen' mee dan tegenwoordig wordt gedaan. De warme herinnering aan de thuiskomst na school (17h30) en al bij de keukendeur verkleumd te kunnen ruiken wat er gegeten zou worden. De lucht van zuurkool, boerenkool, bietjes, uien... hartverwarmend na 12 km fietsen door de natte sneeuw.
Daarnaast maak ik graag stevig gevulde soepen "waar zelfs de opscheplepel in rechtop blijft staan". Welhaast kapotgekookte verse groenten en veel vermicelli, zelfgemaakte bouillon (dag te voren gemaakt). Dat komt niet zo zeer uit m'n jeugd, maar begon in m'n studententijd. Makkelijk eten, stevige soep, 1 kom op het bureau naast je studieboeken (OK, op je buik, terwijl je TV keek)