Europese consumenten gooien gemiddeld 123 kilo voedsel per jaar weg. 97 kilo daarvan is 'vermijdbare' voedselverspilling.
Onderzoekers van het Joint Research Centre van de EU namen de voedselverspilling in de EU onder de loep, meldt Environmental Research Web.
Davy Vanham en zijn team analyseerden nationale gegevens over voedselverspilling van 6 EU lidstaten: Denemarken, Duitsland, Finland, Groot-Brittannië, Nederland en Roemenië, in de periode 1996-2005. Het onderzoek is gepubliceerd in het online tijdschrift Environmental Research Letters. Groot-Brittannië blijkt de grootste verspiller. Roemenen zijn het zuinigst.
'Vermijdbare voedselverspilling'
Gemiddeld gooiden Europese consumenten 123 kilo voedsel weg. De topverspillers zitten op 190 kilo; de zuinigste verspillers bleven steken op 55. Dit betekent dat 16% van al het voedsel dat ze in huis halen wordt weggegooid. Van al dat 'afval' is 97 kilo per persoon per jaar 'vermijdbaar' (binnen een range van 45 tot 153 kilo naar gelang de meest en minst verspillende landen). Vermijdbare voedselverspilling is gedefinieerd als eetbaar voedsel dat niet weggegooid had hoeven te worden. 'Onvermijdbaar' voedselafval bestaat bijvoorbeeld uit botresten, eierschalen, pitten en schillen van groenten en fruit.
Volgens de onderzoekers is 80% van de afvalstroom te vermijden. Dat scheelt een berg van 22 tot 75 miljoen ton voedselverspilling per jaar. “In theorie is het mogelijk voor EU consumenten alle vermijdbare voedselverspilling uit te sluiten", zegt onderzoeksleider Davy Vanham. "Dat zou niet alleen veel geld besparen voor de consumenten zelf, maar ook voor de lokale autoriteiten, die moeten betalen voor de afvalinzameling en verwerking. Daarnaast zou het ook een grote besparing betekenen aan water en actieve stikstof, en andere natuurlijke bronnen als fosfor, land en energie."
'Footprints' aan water en stikstof
Vanham en zijn team rekenden ook uit hoeveel water en nutriënten gemoeid zijn met de vermijdbare voedselverliezen. Ze kwamen uit op 27 liter oppervlakte- en grondwater per persoon per dag, iets meer dan het gemiddelde kraanwaterverbruik in de EU. De hoeveelheid stikstof in het vermijdbare voedselafval kwam uit op 680 gram per persoon per jaar. Ter vergelijking: de totale voedselproductie vraagt 2,74 kilo stikstof per persoon per jaar.
Fotocredits: 'Dumpster Haul', Gabriel Amadeus
Dit artikel afdrukken
Davy Vanham en zijn team analyseerden nationale gegevens over voedselverspilling van 6 EU lidstaten: Denemarken, Duitsland, Finland, Groot-Brittannië, Nederland en Roemenië, in de periode 1996-2005. Het onderzoek is gepubliceerd in het online tijdschrift Environmental Research Letters. Groot-Brittannië blijkt de grootste verspiller. Roemenen zijn het zuinigst.
'Vermijdbare voedselverspilling'
Gemiddeld gooiden Europese consumenten 123 kilo voedsel weg. De topverspillers zitten op 190 kilo; de zuinigste verspillers bleven steken op 55. Dit betekent dat 16% van al het voedsel dat ze in huis halen wordt weggegooid. Van al dat 'afval' is 97 kilo per persoon per jaar 'vermijdbaar' (binnen een range van 45 tot 153 kilo naar gelang de meest en minst verspillende landen). Vermijdbare voedselverspilling is gedefinieerd als eetbaar voedsel dat niet weggegooid had hoeven te worden. 'Onvermijdbaar' voedselafval bestaat bijvoorbeeld uit botresten, eierschalen, pitten en schillen van groenten en fruit.
Volgens de onderzoekers is 80% van de afvalstroom te vermijden. Dat scheelt een berg van 22 tot 75 miljoen ton voedselverspilling per jaar. “In theorie is het mogelijk voor EU consumenten alle vermijdbare voedselverspilling uit te sluiten", zegt onderzoeksleider Davy Vanham. "Dat zou niet alleen veel geld besparen voor de consumenten zelf, maar ook voor de lokale autoriteiten, die moeten betalen voor de afvalinzameling en verwerking. Daarnaast zou het ook een grote besparing betekenen aan water en actieve stikstof, en andere natuurlijke bronnen als fosfor, land en energie."
'Footprints' aan water en stikstof
Vanham en zijn team rekenden ook uit hoeveel water en nutriënten gemoeid zijn met de vermijdbare voedselverliezen. Ze kwamen uit op 27 liter oppervlakte- en grondwater per persoon per dag, iets meer dan het gemiddelde kraanwaterverbruik in de EU. De hoeveelheid stikstof in het vermijdbare voedselafval kwam uit op 680 gram per persoon per jaar. Ter vergelijking: de totale voedselproductie vraagt 2,74 kilo stikstof per persoon per jaar.
Fotocredits: 'Dumpster Haul', Gabriel Amadeus
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dit soort theoretische bespiegelingen zijn leuk, maar de onderzoekers maken geen vertaalslag. Die bestaat namelijk uit twee stappen (om weggooien te voorkomen):
1. Voor consumenten: Eet alles op wat je kooPt en kooKt.
2. Voor winkeliers: Verkoop alles wat in de schappen ligt.
Ad 1. Voedselverspilling tegengaan betekent dus tegen heug en meug bord leegeten, ook als je lichaam aangeeft vol, zat & verzadigd te zijn.
Ad 2. Voedselverspilling tegengaan betekent dat er niets weggegooid mag worden. Maar wat wordt het meest weggegooid? Korthoudbare verse producten. Die gezond zijn. Wat helpt, is variatie verminderen, zodat de doorloopsnelheid van de overige producten verhoogd wordt. Kortom, alleen nog 1 soort aardappelen (of mss 2: vastkokend en kruimig) en geen 20 varianten voorgesneden partjes en krieltjes meer.
Ik heb een beter idee mbt voedselverspilling: Verbied laagwaardige, niet-verzadigende producten. Zoals frisdrank. De productie er van is immers ook belastend -maar het levert niets op.
@Martijn:
Ad 1. Je kunt het ook weer in de koelkast doen natuurlijk, en het invriezen als het moet en kan, of het op andere wijze conserveren. Door-eten als je het niet meer lust lijkt me echt niet verstandig.
Ad 2. Je idee is begrijpelijk en redelijk, maar consumenten vragen om variatie. Die verhoogt de verkoop en maakt hogere prijzen mogelijk. Vergelijk de schappen van AH maar eens met die van Aldi. Meer variatie zorgt ook voor meer weggooien. Blijkbaar is die variatie dan toch rendabel, in ieder geval voor het soort winkelformule (en dus de klantenkring) van AH. Je kunt die variatie niet wettelijk verbieden, althans, dat lijkt me niet haalbaar.
Frisdrank is doorgaans uitstekend houdbaar, dus deze suggestie is hier off-topic.
Ik vind overigens dat het vermijden van voedselverspilling de laatste tijd wel erg veel aandacht krijgt. Het is onvermijdelijk om aan het eind van de voedselproductieketen een zeker surplus over te houden, tenzij je accepteert dat in jaren met een slechte oogst een tekort aan voedsel kan ontstaan.
Hnas, frisdrank is niet off-topic, maar spot-on.
De expliciet gemaakte voordelen van geen-voedselverspilling zijn (ik citeer het artikel): "Dat zou niet alleen veel geld besparen voor de consumenten zelf, maar ook voor de lokale autoriteiten, die moeten betalen voor de afvalinzameling en verwerking. Daarnaast zou het ook een grote besparing betekenen aan water en actieve stikstof, en andere natuurlijke bronnen als fosfor, land en energie."
Een verbod op frisdrank bespaart consumenten ook geld, en de productie ervan kost ook natuurlijke hulpbronnen (water stikstof fosfor land en energie).
Martijn #3: je hanteert dan een ruimere definitie van voedselverspilling, waarbij je de inzet van hulpbronnen voor de productie van overbodig voedsel ook als voedselverspilling ziet.
Daar zit zeker wel wat in, maar binnen de campagnes van bijvoorbeeld het Voedingscentrum wordt een engere definitie gebruikt: verspild voedsel is voedsel dat wordt weggegooid terwijl het ook 'gered' had kunnen worden. Ook in het artikel wordt duidelijk gesproken van 'vermijdbare voedselverspilling'.
Vandaar mijn commentaar in #2: frisdranken zijn ongeopend meestal zeker enkele maanden houdbaar en daarom in dit verband niet interessant. Het gaat meer om zaken als verse groente, brood en vers vlees/vis.
@Hans, #4. Ja natuurlijk. Ik vind namelijk de hele fixatie op gooi-geen-voedsel-weg penny-wise-pound-foolish en hypocriet. Net zoiets als een milieumok gebruiken en daarna met het vliegtuig op vakantie gaan.