Nergens ter wereld gaat het uitsterven van dieren zo snel als in Australië. Hele ecosystemen staan op instorten. En dat is niet alleen te wijten aan de klimaatverandering, maar ook van de Australische regeringen van de afgelopen 20 jaar.
In het zojuist verschenen vierde State of the Environment report staan alle alarmsignalen op rood. Het aantel bedreigde soorten is in alle klassen met gemiddeld 8% toegenomen. Concreet zijn er sinds 2016 17 zoogdiersoorten toegevoegd aan de lijst met op uitsterven staande diersoorten, evenals 17 vogelsoorten en 19 kikkersoorten.
Klimaatverandering (de afgelopen 5 jaar werd Australië geteisterd door droogte, bosbranden en overstromingen die samenhangen met klimaatverandering), verlies van leefomgeving van inheemse dieren en planten, invasieve soorten vanuit andere continenten (vossen en katten!), vervuiling en mijnbouw bedreigen de kenmerkende Australische inheemse diersoorten. Volgens Australische natuurbeschermers bewijst het rapport eens te meer dat "Australië als samenleving eerder bereid is de vernietiging van wat er nog over is van zijn natuurlijk erfgoed te catalogiseren dan het te beschermen," zegt National Parks ranger Jess Abrahams.
'Boomstamgrote mazen in de wet'
Hij doelt daarmee op het feit dat de opeenvolgende Australische regeringen geen gevolg hebben gegeven aan de eerdere rapporten met steeds alarmerende waarschuwingen. Wat dat betreft is het belangrijkste verschil tussen de jongste editie en zijn voorgangers dat de vernietiging steeds sneller lijkt te gaan. Dat komt doordat er in de Australische natuurbeschermingswet, de EPBC Act, "mazen zitten waar je met een vrachtwagen vol boomstammen doorheen kunt rijden," zegt Kelly O'Shanassy, de CEO van de Australian Conservation Foundation (ACF).
Een paar voorbeelden: van de 7,7 miljoen hectare habitat die tussen 2000 en 2017 is ontbost, is 7,1 miljoen hectare, oftewel 93%, niet aangemeld voor beoordeling door federale regering in het kader van de wet. Van de ruim 3.000 wel beoordeelde aanvragen om landhabitat te kappen, zijn er welgeteld 4 als 'duidelijk onaanvaardbaar' beoordeeld. En de afgelopen 10 jaar hebben federale milieuministers (van de conservatieve partij) 200.000 hectare leefgebied van bedreigde soorten laten rooien voor de aanleg van kolenmijnen, wegen of stadsuitbreiding.
En zelfs de publicatie van het rapport werd door de vorige, conservatie, regering opgehouden tot na de federale verkiezingen van afgelopen mei. Daarin kwamen voor het eerst na 10 jaar de sociaaldemocraten weer aan de macht. De nieuwe minister van milieu, Tanya Plibersek, verwijt haar voorgangers "tien jaar passiviteit en opzettelijke onwetendheid." Of zij erin gaat slagen de Australische milieuregels te hervormen en verder verlies van inheemse soorten tegen te gaan, is natuurlijk de vraag. De sociaaldemocraten hebben toegezegd klimaatverandering aan te pakken, maar niet van plan zijn te stoppen met de aanleg van nieuwe steenkolenmijnen en aardgasprojecten.
Dit artikel afdrukken
Klimaatverandering (de afgelopen 5 jaar werd Australië geteisterd door droogte, bosbranden en overstromingen die samenhangen met klimaatverandering), verlies van leefomgeving van inheemse dieren en planten, invasieve soorten vanuit andere continenten (vossen en katten!), vervuiling en mijnbouw bedreigen de kenmerkende Australische inheemse diersoorten. Volgens Australische natuurbeschermers bewijst het rapport eens te meer dat "Australië als samenleving eerder bereid is de vernietiging van wat er nog over is van zijn natuurlijk erfgoed te catalogiseren dan het te beschermen," zegt National Parks ranger Jess Abrahams.
'Boomstamgrote mazen in de wet'
Hij doelt daarmee op het feit dat de opeenvolgende Australische regeringen geen gevolg hebben gegeven aan de eerdere rapporten met steeds alarmerende waarschuwingen. Wat dat betreft is het belangrijkste verschil tussen de jongste editie en zijn voorgangers dat de vernietiging steeds sneller lijkt te gaan. Dat komt doordat er in de Australische natuurbeschermingswet, de EPBC Act, "mazen zitten waar je met een vrachtwagen vol boomstammen doorheen kunt rijden," zegt Kelly O'Shanassy, de CEO van de Australian Conservation Foundation (ACF).
Een paar voorbeelden: van de 7,7 miljoen hectare habitat die tussen 2000 en 2017 is ontbost, is 7,1 miljoen hectare, oftewel 93%, niet aangemeld voor beoordeling door federale regering in het kader van de wet. Van de ruim 3.000 wel beoordeelde aanvragen om landhabitat te kappen, zijn er welgeteld 4 als 'duidelijk onaanvaardbaar' beoordeeld. En de afgelopen 10 jaar hebben federale milieuministers (van de conservatieve partij) 200.000 hectare leefgebied van bedreigde soorten laten rooien voor de aanleg van kolenmijnen, wegen of stadsuitbreiding.
En zelfs de publicatie van het rapport werd door de vorige, conservatie, regering opgehouden tot na de federale verkiezingen van afgelopen mei. Daarin kwamen voor het eerst na 10 jaar de sociaaldemocraten weer aan de macht. De nieuwe minister van milieu, Tanya Plibersek, verwijt haar voorgangers "tien jaar passiviteit en opzettelijke onwetendheid." Of zij erin gaat slagen de Australische milieuregels te hervormen en verder verlies van inheemse soorten tegen te gaan, is natuurlijk de vraag. De sociaaldemocraten hebben toegezegd klimaatverandering aan te pakken, maar niet van plan zijn te stoppen met de aanleg van nieuwe steenkolenmijnen en aardgasprojecten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Onthutsend bericht.
Het vandalisme aan de macht.
En dat blijft zo als zelfs de nieuwe regering doorgaat met nieuwe kolenmijnen en aardgasprojecten.
Nou niet helemaal nee. Als de nieuwe regering die 'boomstamgrote mazen' in de wet dicht en de wet gaat handhaven, zou dat al heel wat zijn.
Heb trouwens begrepen dat Australië in de eerste linie ligt wb de effecten van klimaatverandering, heeft op zich niet helemaal te maken met wat Australie nu wel of niet doet. CO2 en kolenmijnen, oké, maar Australie doet maar een fractie zelf mee aan het verpesten van zijn klimaat, CO2 is namelijk wereldwijd.
Verder zou het mij niet verrassen als andere gebieden op aarde er van langs gaan krijgen, klimatologisch dan, zoals Australië. We zijn op weg naar het soort klimaat als in het plioceen. Eenmaal in het aeioceen wordt het helemaal hommeles.