De methode die de Wageningse onderzoekers hanteren om het Rubisco-eiwit uit tomatenblad te winnen, lijkt op eerdere door hen ontwikkelde methodes voor de isolatie van Rubisco uit andere reststromen. Vertrekpunt voor deze tomatenblad-pilotstudie was een extractiemethode voor het winnen van Rubisco uit bietenblad. De onderzoekers onderzochten of ze hiermee ook het giftige (hydroxy)tomatine uit tomatenblad konden verwijderen. Het leverde een hoogwaardig eiwitpoeder op dat vrij was van toxines.
De onderzoekers willen de technologie samen met het bedrijfsleven verder ontwikkelen naar toepassingen op industriële schaal“De aanpak is mogelijk ook geschikt voor het winnen van Rubisco uit de bladeren van andere voedselgewassen”, laat de universiteit van Wageningen weten. Ze denken daarbij aan aardappel en cassave, die net als tomatenblad toxines bevatten en daardoor niet geschikt zijn voor directe consumptie. “Onze methode filtert de componenten die kleiner zijn dan het te isoleren eiwit – dit geldt voor veel toxines – er uit”, vertelt Marieke Bruins, senior onderzoeker eiwittechnologie bij Wageningen University & Research en projectleider. “Onze studie bewijst dat je veel duurzaamheidswinst kunt boeken door beter te benutten wat er is, of het nu gaat om reststromen of een technologie.”
Circulaire economie
De onderzoekers willen de technologie samen met het bedrijfsleven verder ontwikkelen naar toepassingen op industriële schaal. “Dat kunnen glastuinbouwbedrijven zijn, maar ook gebruikers van plantaardige eiwitten. Denk bijvoorbeeld aan fabrikanten van zuivel- en vleesvervangers”, aldus Bruins. Bij de oogst van groentegewassen komt jaarlijks zo’n 40 (suikerbiet) tot 50 (tomaat) ton per hectare aan reststromen in de vorm van bladeren en stengels vrij. De bladeren worden ondergeploegd als meststof op het land of gecomposteerd, toepassingen die een stuk laagwaardiger zijn dan gebruik van eiwit voor humane consumptie.
Cosun (Suikerunie) nam in 2018 al een bedrijf over dat Rubisco uit bietenblad haalt. In 2019 werd met geld van de Bill en Melinda Gates Foundation een dubbele revolutie bereikt: snellere groei van planten en meer koolstofbinding in biomassa (en dus minder CO
Of het niet onderploegen van blad een goede zaak is, wordt door akkerbouwers betwist. Ze vinden onderploegen geen verspilling omdat ondergeploegde gewasresten de bodemstructuur en -gezondheid door een hoger organische stofgehalte verbeteren. Als het gaat ontbreken zal het organische materiaal en via andere bronnen moeten worden aangeleverd.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Carolien het is geen trend. Het is al tientallen jaren realiteit bij ingrediënten bedrijven. En daar waar de onderzoekswereld graag overheden om wat budget vraagt, zie je casussen die zelden naar de grote mensen wereld getrokken worden. Waarom? Kapitaal en praktijk ingenieurs kennis zijn nodig en niet onderzoekers van een universiteit. Ja er liggen nog meer kansen, maar niet zoals dit nu gaat. En het laaghangende fruit? Nogmaals kijk naar wat de industrie al doet.
Bioraffinage is wel een trend, zie ook hier. Uitgangspunt: plantaardig materiaal opsplitsen in componenten en die componenten op de 'beste' ('duurzaamste') manier afzetten. Dus eiwit naar food of feed, suikers naar energieopwekking, vezelige resten naar veevoer of terug de grond in. Zoiets.
#4 Ook dat is voor een groot percentage opgelost. Door de stikstofplannen van dit kabinet die vandaag zijn gepresenteerd, zal er in 2030 rond de 30 procent minder vee zijn, aldus minister Van der Wal.
Willen we echt iets doen, dan moeten we minder vlees gaan eten, de nieuwste vleesvervangers gaan consumeren, en vooral heel snel stoppen met gewassen telen voor biobrandstof.
25 jaar onderzoek - niks mis mee hoor - maar geen opschaling en implementatie. Wie gaat er tientallen miljoenen neerleggen voor een fabriek? Ook de belofte tav vleesvervangers en eivervanging is wat voorbarig.
PS lees ook de eerdere stukken op Foodlog over dit onderwerp.