2 min
Het is ironisch dat in de VS, het land waar eindeloze koeienkuddes de norm lijken te zijn, de rundveestapel krimpt tot niveaus die van decennia geleden toen de bevolking kleiner was. Door de droogte, vooral in de Great Plains, is het aantal Amerikaanse koeien drastisch afgenomen. En dat zal vermoedelijk nog verder afnemen door de hoge prijzen.
Droogte kleurde de graslanden afgelopen jaren geel en grauw en stuwde de voerprijzen omhoog zodat boeren gedwongen werden hun kuddes te verkleinen. De rundvleesprijzen stegen met 133% sinds maart 2020. De VS importeerden goedkoper vlees en leverden zelf niet meer aan China, Japan en Egypte omdat het Amerikaanse vlees te duur is geworden voor export.
Dit leidt tot een vraag: verandert klimaatverandering de Amerikaanse vleesindustrie of is dit slechts een tijdelijke ontwikkeling?
Koopstaking?
Amerikanen zijn liefhebbers van rundvlees, maar hun consumptiepatroon botst met het afgenomen en daardoor erg dure aanbod. Gemiddeld geniet de gemiddelde Amerikaan van ruim 26 kilo rundvlees per persoon per jaar. Sinds 2015 is de consumptie met 10% is gestegen. De groothandelsprijzen voor rundvlees zijn sinds maart 2020 meer dan verdubbeld, een direct gevolg van deze groeiende vraag en afnemende voorraad. De prijzen zijn daardoor zo hoog, dat de vraag is hoe consumenten zullen reageren op deze prijsstijgingen? Zal de vraag afnemen of zullen Amerikanen de hogere kosten accepteren?
Dalende export, groeiende import
De VS waren ooit een van de grootste exporteurs van rundvlees maar zien nu een afname van hun rundvleesexport en een toename van de import, schrijft Reuters. De export van 2023 zal waarschijnlijk 14% achterblijven bij die van 2022. De totale importen in de eerste negen maanden van dit jaar waren 6% hoger dan vorig jaar. De waarde van de importen uit Australië groeide zelfs met 49%.
Deze getallen laten zien dat er vermoedelijk forse verschuivingen op de wereldwijde rundvleesmarkt gaande zijn. De VS lijken hun toonaangevende positie als rundvleesproducent kwijt te raken en worden een importerend land zolang het aanbod uit andere landen dat toelaat.
Klimaatverandering, markt- en prijsdynamiek en consumentengedrag zijn een complexe dans die de toekomst van de vleesproductie in de VS zal bepalen. Zullen consumenten zich aanpassen aan hogere prijzen? Zal de veestapel zich herstellen?
Het zijn vragen die niet alleen de Amerikaanse boeren en consumenten raken, maar burgers wereldwijd.
Wie geïnteresseerd is in de dynamiek van voedselproductie, prijsvorming en -consumptie ziet dat we in tijden van grote veranderingen leven, waarin de krimp van vleesproductie in de VS misschien wel een voorbode is van meer slecht nieuws. De dynamiek daarvan volgt dit patroon: eerst valt productie weg door klimaatverandering, vervolgens krimpt die ook economisch nog eens door een te hoog prijsniveau. We gaan daardoor anders eten en er meer voor betalen.
Dit artikel afdrukken
Dit leidt tot een vraag: verandert klimaatverandering de Amerikaanse vleesindustrie of is dit slechts een tijdelijke ontwikkeling?
Koopstaking?
Amerikanen zijn liefhebbers van rundvlees, maar hun consumptiepatroon botst met het afgenomen en daardoor erg dure aanbod. Gemiddeld geniet de gemiddelde Amerikaan van ruim 26 kilo rundvlees per persoon per jaar. Sinds 2015 is de consumptie met 10% is gestegen. De groothandelsprijzen voor rundvlees zijn sinds maart 2020 meer dan verdubbeld, een direct gevolg van deze groeiende vraag en afnemende voorraad. De prijzen zijn daardoor zo hoog, dat de vraag is hoe consumenten zullen reageren op deze prijsstijgingen? Zal de vraag afnemen of zullen Amerikanen de hogere kosten accepteren?
Eerst valt productie weg door klimaatverandering, vervolgens krimpt die ook economisch nog eens door een te hoog prijsniveauDe Amerikaanse rundvleesindustrie bevindt zich op dit moment nadrukkelijk in een neergaande spiraal. Hogere prijzen betekenen dat boeren hun vrouwelijke vleeskoeien vetmesten voor de slacht in plaats van ze te gebruiken voor fokdoeleinden. Dit vertraagt het herstel van de veestapel nog verder. Experts voorspellen dat het nog jaren zal duren voordat de veestapel zich weer herstelt, als dat al gebeurt. Uiteraard stelt zich tevens de vraag of de huidige marktdynamiek op langere termijn vol te houden is. Consumenten zullen mogelijk in koopstaking gaan en daarmee de tering naar de nering zetten wat rundvlees betreft.
Dalende export, groeiende import
De VS waren ooit een van de grootste exporteurs van rundvlees maar zien nu een afname van hun rundvleesexport en een toename van de import, schrijft Reuters. De export van 2023 zal waarschijnlijk 14% achterblijven bij die van 2022. De totale importen in de eerste negen maanden van dit jaar waren 6% hoger dan vorig jaar. De waarde van de importen uit Australië groeide zelfs met 49%.
Deze getallen laten zien dat er vermoedelijk forse verschuivingen op de wereldwijde rundvleesmarkt gaande zijn. De VS lijken hun toonaangevende positie als rundvleesproducent kwijt te raken en worden een importerend land zolang het aanbod uit andere landen dat toelaat.
Klimaatverandering, markt- en prijsdynamiek en consumentengedrag zijn een complexe dans die de toekomst van de vleesproductie in de VS zal bepalen. Zullen consumenten zich aanpassen aan hogere prijzen? Zal de veestapel zich herstellen?
Het zijn vragen die niet alleen de Amerikaanse boeren en consumenten raken, maar burgers wereldwijd.
Wie geïnteresseerd is in de dynamiek van voedselproductie, prijsvorming en -consumptie ziet dat we in tijden van grote veranderingen leven, waarin de krimp van vleesproductie in de VS misschien wel een voorbode is van meer slecht nieuws. De dynamiek daarvan volgt dit patroon: eerst valt productie weg door klimaatverandering, vervolgens krimpt die ook economisch nog eens door een te hoog prijsniveau. We gaan daardoor anders eten en er meer voor betalen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jos, inderdaad: mensen blijven rijden. Al meten/berekenen we niet zo precies hoeveel kilometers ze minder rijden in perioden van dure brandstofprijzen.
Wouter de Heij geeft regelmatig aan dat voedsel significant veel duurder zal worden. Mijn glazen bol geeft hetzelfde aan. Voedsel wordt niet alleen duurder. We gaan het ook een tijdlang als duur ervaren. Tot we er aan wennen natuurlijk, net als in de jaren '70 of '60 toen we ook niet ongelukkig waren, nog geen auto hadden (laat staan 2) of nog even een weekendje Costa Brava en Barcelona in november konden pakken via Girona. Die vraag was nog niet gecreëerd en voorzover het wel kon was het zo onhaalbaar want onbetaalbaar dat niemand er ook maar een seconde over dacht om zoiets te willen.
#6 het zijn en blijven communicerende vaten Dick. Als vlees duur wordt kunnen vleesveehouders ook weer meer betalen voor veevoer. Dus zal mensenvoer die competitie weer aan moeten kunnen. De vleesconsumptie in Nederland is sinds 1950 zo ongeveer verdubbeld en stabiel sinds de jaren 90. De vraag is wanneer komt vraaguitval. Bij brandstofprijzen zien we dat het best tegenvalt om het verbruik te laten dalen omdat mensen blijven rijden onder klaagzang. Hoe sterk is vlees verankerd? Wanneer leidt dat tot PVV stemmers zou je kunnen stellen.
De échte vraag is wat betekent de oorzaak van het uitvallen van productiecapaciteit voor vleesvee voor andere teelten? Klimaatverandering beperkt zich niet tot de feedlots van de USA. Ik denk dat dat dit ook onvoorspelbare schokeffecten gaat opleveren, met de zekerheid dat die momenten rt zijn en zullen toenemen.
Dus ja. Alles wordt duurder. Dus ook voedsel.
The retail price range in Euro for beef is between EUR 9.17 and EUR 21.1 per kilogram or between EUR 4.16 and EUR 9.57 per pound(lb) in Washington and New York.
Hetzelfde ongeveer als hier... wel met +++ groeihormonen en antibiotica (die ook die kleine farmers gebruiken)... daar krijgt je kind spieren en weerstand (?) van.
De FDA nog meer een lachertje dan de onze.
Wouter, in de akkerbouw gaat het om de rotatie teelt. Teelt van veevoer is onderdeel van die rotatie teelt. Steeds switchen tussen teelt van food of feed schopt bij de akkerbouw de rotatieteelt in de war. Niemand die daar rekening mee houdt. Of anders gezegd, niemand houd rekening met de landbouwpraktijk.
Piet, ik ben bang dat je op een aantal plekken de plank misslaat.
Voor de duidelijkheid: als mijn team plantaardige eiwitten gebruikt, komen deze uit een plant: vaak soja, maar ook tarwe-eiwitten en pea. Opkomend zijn dan tuinbonen en enkele andere eiwitten. Deze 'fabrieks-eiwitten' zijn echt wel beter dan via feed naar een dier systemen hoor! Zeker als je ze beoordeeld op landgebruik.
Het enige waar Piet wel gelijk in heeft is dat akkerbouwers natuurlijk gewassen maken waar vraag naar is en met een juiste prijs. Als de vraag naar feed toeneemt kan de prijs per eenheid toenemen dat klopt. Maar er is ook competitie tussen food-feed en tussen feed-energie en niet te vergeten heb je te maken met praktische zaken zoals weer, soort bodem, en internationale situaties.
Een voorbeeld is tarwe. Die wordt in Nederland zonder uitzondering verbouwd voor diervoer. Baktarwe komt uit Noord-Frankrijk of Oekraïne. Ander voorbeeld, als er in Nederland meer tuinbonen gekweekt gaan worden dan zal de vraag van de conservenfabrieken niet toenemen. In tegendeel, de prijs zal dalen. Alleen als er een eiwitscheidingsfabriek komt dan kan het areaal tuinbonen eventueel groeien in Nederland. Derde voorbeeld. De Canadezen weten nu al niet wat ze moeten doen met de overproductie van pea. Ik heb het hen voorspeld.