Cabu, Charb, Tignous et Wolinski, hun collega's en agenten
De aanslag op Charlie Hebdo drukten we vanmiddag hier op onze eigen manier uit. We vonden dat we daar - buiten het onderwerp van Foodlog - vandaag stil bij moesten staan.
We nemen het ook op in dit katern zodat onze nieuwsbrieflezers dat vanavond ook kunnen doen. On est tous Charlie.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zeer terecht dat Foodlog er aandacht aan besteed.
Vergeet niet dat ook tegen de voedselsector (meestal dierlijk) er tegenstanders zijn die zich niet beperken tot het vrije woord, maar zich het recht toekennen fysiek geweld te gebruiken.
Overigens vraag ik me af of simpelweg een oproep tot bescherming van vrijheid van meningsuiting voldoende effect heeft. Voor massa's mensen is dat begrip te abstract. Hopenlijk gaat iedere school in Nederland er binnenkort een paar lessen aan besteden.
Lourens, of geweld vanuit dierenactivisten hiermee te vergelijken valt, is misschien wat we niet moeten bespreken.
Ik werd vanochtend aanvankelijk getroffen door twee analyses waar ik het niet mee oneens kon zijn. De ene was van Thomas von der Dunk, de andere een interview met de econoom Richard Koo in het FD. Von der Dunk noemt de affaire Eric Zemmour (die in een interview met de Italiaanse Corriere della Serra gezegd zou hebben moslims te willen 'deporteren') die in Frankrijk heel wat stof deed opwaaien. Ik dacht aan de gesprekken die ik in Frankrijk al jaren heb over de groeiende armoede, tweedeling van de samenleving, de etnische conflicten die daarmee samenhangen en het leger dat in Marseille (de belangrijkste Franse poort naar Afrika en het Midden-Oosten, met een grote islamitische bevolkingsgroep) klaar ligt om klappen op te vangen. Nationalistisch rechts is in Frankrijk niet voor niets groot en de banlieus protesteerden jaren geleden niet voor niets (terwijl de toenmalige president vooral aangaf er eens flink op te willen meppen). Al evenmin zijn er niet voor niks IS-strijders die hun onwaarde hier daar in waarde proberen om te zetten.
Op 31 december jl. hadden we - ik ben nu in Frankrijk - weer zo'n gesprek, waarin ik opmerkte dat Valls (de premier) wel een heel ernstige toon aansloeg in de affaire rond Zemmour. Dat zag ik mis, kreeg ik terug te horen. Hij zag het terecht zwaar in. Vandaar dat die twee krantenstukken me troffen. Een half uur later kreeg ik het push berichtje van Le Figaro binnen: aanslag op Charlie Hebdo.
Waarom begrijpen we het niet? Dat dacht ik eerlijk gezegd.
We hoeven er Nederland niet zo bang voor te zijn. Geen krant hoeft angst te hebben. Politiek Nederland en de Staat hanteren zelf de muilkorf.
Gregorius Nekschot, Nederlands scherpste cartoonist werd 13 mei 2008 gearresteerd door het OM en vastgezet. Ondanks groot protest van VVD, PVV en SP. Uiteindelijk besloot men in september 2010 hem niet te vervolgen. Gregorius leeft al meer dan 10 jaar ondergedoken. Zijn werk is nog steeds te koop.
Theo van Gogh betaalde al met zijn leven voor zijn journalistieke vrijheid, en zijn werk werd breed in de kamer en de pers verafschuwd, maar hypocriet bejubeld naast zijn baar.
De film ‘Submission’ met Hirshi Ali werd uiteindelijk getoond door de VPRO, ook voorvechters voor het vrije woord.
Hirshi Ali zelf werd weggepest door o.a. Zembla.
Fitna van Wilders werd geweigerd door de Nederlandse Staatsomroep.
En wie geschiedenis studeerde kan regelmatig tot zijn verbijstering aanschouwen dat de RVD (Rijks Versluierings Dienst) ten gunst van Staat en Oranje de werkelijkheid schokkend verkleurd of weghoudt of dossiers onder embargo stelt voor 50 jaar.
Wat me gisteren ook schokte was de verklaring van ene Willem, die zijn sympathie voor moordenaar Videla, die journalisten in Argentinië het hardst vervolgde en martelde, nooit onder stoelen onder of banken stak, en het integere, harde (‘journalistieke’) feitenonderzoek in opdracht van de Tweede Kamer van prof. Baud letterlijk schoffeerde als ‘het is een mening’, gisteren wel de brutale moed had ‘voor persvrijheid op te komen’..
Kortom:
Hoe staat het in Nederland met de persvrijheid ?
Laat dus hypocrisie asjeblief achterwege uit respect voor Charlie Hebdo en collega’s, waarvan 99% van Nederland nog nooit het blad gezien heeft of gekocht heeft.
Laten we eerst in Nederland, waar analyses in politieke correctheid nu al over elkaar heen buitelen, de hand in eigen boezem steken.
Dit gaat helemaal niet om vrijheid van meningsuiting of persvrijheid, het gaat om een paar volkomen gestoorde godsdienstfanaten, lijdend aan een ogenschijnlijk besmettelijke vorm van schizofrenie, luisterend naar stemmetjes van imaginaire vriendjes in hun hoofd.
Dat maakt het niet minder erg.
Gonneke 4#
Noem me één land vanaf Marokko tot Malaysia en alles wat op de ‘Kuran-belt’ daar tussen ligt waar persvrijheid bestaat, en geen journalisten vervolgd worden.
Zelfs in de minder extremistische landen als Turkije (deze week een Nederlandse journaliste), Malaysia en Indonesia.
Inperking van recht op vrije meningsuiting is in elk, werkelijk èlk islamitisch land onderdeel van de heersende politieke cultuur op grond (!) van deze religie.
Inherent aan deze religie !
De vraag of islam op zich gevaarlijk is, is in Nederland taboe en zal ik ook niet stellen.
De vraag of de islam een gevaar ìn zich draagt, mag je beantwoorden aan wat ik boven schreef over de ’belt’ en dat geldt niet alleen voor journalistiek, maar ook voor vrouwenrechten, homoseksuelen en wetenschappers.
Foodlog staat stil bij de prijs die Charlie Hebdo voor persvrijheid betaalde.
En die in heel Europa komt verder onder druk te staan, voor zover die al niet onder druk stond.
Verder ga ik over dit onderwerp hier niet in discussie.