Superieure bubbel
De toon van het gesprek is kribbig van de kant van Polman. De AD interviewers, Annemieke van Dongen en Sander van Mersbergen, laten zich er niet door afleiden en tonen hun gesprekspartner als een man die hen kleineert, verwijt niet internationaal geïnformeerd te zijn en al helemaal niet te kunnen denken in de grote en goede structuren die hij wil realiseren.
De tekst laat de indruk achter van een man die vanuit zijn belevingswereld zijn gesprekspartners voortdurend op superieure toon wijst op hun vooringenomen onkunde. Hij lijkt niet te zien dat ze hem met andere perspectieven benaderen en antwoordt vanuit het gelijk van zijn bubble.
Het kabinet heeft altijd ontkend dat Unilever invloed zou hebben gehad op het voornemen om de dividendbelasting op te heffen. Polman zegt in het gesprek dat Unilever het afschaffen van de dividendbelasting altijd als "keiharde voorwaarde" heeft gesteld voor het vestigen van het internationale hoofdkantoor in Rotterdam. Niet alleen hij, maar ook anderen van Unilever zeggen dat al gedurende een decennium, volgens Polman.
'Voor de halve prijs naar Aldi'
Polman ziet Unilever als een heil voor Nederland dat ons land met dank had moeten accepteren: Dividendbelasting is gewoon niet de juiste belasting als je Brits-Nederlandse bedrijven als Shell en Unilever wilt binnenhalen. Als je meer groene energie wilt, ga je toch ook geen belasting heffen op zonnepanelen?” Polman somt op wat Unilever in zijn ogen bijdraagt aan de Nederlandse economie. "Doordat we in Rotterdam een hoofdkantoor hebben, besteden we hier jaarlijks één miljard euro, we werken samen met 4.500 kleine bedrijven. Ik ben het met Mark Rutte eens: het zou zonde zijn als Nederland dit soort bedrijven verliest. Maar mensen hadden een andere mening. Dat is democratie, dan trek je je conclusies.”
Mijn grootste zorg is het economische systeem waarin de inkomensverschillen groter worden. Het wereldvoedselvraagstuk, het klimaat: zulke problemen vereisen langetermijnoplossingen, terwijl de markt veel druk zet op kortetermijnwinstBritse beleggers zouden het aandeel Unilever dumpen als het bedrijf zich helemaal in Rotterdam zou vestigen omdat ze geen dividendbelasting willen betalen. Wel willen ze één hoofdkantoor omdat de bestaande structuur van het bedrijf met twee hoofdkantoren nodeloos kostbaar is. "Als jij iets voor de halve prijs bij Aldi kan kopen, ga je dan naar Albert Heijn?", zegt Polman tegen zijn gesprekspartners. Hij probeerde zijn Britse aandeelhouders toch een Nederlands hoofdkantoor te laten accepteren en had de afschaffing van de dividendbelasting nodig om zijn beleggers over de streep te trekken. Werd teleurgesteld door de Nederlandse politiek die niets begrijpt van Polmans echte drijfveren: "bij ons draait het niet alleen om aandeelhouders. Ik kan heel makkelijk een derde van het personeel eruit gooien en de kosten omlaag schroeven. En natuurlijk zijn er aandeelhouders die dan zeggen: yes, I like that. De vraag is: wil je winst voor een paar miljardairs of voor miljarden mensen?" De AD-interviewers vragen of Polman zich zorgen maakt over de macht van miljardairs. Polman antwoordt: "Mijn grootste zorg is het economische systeem waarin de inkomensverschillen groter worden. Het wereldvoedselvraagstuk, het klimaat: zulke problemen vereisen langetermijnoplossingen, terwijl de markt veel druk zet op kortetermijnwinst."
Beleefd sms-je naar vriend Mark
Premier Rutte heet in het gesprek steevast Mark. Mark voelde zich niet verraden door het besluit van Unilever om het hoofdkantoor uiteindelijk niet in Nederland te concentreren, want Polman en hij zijn goed bevriend en delen dezelfde idealen, zo ademt het gesprek. De internationaal georiënteerde leider van een grote multinational en die van een klein land aan de Noordzee lijken hun hoofd te schudden over de gevoelens in Nederland voor hun onbegrepen idealen
Volgens verhalen in de pers zou Polman Rutte per sms-je hebben laten weten dat Unilever toch niet naar Rotterdam kwam. Zo is het niet gegaan, zegt Polman; het sms-je was slechts beleefdheid omdat je iemand niet 's ochtends vroeg belt.
Op de ochtend, begin oktober, dat Unilever besloot de verhuizing af te blazen, sms-te Polman Rutte rond zes uur in de ochtend met de vraag "Mark, ben je wakker, want ik wil met je praten". Toen die al wakker bleek, belden ze een uur. Volgens Polman verliep het gesprek goed: “Mark was niet boos, niet tegen mij. Mark en ik zijn goede vrienden. Hij was teleurgesteld, net als ik.”
Polman verwijt Rutte niets. De oppositie komt er minder gemakkelijk vanaf: “Op zich is het goed dat er discussie is. Maar als je een oppositiepartij hebt die zegt ‘wij gaan het meteen weer afschaffen als wij aan de macht komen’ en je weet dat regeringen in twee seconden kunnen omslaan. Dat helpt niet mee, als je hier in Engeland maar een vrij krappe marge hebt om de verhuizing erdoor te krijgen.”
Zoals bekend, nam het kabinet de voorgenomen afschaffing van de dividendbelasting op 15 oktober terug na het ochtendgesprek van Unilevers CEO Polman en premier Rutte. Het plan was politiek niet meer te verkopen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Zal ik het hardop zeggen of toch maar niet? Dat denk ik al sinds ik dit gesprek gisteren las.
Toch maar wel: we zien hier een man die overtuigd is van zijn keuze om het goede te doen en dat je zijn inschatting en de macht die hij en een kleine groep anderen hebben om die manier uit te voeren niet moet willen dwarsbomen. Daar gaat het mis. Niet op de intenties, maar op het losgezongen zijn van wat andere mensen er ook nog van kunnen vinden. Dat je daar over zou kunnen (moeten, denk ik zelfs) praten, zit niet meer in zijn manier van denken.
Een bestuurder dus die los van de werkelijkheid is gekomen, maar meent die werkelijkheid juist te belichamen.
Knap genoteerd in de subtekst door Van Dongen en Van Mersbergen.
Toen ik het gisteren las dacht ik wat jammer dit. Het is wel kenmerkend voor de huidige bestuurders. Om met Dick te spreken: ze zijn los van de werkelijkheid gekomen. Ze zijn ook bijna die werkelijkheid uit.
Belasting... of... een gelijk speelveld met het U.K. om het hoofdkantoor van Unilever in z'n geheel naar NL te halen... een wereld van verschil.
Doet me denken aan Dolf Dalfsema, nu nog - werkloos - leraar in NO Groningen. Kan wel diverse banen in het Westen krijgen, maar geen huis, dus.. dagelijks pendelen. Nee dus. Dolf heeft als EIS gesteld: een woning in de buurt van zijn werk. Hoe haalt een onderwijzer zich in zijn hoofd eisen te stellen omtrent de woningtoewijzing in het Westen...
Om exact dezelfde reden komt Unilever NIET naar NL, omdat de Britse aandeelhouders weten, dat een volgende regering die dividendbelasting weer kan invoeren.
En WAAR denkt u, dat een hoofdkantoor zijn juridische enz adviseurs vandaan haalt en werk uitbesteedt ? Juist... in de buurt. Vraag Organon - Oss, en nu dochter van MSD maar.
Wat proef ik hier Dick en Jan Peter? Dick los van welke werkelijkheid? Jan Peter welke werkelijkheid zijn ze uit. Wat is de werkelijkheid om welke reden? Zijn dat niet de vragen die beantwoord moeten worden?
Ga eens bij mezelf te raden, dus persoonlijk. Als ik gevraagd wordt voor een mening (oordeel), en de aangekaarte problematiek is complex, wil ik graag van de hoed en de rand weten alvorens ik mijn mening geef. Zou het zo kunnen zijn, eventueel, hoe voorzichtig kun je zijn, als men die handelwijze onbevooroordeeld bekijkt men tot een andere mening komt.
Geen partij politiek maar het landsbelang voorop stelt, ons gezamenlijk belang, dat tegen de achtergrond van een sociaal wereld beeld.
Neen Engeland als voorbeeld men heeft gestemd zonder dat men de consequenties van zijn beslissingen kon overzien. Hoe is het zo gekomen dat we in zulke ingewikkelde systemen zijn geraakt? Moet de politiek, onze gezichtsbepalende lieden, zich niet eens achter de oren krabben of moeten ze eerst een ferme draai om de oren krijgen? Hoe erg moet die klap eerst aankomen? Zijn de ogen nu nog niet open? Moeten de burgers, georganiseerd, weer het heft in handen nemen?
Laat me duidelijk zijn hoe de grote jongens en meisjes opereren haalt ook bij langen na de schoonheidsprijs niet. Het groter wordende gat tussen arm en rijk baard ook zorgen, maar heeft de politiek daar ook geen rol in? Of moeten we constateren dat ze onmachtig zijn? Waarom? Wat is de oorzaak?
Graag enige diepgang in de discussie, durf je nek eens uit te steken. Weet overigens wat dat betekend.
Harry wat mij betreft, dat zal je begrijpen, vijf duimen.
Ik ga het toegeven. Ik begrijp jou niet, ik begrijp Harry niet en ik begrijp jouw vijf duimen voor Harry niet.