1 min
Bij de definitieve vaststelling van de Vogelrichtlijn (VR) gebieden in 2004 is in één klap de gebiedsbescherming van weidevogels in Nederland de nek omgedraaid.
In Nederland gelden niet alleen ecologische gronden en aantalscriteria als selectiecriteria om een gebied als geschikt voor vogels te selecteren. In ons land geldt een extra criterium. Het behelsde dat een VR-gebied ten minste 100 hectare “bestaand natuurgebied” moest omvatten. De hebberigheid van de beheerders van die gebieden zorgde met hulp van ambtenaren van LNV voor een monopolie positie van Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer en Provinciale Landschappen om die VR gebieden te beheren. Dat extra criterium is door uitspraken van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State gesanctioneerd
Het gevolg was dat agrarisch gebied volledig buiten de selectie-boot viel. Daarom zijn voor de Kievit, Grutto en Tureluur als broedvogel geen gebieden geselecteerd. Nergens in de “bestaande natuurgebieden” werd voor deze soorten voldaan aan de aantalscriteria waarop de selectie diende te berusten. Ook in het boerenland is de dichtheid van deze soorten niet groot. Dus om aan aantalscriteria te voldoen zouden voor deze soorten gebieden met een groot oppervlak noodzakelijk zijn. Maar wat was er bijvoorbeeld op tegen geweest om het gehele Zuid-Hollands - Utrechtse veenweidegebied te selecteren als Vogelrichtlijngebied voor de Grutto? En idem dito voor half Friesland? In tegenstelling tot de meeste sectoren zou bovendien de agrarische sector de minste last hebben ondervonden van de verplichtingen die aan gebiedsbescherming van vogelsoorten zijn gekoppeld (zoals omschreven in artikel 6, tweede en derde lid van de Habitatrichtlijn).
“De Minister voor Stikstof en Natuur ziet kansen voor weidevogelbeheer” luidde recent nieuws. Dat “kansen” is te triest voor woorden, want minister Van der Wal, eigen-schuld-dikke-bult, heeft weinig meer dan kansen.
De Vogelrichtlijn geeft Lidstaten, naast de verplichting tot aanwijzing van specifieke gebieden, vergaande mogelijkheden om voor alle vogelsoorten, ook buiten die gebieden, ingrijpende beschermingmaatregelen door te voeren. Dan moeten ze wel, conform artikel 3 van de VR, in wetgeving en een uitvoeringskader worden vastgelegd. Dat hebben de ambtenaren van onze Minister indertijd niet gedaan. Er is dan ook werk aan de winkel voor onze nieuwe stikstofminister. Ze moet een einde te maken aan het flapperende (weide)vogel beleid. De Nederlandse wetgeving moet in lijn komen met de Vogelrichtlijn.
En als er onverhoopt gepoetst gaat worden is mijn advies om dat in één moeite ook te doen met de Habitatrichtlijn. De nieuwe minister zal versteld staan hoe snel ze dan de angel uit het stikstofprobleem kan trekken.
Dit artikel afdrukken
Het gevolg was dat agrarisch gebied volledig buiten de selectie-boot viel. Daarom zijn voor de Kievit, Grutto en Tureluur als broedvogel geen gebieden geselecteerd. Nergens in de “bestaande natuurgebieden” werd voor deze soorten voldaan aan de aantalscriteria waarop de selectie diende te berusten. Ook in het boerenland is de dichtheid van deze soorten niet groot. Dus om aan aantalscriteria te voldoen zouden voor deze soorten gebieden met een groot oppervlak noodzakelijk zijn. Maar wat was er bijvoorbeeld op tegen geweest om het gehele Zuid-Hollands - Utrechtse veenweidegebied te selecteren als Vogelrichtlijngebied voor de Grutto? En idem dito voor half Friesland? In tegenstelling tot de meeste sectoren zou bovendien de agrarische sector de minste last hebben ondervonden van de verplichtingen die aan gebiedsbescherming van vogelsoorten zijn gekoppeld (zoals omschreven in artikel 6, tweede en derde lid van de Habitatrichtlijn).
Agrarisch gebied viel volledig buiten de selectie-boot. Daarom zijn voor de Kievit, Grutto en Tureluur als broedvogel geen gebieden geselecteerdLange tijd vond ik de ontstane situatie ongelukkig, maar achteraf gezien is het een geluk dat het nooit voor de landbouw is uitgevoerd. De terreinbeherende organisaties hebben, in veel inmiddels Natura2000, gebieden blijk gegeven de verplichtingen van de Vogelrichtlijn aan hun laars te lappen. Je moet er niet aan denken dat ze een vorm van zeggenschap hadden gekregen over halve provincies.
“De Minister voor Stikstof en Natuur ziet kansen voor weidevogelbeheer” luidde recent nieuws. Dat “kansen” is te triest voor woorden, want minister Van der Wal, eigen-schuld-dikke-bult, heeft weinig meer dan kansen.
De Vogelrichtlijn geeft Lidstaten, naast de verplichting tot aanwijzing van specifieke gebieden, vergaande mogelijkheden om voor alle vogelsoorten, ook buiten die gebieden, ingrijpende beschermingmaatregelen door te voeren. Dan moeten ze wel, conform artikel 3 van de VR, in wetgeving en een uitvoeringskader worden vastgelegd. Dat hebben de ambtenaren van onze Minister indertijd niet gedaan. Er is dan ook werk aan de winkel voor onze nieuwe stikstofminister. Ze moet een einde te maken aan het flapperende (weide)vogel beleid. De Nederlandse wetgeving moet in lijn komen met de Vogelrichtlijn.
En als er onverhoopt gepoetst gaat worden is mijn advies om dat in één moeite ook te doen met de Habitatrichtlijn. De nieuwe minister zal versteld staan hoe snel ze dan de angel uit het stikstofprobleem kan trekken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De laatste alinea is een noodzaak omdat zonder aanpassing aan de HR de bende nog groter wordt.
Het zou zo moeten zijn dat vogels volgens de vogelrichtlijn beschermd worden en dit op boerenland ook van toepassing zou kunnen zijn.
Dan hoeft er ook geen discussie te zijn over predatie zoals loslopende katten of veel te hoge bomen alwaar de kraaien een mooie uitkijkpost hebben zoals bij gebied Kardinge Grunn; veel te veel katten en de bomen wil NM (Natuur mankementen aldus Nico) niet neerhalen.
Nu is het zo dat zodra het N2K is, het woord stikstofgevoelig plots te tonele komt, ook al is het betreffende 'stikstofgevoelige' type ontstaan in de aanwezigheid van boerenactiviteit, dus ook bemesten en emissie etc.
EN ook al is het betreffende habitattype géén reden voor aanwijzing (geweest).
"het zou wel eens kunnen ontwikkelen" is de redenatie hier; 0,02 ha blauwgrasland of 0,002 ha 'N-gevoelig gespuis'
De virtuele schade en KDW brengt veel meer geld in het laatje dus het zal voorlopig niet veranderen, hoe groot de waanzin ook is.
Is dit niet al geregeld dan? https://www.nporadio1.nl/nieuws/binnenland/d1c640ed-55e4-4758-8e59-b18d9978cbf5/provincie-fryslan-gaat-werk-maken-van-zorgplicht-van-boeren-voor-weidevogels
Als niet helemaal ingevoerd persoon in de VHR zou ik graag meer toelichting willen op de laatste zin, want die begrijp ik niet: "En als er onverhoopt gepoetst gaat worden is mijn advies om dat in één moeite ook te doen met de Habitatrichtlijn. De nieuwe minister zal versteld staan hoe snel ze dan de angel uit het stikstofprobleem kan trekken." Is dat vanwege de huidige sturing op de KDW ipv op natuurwaarden/integralere blik zoals PBL ook in de beleidsbrief van afgelopen zomer betoogde?