1 min
Karin Luiten glimlacht bij 'aardappels-met-een-smaakje-uit-een-zakje'. Zij maakt ze lekker helemaal zelf. In een handomdraai.
Vind je het ook niet aandoenlijk hoe productontwikkelaars altijd maar weer hun best doen om ergens een gezellige naam op te plakken? Daar wordt enorm over nagedacht hoor. Ik stel me voor hoe er een brainstormdag wordt ingelast over wat te doen met een zak met 97% aardappelen, zout, paprika, gedroogde glucosestroop, kruiden, dextrose, suiker, zetmeel (aardappel-, maïs-), ui, knoflook, smaakversterker E621, anti-klontermiddelen E470B-E551, plantaardige olie (zonnebloem), verdikkingsmiddelen (guarpitmeel, Arabische gom), specerijen, maltodextrine, specerijenextract, kruidenextract en aroma.
Geen gemakkelijke opgave, nee, tot een pientere marketingmedewerker ineens een briljante ingeving krijgt: ‘Toscaanse aardappelpartjes!’ Het gaat feitelijk om ‘rood-groen gespikkelde aardappelpartjes met smaakversterker en kruidenextract’, maar dat bekt natuurlijk niet lekker. Toscaans wel. Jaaa, roept het hoofdkantoor tevreden, dát klinkt smakelijk!
In Toscane hebben ze geen flauw idee wat Toscaanse aardappelpartjes zijn, maar de gemiddelde Nederlander denkt meteen aan zon, aan glooiende heuvels, aan een horizon vol pijnbomen, aan zo’n leuke Italiaan met een Fiatje 500 die lekker een glaasje voor je inschenkt terwijl hij ‘ciao bella’ lacht. Zucht. Helemaal als het hier guur en nat is, dan snak je naar een plukje Toscaanse vreugde. En koop je uit arren moede een zak voorgekookte aardappelpartjes-met-een-smaakje.
Zullen we dat eens lekker zelf doen? Met typisch Toscaanse ingrediënten, zoals rozemarijn, en olijfolie natuurlijk. Daarmee maak je in een handomdraai geurige, ach welja, laten we zeggen Toscaanse aardappeltjes. Voor de gemakskok heb ik zelfs nog extra argumenten: de aardappels hoeven niet te worden geschild en ook niet voorgekookt. In de oven worden ze helemaal vanzelf knapperig, dus ook daar hoef je geen moeite voor te doen. Helemaal dolce vita.
Recept:
Nodig voor 4 personen:
- 1 kilo aardappels
- paar takjes verse rozemarijn
- 1 knoflookteen
- scheut olijfolie
- 1 theel grof (zee)zout
Verwarm de oven voor op 220°C. Boen de schil van de aardappels schoon onder de kraan. Snij ze in de lengte in dunne parten. Leg op een met bakpapier beklede bakplaat. Ris de rozemarijnnaalden van de takjes en hak ze iets kleiner. Pel de knoflookteen en hak fijn. Strooi rozemarijn en knoflook over de aardappels, samen met een ferme theelepel grof zout. Sprenkel er een scheut olijfolie over, niet te zuinig. Hussel nu de aardappels door elkaar tot ze bedekt zijn met een filmpje olie. Met je handen gaat het makkelijkst. Laat in het midden van de oven in ± een half uur bruin en knapperig worden. Schep tussentijds een keer om.
Lees meer van Karin op haar website KokenmetKarin.nl
Fotocredits: Koken met Karin
Dit artikel afdrukken
Geen gemakkelijke opgave, nee, tot een pientere marketingmedewerker ineens een briljante ingeving krijgt: ‘Toscaanse aardappelpartjes!’ Het gaat feitelijk om ‘rood-groen gespikkelde aardappelpartjes met smaakversterker en kruidenextract’, maar dat bekt natuurlijk niet lekker. Toscaans wel. Jaaa, roept het hoofdkantoor tevreden, dát klinkt smakelijk!
In Toscane hebben ze geen flauw idee wat Toscaanse aardappelpartjes zijn, maar de gemiddelde Nederlander denkt meteen aan zon, aan glooiende heuvels, aan een horizon vol pijnbomen, aan zo’n leuke Italiaan met een Fiatje 500 die lekker een glaasje voor je inschenkt terwijl hij ‘ciao bella’ lacht. Zucht. Helemaal als het hier guur en nat is, dan snak je naar een plukje Toscaanse vreugde. En koop je uit arren moede een zak voorgekookte aardappelpartjes-met-een-smaakje.
Zullen we dat eens lekker zelf doen? Met typisch Toscaanse ingrediënten, zoals rozemarijn, en olijfolie natuurlijk. Daarmee maak je in een handomdraai geurige, ach welja, laten we zeggen Toscaanse aardappeltjes. Voor de gemakskok heb ik zelfs nog extra argumenten: de aardappels hoeven niet te worden geschild en ook niet voorgekookt. In de oven worden ze helemaal vanzelf knapperig, dus ook daar hoef je geen moeite voor te doen. Helemaal dolce vita.
Recept:
Nodig voor 4 personen:
- 1 kilo aardappels
- paar takjes verse rozemarijn
- 1 knoflookteen
- scheut olijfolie
- 1 theel grof (zee)zout
Verwarm de oven voor op 220°C. Boen de schil van de aardappels schoon onder de kraan. Snij ze in de lengte in dunne parten. Leg op een met bakpapier beklede bakplaat. Ris de rozemarijnnaalden van de takjes en hak ze iets kleiner. Pel de knoflookteen en hak fijn. Strooi rozemarijn en knoflook over de aardappels, samen met een ferme theelepel grof zout. Sprenkel er een scheut olijfolie over, niet te zuinig. Hussel nu de aardappels door elkaar tot ze bedekt zijn met een filmpje olie. Met je handen gaat het makkelijkst. Laat in het midden van de oven in ± een half uur bruin en knapperig worden. Schep tussentijds een keer om.
Lees meer van Karin op haar website KokenmetKarin.nl
Fotocredits: Koken met Karin
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Robin, al te veel gekanker is niet eetlustopwekkend.
De discussie is niet: "olijfolie, vergine of niet", de discussie is: "kankerverwekkend of niet". Waarom zou je mensen aanzetten om bewezen kankerverwekkend eten klaar te maken als je het met hetzelfde gemak en dezelfde smaak ook niet-kankerverwekkend klaar kunt maken? Omdat het zo ongezellig is daarover te praten? Kanker, kanker, kanker! Frankrijk staat op nr 6 op de wereldkankerranglijst. Misschien dat het ook daar eens tijd wordt om er WEL over te praten: het langdurig verhitten van extra vierge olijfolie is bewezen kankerverwekkend.
Nee, laten we liever nog eens de discussie voeren over de gruwelijke gevaren van E-621. En of hoe de wetenschap ons voorliegt omdat ze betaald wordt door Unilever & co. Bladiebladiebla. Zo erg, al die E-nummers.
Het is maar net wat je gezeur noemt....
Bij mijn weten is dit het recept voor Provençaalse aardappeltjes, een van mijn favoriete gerechten sinds de tijd dat ik in die gebenedijde streek woonde. En over olijfolie, vergine of niet..wat een gezeur! Dat hoor je niet beneden de botergrens die ten zuiden van Lyon Frankrijk doorsnijdt (met een slinger om het eenden/ganzenvet-gebied natuurlijk in het zuidwesten).
Robin (#5),
Allereerst dank voor de informatie. In de oven op hoge temperatuur zal ik geen olijfolie meer gebruiken.
Maar over olijfolie in het algemeen; de gedachtengang dat olijfolie extra vierge niet om in (zacht) te bakken is -vergeleken met gewone olijfolie- is gewoon dat dat dat verhoudingsgewijs te duur is.
Het verschil tussen olijfolie 'extra vierge' en 'gewone' olijfolie begint voor mij in tegenwoordige discussies trouwens aardig verwarrend te worden (misschien marketing-gedreven?).
Hetzelfde als ik. In olijfolie moet je niet (willen) bakken. :-)
Zeker niet hier in Holland, waar mensen het verschil tussen geraffineerde en ongeraffineerde olie niet kennen en braaf extra vierge olijfolie in huis halen, omdat dat die het lekkerst is.