1 min
Onder de titel Food & Trust openen WUR en Foodlog op 14 november een serie onderzoekende gesprekken naar voedselvertrouwen. In de voorbereidingen deden we een bijzondere ontdekking die we centraal stellen: wetenschappers en bedrijven hebben geen vertrouwen in het publiek.
Volgens brancheorganisatie FNLI is er sprake van een gebrek aan vertrouwen in voedsel onder het publiek. Het is dan ook bijzonder dat we moesten constateren dat wetenschappers en bedrijven weinig vertrouwen hebben in het fileren van hun case voor kritisch publiek. Ze blijken het publiek te wantrouwen omdat ‘het toch niet wil luisteren’ en 'het weer aandacht vestigt op dezelfde strijdpunten'. De pers zou het bovendien alleen maar opblazen.
In Food & Trust gaan we na wie wat beweert, waarom en welke punten kemphanen daarom over en weer blijven maken. We willen weten waarom de gesprekken vastlopen in onverenigbare en steeds verder verhardende standpunten en communicatietactieken.
Hoe het 'echt zit'
Opvallend genoeg bleek het moeilijk partijen te vinden die het spits rondom hun case durfden af te bijten. Toch barst het ervan. Er zit gif in je groenten. Er zitten sporen van glyfosaat in je bier. Volvet heet goed, maar mag niet van het Voedingscentrum. De zee barst van de microplastics die ook in de vis komen en kweekvis uit Azië bevat verboden bestrijdingsmiddelen. Al die zaken zijn waar, maar hoe gaan we ermee om?
Bedrijven zeggen erover te willen praten, maar niemand wil beginnen omdat ‘mensen toch niet willen geloven hoe het echt zit.’
Is dat zo?
Oorsprong van ver- en wantrouwen
Wetenschappelijk gezien is het antwoord op veel van die vragen inderdaad anders, dan je in de media hoort. Maar zijn wetenschappers wel te vertrouwen? Hun onderzoek wordt in de wereld van vandaag grotendeels betaald door bedrijven omdat overheden dat nu eenmaal graag willen. Tegenwetenschappers en -experts zijn daarom helden. Maar wat zijn hun motieven en belangen dan?
Daar gaan we het over hebben om de oorsprong van het wan- en vertrouwen over en weer bloot te leggen.
Journalisten van vakbladen, de algemene kwaliteitspers, agrarische organisaties, wetenschappers en bedrijven die er wél in het algemeen over willen praten doen mee aan ons live onderzoek in de Aula van WUR in de avond van maandag 14 november aanstaande.
Als je erbij wilt zijn, kan dat nog. We hebben nog 25 plaatsen te vergeven. Schrijf je nu in.
Dit artikel afdrukken
In Food & Trust gaan we na wie wat beweert, waarom en welke punten kemphanen daarom over en weer blijven maken. We willen weten waarom de gesprekken vastlopen in onverenigbare en steeds verder verhardende standpunten en communicatietactieken.
Hoe het 'echt zit'
Opvallend genoeg bleek het moeilijk partijen te vinden die het spits rondom hun case durfden af te bijten. Toch barst het ervan. Er zit gif in je groenten. Er zitten sporen van glyfosaat in je bier. Volvet heet goed, maar mag niet van het Voedingscentrum. De zee barst van de microplastics die ook in de vis komen en kweekvis uit Azië bevat verboden bestrijdingsmiddelen. Al die zaken zijn waar, maar hoe gaan we ermee om?
Bedrijven zeggen erover te willen praten, maar niemand wil beginnen omdat ‘mensen toch niet willen geloven hoe het echt zit.’
Is dat zo?
Oorsprong van ver- en wantrouwen
Wetenschappelijk gezien is het antwoord op veel van die vragen inderdaad anders, dan je in de media hoort. Maar zijn wetenschappers wel te vertrouwen? Hun onderzoek wordt in de wereld van vandaag grotendeels betaald door bedrijven omdat overheden dat nu eenmaal graag willen. Tegenwetenschappers en -experts zijn daarom helden. Maar wat zijn hun motieven en belangen dan?
Daar gaan we het over hebben om de oorsprong van het wan- en vertrouwen over en weer bloot te leggen.
Journalisten van vakbladen, de algemene kwaliteitspers, agrarische organisaties, wetenschappers en bedrijven die er wél in het algemeen over willen praten doen mee aan ons live onderzoek in de Aula van WUR in de avond van maandag 14 november aanstaande.
Als je erbij wilt zijn, kan dat nog. We hebben nog 25 plaatsen te vergeven. Schrijf je nu in.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Dick Veerman #19: dat is mooi! Maak ook een paar foto's in de hal en het restaurant, benieuwd wat er zoal aan 'gezonde voeding' verkrijgbaar is bij WUR. Wat zit er in de vending machines? In krom NederEngels: "practicet WUR wat hij/zij preachet" of eet men wiens brood?
Het wordt opgenomen en goed verslagen om het debat erover goed te kunnen laten ontstaan. Maak je geen zorgen.
Helaas kan ik er maandag niet bij zijn - kan iemand het opnemen en YouTuberen aub? Ben heel benieuwd!
Ik heb net in een wetenschappelijke publicatie in het Journal of Environmental and Analytical Toxicology argumenten aangevoerd voor de these dat de toxiciteit van imidacloprid voor insecten geen drempelwaarde kent.
http://www.omicsonline.org/open-access/a-critical-appraisal-of-the-threshold-of-toxicity-model-for-noncarcinogens-2161-0525-1000408.php?aid=80745
Dit insecticide veroorzaakt sinds 2004 in NL verontreiniging van het oppervlaktewater, inmiddels weten we dat dit een wereldwijd probleem is. Het gevolg is dat de insectenstand wordt bedreigd en ook alle soorten die van insecten afhankelijk zijn (vissen, vogels, amfibieën, reptielen, etc). De milieuclubs hebben het Ctgb verzocht de toelatingen van imidacloprid en andere neonics in te trekken. Er is een aangenomen Tweede Kamer motie Ouwehand met een eensluidend verzoek aan de regering. De regering voert de motie niet uit en het Ctgb trekt geen enkele toelating van neonics in. Er ontstaat op deze manier een vertrouwenscrisis tussen maatschappij en overheid. Dit kan niet goed gaan (Trump). Als een regering de wensen van de volksvertegenwoordiging niet respecteert, en een toelatingsautoriteit de publicaties van onafhankelijke wetenschappers (IUCN Task Force on Systemic Pesticides, EASAC rapport) negeert, wordt een fundament van onze samenleving afgebroken, waar niemand behalve de producenten beter van wordt.
de meeste onderzoekers doen onderzoek om een publicatie in een goed tijdschrift te krijgen. Met de conclusie dat gevarieerd eten gezond is krijg je die publicatie niet. Dus moet je liefst iets doen dat "cutting edge" is. Dan zit je echter al gauw in een onderwerp dat voor de gemiddelde mens/patiënt niet van toepassing is en als begrijpelijk herkend wordt. Volgende week komt er dan iets van een andere edge waar iets afgepeuterd wordt en dat tegenstrijdig klinkt aan die vorige en: Viola. Daar zitten we nu.
Daarnaast heb je nog het probleem dat er veel onderzoek wordt gedaan met, bijvoorbeeld, een muizenmodel, omdat dat model zo lekker loopt en veel data genereert. Dat is lekker om snel weer een paper de wereld in te krijgen, maar heel veel, met name patiënten, die een gezondheids issue hebben zien daarin meestal niets wat hun probleem kan helpen verminderen. En als er dan een keer wel een aansprekend resultaat naar buiten wordt gebracht, (meestal omdat er geld nodig is om door te kunnen met onderzoek) staat daar bij dat het nog zeker tig jaar duurt voordat het iets oplevert. Dat er dus heel veel mensen niet het gevoel hebben dat de wetenschap voor hen veel oplevert en alleen zien dat wetenschappers het onderling oneens zijn, ja, dan snap ik dat dat niet goed is voor het vertrouwen van het brede publiek in die wetenschap. De jij- bak om het publiek niet te vertrouwen vind ik dan een zwaktebod van het zuiverste water.