Of ik even mee naar achter kan komen. Men maakt zich zorgen over mijOpinieschrijfster Ineke de Bakker plaatst in de Volkskrant vraagtekens bij wat ze als een inbreuk op de privacy van mensen beschouwt. Zo nodig 'grijpen ze in'!", las ze in de krant. De Bakker: "Nu slaat de schrik me om het hart. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om je een beeld te vormen van waar dit toe kan leiden. Ik zie ze al in de startblokken staan, de overijverige kassajongens en -meisjes, met spiedende blikken. 'Eén glas per dag, hè!', als ik de fles Bordeaux uit mijn mandje haal en als ik daar tenslotte alleen een stokbrood en een stukje Brie naast leg, de onvermijdelijke vraag: 'Geen groente vandaag?'. En als ik dan per ongeluk nog een derde keer terugkom die dag, omdat ik een extra stokbroodje nodig heb voor mijn onverwachtse bezoek, is de caissière genadeloos. Of ik even mee naar achter kan komen. Men maakt zich zorgen over mij."
Dergelijke zorgen passen bij de zogenaamde participatiemaatschappij waarin mensen iets voor elkaar doen, in plaats van de verantwoordelijkheid voor zorg bij officiële zorginstanties te leggen.
Ben je het eens met De Bakker?
Fotocredits: Kassa AH, amsfrank
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Je hebt ook een organisatie als 'Buurtzorg', waarvan de intentie is dat de client centraal staat en allerlei daarom heen geregeld wordt als dit nodig is.
Buurtzorg komt desgewensd via de ‘wijkverpleegkundige’ binnen, maar heeft contacten met allerlei bedrijven.
Buurtzorg werk met 'zelfsturende teams'.
De bedoeling is dat de overhead miniem blijft.
Zie: http://www.buurtzorgnederland.com
Zojuist ontvangen persbericht: Het dreigende faillissement van thuiszorgorganisatie TSN en de komst van 'zorgcassières' bij twee winkels van Albert Heijn in Den Haag; deze twee voorbeelden illustreren hoe sterk de zorg onder druk staat. Door aanhoudende bezuinigingen kunnen zorgaanbieders ouderen nauwelijks de aandacht geven die ze verdienen. Dat kan anders. ,,Breek met het oude zorgstelsel en bouw een nieuw op.''
Dat stelt Hans ter Brake, zorgspecialist bij ICT-dienstverlener Unit4. Het verbaast hem dat de landelijke politiek, gemeenten, zorgaanbieders en zorgverzekeraars maar blijven hangen in wat hij noemt een halfbakken modernisering.
Door de gedeeltelijke invoering van marktwerking in de zorg en de overheveling van de thuiszorg naar de lokale overheden is het hele zorgstelsel op de kop gezet. ,,Prima'', stelt Ter Brake, ,,maar richt je systemen dan ook zo in dat het nieuwe stelsel echt gaat werken voor de mensen die zorg nodig hebben. Die mogen nooit de dupe worden van de ingrijpende wijzigingen die elders worden doorgevoerd.''
En dat is volgens de Unit4-specialist nu helaas wel het geval. ,,Zorgorganisaties bieden onder invloed van de aanbestedingsprocedures hun diensten tegen de scherpste prijs aan. Met als gevolg dat ze hun medewerkers te veel patiënten per dag laten afwerken, omdat ze anders hun eigen offerte niet krijgen terugverdiend."
Ter Brake begrijpt dat de pijn die hierdoor bij kwetsbare ouderen ontstaat, soms tot publieke verontwaardiging leidt. ,,Dat zie je aan de reacties op de zorgcassières. Meer medemenselijkheid in de supermarkt is natuurlijk hartstikke mooi, maar ik zie tegelijkertijd dat zo’n meisje van nauwelijks 18 jaar de scheefgroei in de zorgketen moet maskeren."
Zulke knelpunten zijn volgens Ter Brake vrij makkelijk te verhelpen: ,,Pak niet die cassière aan, maar richt je op aanvullende oplossingen, zoals gebruiksvriendelijke ICT-toepassingen die een heleboel inefficiëntie uit de dagelijkse zorghandelingen halen. En daarmee ruimte creëren voor maatwerk waar iedere zorgbehoevende blij van wordt."
Thuiszorg houdt ouderen soms juist in een isolement
Domotica (de zorgelektronica in de eigen woning die op wifi is aangesloten) kan bij veel ouderen de vraag naar thuiszorg al beperken. Nu is het nog vaak zo dat bij een oudere met diabetes iemand vier keer per dag langs moet komen om de bloedsuiker te controleren. Terwijl die oudere dat met toegankelijke ICT-technologie makkelijk zelf kan.
En dat is maar één voorbeeld, stelt Ter Brake. ,,De voordelen van zulke oplossingen zijn enorm. Zo kan de thuiszorger veel relatief overbodige bezoeken schrappen en meer tijd besteden aan mensen die de aandacht echt nodig hebben. Het is ironisch, maar de thuiszorg houdt ouderen soms juist in een isolement. Want door dat vele prikken blijven ze thuis, in afwachting van de volgende prikbeurt. Kunnen ze het daarentegen zelf, dan gaan ze er weer op uit, naar vrienden en kennissen of het buurthuis.''
Een andere belangrijke winst valt te halen door het op elkaar laten aansluiten van de vele informatiesystemen in de zorg. Elke ICT-aanbieder biedt bij elke schakel in de zorgketen zijn eigen oplossing aan, waardoor huisartsen, apothekers en ziekenhuizen nog maar moeizaam met elkaar kunnen communiceren. Waardevolle informatie uit patiëntendossiers blijft daardoor onbenut.
,,Daarom is een infrastructuur nodig waarbij ICT-aanbieders hun producten probleemloos op elkaar kunnen laten aansluiten'', benadrukt Ter Brake. ,,Wij zijn met andere ICT-aanbieders druk bezig om tot zo’n basisoplossing te komen.''
Volgens de Unit4-zorgspecialist is de volgende stap Den Haag en gemeenten hiervoor warm te krijgen. ,,De overheid en de politiek moeten niet de fout maken om zelf het wiel weer te gaan uitvinden; betrek ICT-partijen vanaf het begin bij zo’n proces. Alleen dan lukt het om de zorg definitief de 21e eeuw binnen te loodsen. In het belang van de mensen voor wie de zorg is bedoeld.''
De meer ontwikkelde participatiemaatschappij en bedrijfsstructuur gaat de regering heel veel geld besparen op psychiatrische zorg, thuiszorg, wijkagenten, pedagogen, sociale werksters, gerontologen en peuterleidsters. Toen er nog gewone dorpswinkeltjes waren, was die betutteling ook nog niet nodig, geen enkele vrouw of man durfde toen 2x op een dag een fles sherry of vermouth te komen halen, toen Simon de Wit etc op toneel verschenen, was dat radicaal afgelopen. Stadtluft macht frei!
Ik vind dit uitermate slim; AH heeft door dat een steeds grotere doelgroep binnen Ned. de 50+ en daarboven raakt.
+ Er zit een zekere goede intentie in.
AH wil een bepaalde verantwoordelijkheid nemen als bedrijf binnen de samenleving.
Maar dit moet zeker goed aangepakt en begeleid worden:
Ikzelf ben door personeelsleden van mijn filiaal 2x - op individuele titel- aangesproken op mijn aankoopgedrag over rookwaren.
Ik nam dat niet in dank af en heb beide keren een klacht ingediend.
Dat is in behandeling genomen en afgehandeld (wel met een beetje de 'knoet' over het personeel, voor zover ik dat kan overzien).
Ikzelf heb steeds geweigerd de desbetreffende persoon met naam en toenaam te benoemen.
Dat ging mij veel te ver.
AH heeft nl. de eigen verantwoordelijkheid om personeel goed te instrueren.
De intentie is goed, en de uitkomsten uit deze proef gaan sowieso leren hoe je dit nog weer beter kunt doen. Laten we dat even afwachten.