Waarschuwingen tegen zoetstoffen zetten de wereld van consument en industrie op zijn kop. In een uitgebreide reportage noemt de Financial Times het een gezondheidscontroverse die maar niet wil verdwijnen.

Teveel suiker is slecht voor je gewicht en een brede waaier aan vervolgkwalen. Daarom stappen we massaal over op suikervervangers als sucralose, aspartaam, sacharine, stevia, allulose. Het rijtje is slechts een greep uit het aanbod zoetstoffen. Ze moeten de hunkering naar zoet stillen, maar met een minder groot effect op de bloedsuikerspiegel en zonder de nodige calorieën. Het vervangen van suiker wordt dan ook ingezet om obesitas en diabetes tegen te gaan.

De industrie springt graag in op de suikerzorgen en veranderende verwachtingen van consumenten. Het vervangen van suiker door calorie-arme zoetstoffen in talloze dranken, snoepgoed, bakproducten en bewerkt voedsel bespaart kosten voor levensmiddelenfabrikanten. De suikerprijs is hoog en suikertaksen doen daar nog een schepje bovenop.

De rode vlag gaat uit nu de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) waarschuwen voor kunstmatige zoetstoffen. Ze zouden het risico op kanker verhogen door veranderingen in het microbioom. Die veranderingen verhogen bovendien de kans op diabetes.

Ondanks het verminderde suikergebruik door zoetstoffen lopen de aantallen mensen met obesitas en diabetes niet terug.

De WHO geeft toe dat de onderzoeksresultaten niet eenduidig zijn. Het kan immers ook zo zijn dat vooral mensen met aanleg voor gezondheidsproblemen zoetstoffen gebruiken. Het gebruik van zoetstoffen maakt ons nog grotere zoetekauwen: ze zijn een factor 200-700 keer zoeter dan suiker.

Voordat zoetstoffen op de markt mogen worden gebracht moeten ze uitgebreid getest worden. Dat levert heel verschillende resultaten. Dat is niet zo verwonderlijk want elk type zoetstof is anders, terwijl de richtlijnen voor gezonde voeding niet eens onderscheid maken tussen kunstmatige en natuurlijke zoetstoffen.

We weten niet wat we ons met suikervervangers op de hals hebben gehaald. De reportage maakt vooral duidelijk dat we beter niet afhankelijk kunnen zijn van één oplossing voor ongezonde voeding. Onderzoeker Dana Small van de Canadese McGill University zegt dat zo: “We weten genoeg om te weten dat we niet genoeg weten.”
  • Deel
Druk af