Lees ook
Wakker Dier schrijft het zo: Het aantal kiloknallers in supermarkten is het afgelopen jaar met 19% gestegen. Na twee jaar van lichte daling komt het nu weer boven het niveau van 2011. Daarmee negeren de supermarkten afspraken die zij met het kabinet en andere partijen hebben gemaakt. Deze afspraken betroffen onder meer de verkoop van ‘eerlijke producten voor een eerlijke prijs’ en het stimuleren van diervriendelijker vlees. Staatssecretaris Dijksma heeft meerdere malen ‘nadrukkelijk gewaarschuwd’ dat het stunten met vlees ten koste gaat van de volksgezondheid, dierenwelzijn en een eerlijke prijs voor de boeren. De vele vleesschandalen van afgelopen jaar zetten haar pleidooi kracht bij. Voor Wakker Dier is de maat vol: supermarkten die blijven kiloknallen kunnen dit jaar op acties rekenen. Wakker Dier verwacht van de staatssecretaris dat ook zij meer haar tanden laat zien richting supermarkten.

De staatssecretaris is het eens met Wakker Dier
Het stunten met vlees moet worden uitgebannen, reageerde de staatssecretaris afgelopen woensdag vrijwel direct. Ze vindt het een zorgelijke zaak dat het aantal kiloknallers in de supermarkten stijgt.

Stunten met vlees doet geen recht aan de boer, die een eerlijke prijs verdient, zegt Dijksma en "bovendien remt het ons in de activiteiten die we op het gebied van dierenwelzijn ontwikkelen en waarmee Nederland zich als land kan onderscheiden. Dat is zonde."

Dat is taal die iedere weldenkende 'gewone' consument begrijpt. Maar nou zit ik toch met een vraag.

In- en verkoopprijs hebben geen relatie op productniveau
Net als varkens- en kippenboeren vinden tomaten- en de paprikatelers dat ze veel te weinig krijgen voor hun product. Dat klopt ook wel, want ze kunnen er niet van leven. Ze leveren immers onder de kostprijs en dat houd je geen jaren vol. Toch worden hun tomaten, paprika's, de groentemix en de kant-en-klare salades - en anders dan bij knallende karbonades of kipfilets - voor de hoofdprijs verkocht. Wij rekenen aan de kassa namelijk een prijs af waar de inkoopprijs voor groenten en fruit vele malen in rond gaat.

En nog iets. Bier, wasmiddelen en nog wat van die merkartikelen gaan weg voor prijzen waar geen kleine kruidenier ze zelfs maar zou kunnen inkopen. Daarom verkoopt de slijter geen kratje Heineken meer, want hij zou het onder zijn inkoopprijs moeten verkopen. Dat gaat niet. En zeg nou zelf: wie wast er nog met wasmiddel uit een pak dat niet in de aanbieding was?

Waarom mag dat allemaal, en moet er tussen de inkoop- en verkoopprijs van vlees wél een relatie zijn? De werkelijkheid is namelijk dat supermarkten geen winst aan een product toerekenen maar aan je hele kassabon. Als een vleesaanbieding je naar de winkel lokt, dan koop je er nog het nodige meer. Met de overwinst op bijvoorbeeld groenten maakt de super zijn schijnbare verlies op het product dat in de reclame is weer goed. Dat geldt ook voor je pak wasmiddel en kratje bier. De aanbieding is daarop gecalculeerd.

Dat betekent dat het probleem niet zit in het knallen met kilo's. De super kan immers besluiten zijn leverancier prima te betalen, maar zijn product als een lokkertje te gebruiken om nog veel meer te verkopen. Dat hij dat heel slim kan, leerde ons eerder deze week illusionist Mids.
Als we het daar eindelijk over eens kunnen zijn, dan kunnen we het nu hebben over de vraag waar het probleem dan wél zit.

Fotocredits: Wakker Dier maakt juist reclame voor kiloknalleraanbiedingen, Borculo-info
Dit artikel afdrukken