1 min
Na de varkensboeren en de supermarkten liggen in Vlaanderen nu vishandelaars en vissers overhoop met mekaar. Het klinkt vertrouwd: vissers verwijten vishandelaars een te lage prijs te krijgen. Vishandelaars kaatsen de bal terug.Enkele cijfers:
- In de supermarkt is zestig procent van de verkochte vis exotisch. Bij de vishandelaar slechts één tot twee procent.
- Voor één kilogram vis is drie tot vier liter stookolie nodig.
- Pladijs kost in de veiling tussen de 2 en 3,20 euro en wordt in de winkel verkocht tussen de 3,50 en de 5 euro.
Romeo Rau van Vishandel Jens in Nieuwpoort schuift de stinkende vis door naar het beleid: "Er moet worden uitgekeken naar zuinigere manieren van vissen. De overheid moet kijken voor een oplossing." Met dat laatste staat hij op dezelfde lijn als de vissers.
"Vis is nieuws als er slecht nieuws is (...) Zo krijgt de viseter een somber visioen," schreef Wouter Klootwijk in zijn De goede visgids.
Dat boek heb ik niet gelezen. Maar als ik het goed begrijp bestaat er dus ook vis waarop verstandig wordt gevist. En misschien worden deze vragen er al beantwoord:
- is het economisch nog verstandig, met steeds stijgende brandstofprijzen in het vooruitzicht, de visserij in leven te houden?
- hoe duurzaam/verantwoord is een pladijs op je bord, waarvoor alleen al het wegvissen uit zee drie tot vier liter stookolie nodig is?
Wie helpt mij verder met deze vragen?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
"Alle keurmerkstempelaars verdienen vet aan hun 'handel' en veel handelaren in gekeurmerkte producten vragen en krijgen meer voor hun koopwaar en halen de kosten voor het keur er dik uit."
Wouter, wat is jouw standpunt hieromtrent dan? Zijn de kosten van die keurmerken te verantwoorden of niet? Zijn er betere 'alternatieven'?"
Wouter K, dank om je kennis en inzicht met ons te delen. Wat doet het beleid?
Diny Schouten zegt: 'Ik heb geen idee wat ‘certificering’ kost, maar ik denk: veel. Ik denk ook dat je als visser dat geld voorlopig niet terug kunt verdienen, want ‘de mensen’ geven niets extra voor duurzaam, zo was het toch?'
Certificering kost veel maar het brengt geld op. In de vishandel is het snel begrepen. Voor MSC-visproducten kun je meer vragen omdat consumenten met belangstelling voor ecologische vraagstukken zonder morren betalen. Consumenten betalen meer voor het keurmerk dan de producent van het gecertificeerde vis(stick)je er aan uitgeeft.
Alle keurmerkstempelaars verdienen vet aan hun 'handel' en veel handelaren in gekeurmerkte producten vragen en krijgen meer voor hun koopwaar en halen de kosten voor het keur er dik uit.
Jacobus mijmert: 'Wat kost eigenlijk meer stookolie? 1 groot schip, of 25 kleine bootjes?'
Lastig te beantwoorden vraag als je niet weet wat de grote boot en de 25 kleine doen met hun brandstof.
Beter kun je een zootje vis nemen en meten hoeveel diesel er verstookt is voor een kilo van deze vis.
Een boomkorvisser ( kotter met een paarduizend PK) verstookt de laatste jaren gemiddeld minstens 3 liter brandstof om 1 kilo schol aan land te brengen.
Kleinere vissers met technieken waarbij geen of heel weinig paardekracht nodig is, gebruiken alleen brandstof om op zee te geraken en terug thuis te komen. Vis van zulke vissers kost maar weinig brandstof.
Ook grotere vissers schakelen hier een daar over op minder energievretende vismethoden. Gedwongen door de hoge olieprijs.
Niet de maat van het visvaartuig doet het hem, maar de manier van vissen.
Diny, en wat doet de SP in Nederland hier nu verder mee? Ik reageerde ooit op hun website dat ik het prachtig vond/vind dat ze het thema voeding aan bod alten komen in hun Tribune. Prompt verscheen die reactie in de volgende Tribune in de lezersrubriek. Maar, DOEN ze dan iets voor de vissers?
Nederlander weet te weinig over duurzame vis
Hoezo, er zitten toch MSC-stickertjes op tegenwoordig? Helpen die niet dan?
Dat vis gezond is, weten de meeste mensen nog wel. Maar veel verder reikt de kennis van Nederlanders niet. Het is dan ook zaak om mensen meer en beter te informeren over duurzame visserij zodat ze een positief gevoel hebben als ze vis uit de Noordzee eten.
Met die aanbeveling komt het consumentenplatform van het ministerie van Landbouw vrijdag. Het platform constateert dat consumenten weinig kennis hebben over de Nederlandse visserij op de Noordzee. Wel hebben veel mensen gehoord van overbevissing en duurzame vis, maar ze weten niet waar ze op moeten letten als ze duurzame vis willen kopen.
Bron: EVMI
Geplaatst door: ailko faber op May 24, 08 | 11:16 am |
Op dit bericht kwam maar 1 reactie, van Yvon, die (terecht) HELP!!! riep - want van dat ‘meer voorlichting!’ wordt zij (+je/+men/+ik) een beetje moedeloos...
Had dit Consumentenplatform niet de vraag moeten stellen: wat doet het landbouwministerie om vissers als Jan en Barbara te steunen? (Zoals bijvoorbeeld Alaska bij mijn weten doet voor de gecontroleerde ‘duurzame’ vangst van wilde zalm? Dat wil zeggen: de controle en de kosten daarvoor op zich nemen.)
In de periode dat ik over Jan en Barbara schreef stuitte ik bij andere kleinschalige vissers steeds op een verhaal à la de melkquota. Quota zijn op naam, en verhandelbaar. Als een visser het financieel niet meer kan bolwerken, verkoopt hij zijn quotum, dat wordt gekocht door een visser met een veel groter schip... = vergelijk hoe er alleen nog grootschalige melkveeboeren overblijven nadat de kleintjes het voor gezien houden. Ik heb ook een Groningse kustvisser gesproken die me uitlegde dat doordat de quota per vissoort gaan, er meedogenloos op één soort, bijvoorbeeld tong, wordt gevangen tot het quotum is volgevist. Traditioneel met-het-seizoen-mee-vissen en populaties tijdelijk met rust laten kan dus niet, want daar heb je verschillende dure quota voor nodig. Die visser stelde voor om samen met anderen een ‘pool’ te vormen, waaruit je de vergunningen zou kunnen lenen, maar LNV moest/moet daar eerst nog over nadenken. Komt misschien ook omdat ‘Visserij’ door het ministerie is geschrapt als iets waar het zich niet mee bezig wil houden... de V staat niet meer voor Visserij maar voor zoiets aanstellerigs als ‘Voedselkwaliteit’, dit nadat het briefpapier is vernietigd waarop ze ‘Ministerie van Voedselveiligheid’ wilden heten. Het kwam er niet van om ze eens een brief te schrijven wat ze op het ministerie bedoelen met voedselkwaliteit, ik ben toch al bang dat ze daar zelf geen idee van hebben. Wel bezit ik een rapportje van het WUR-LEI dat dat aan ‘de mensen in het land’ is wezen vragen wat ze onder voedselkwaliteit verstonden (onderzoekje uiteraard betaald door LNV). Het antwoord was: ‘Dat de houdbaarheidsdatum in orde is.’
De opmerking van Ailko lijkt daar een beetje op... Nu moet er inenen een stempeltje MSC komen, dan zal alles wel reg komen? Zoals SKAL bij bio zeker? En MSC geeft dat stempeltje zomaar gratis weg, aan Jan en Barbara, omdat het zulke fijne mensen zijn? Ik heb geen idee wat ‘certificering’ kost, maar ik denk: veel. Ik denk ook dat je als visser dat geld voorlopig niet terug kunt verdienen, want ‘de mensen’ geven niets extra voor duurzaam, zo was het toch?