3 min
Dat zegt IJsbrand Velzeboer. We vroegen hem en andere voedselveiligheidsexperts wat gevaarlijker is: rauwe melk drinken of rauwe kiemgroenten eten? Hun antwoord: onwetendheid. Mensen moeten weten welke risico's ze lopen
Vorige week riep een berichtje over de aanbevelingen die de Amerikaanse Food and Drug Administration wil opstellen voor het veilig telen en consumeren van kiemgroenten vragen op. Kiemgroenten eet je alleen gekookt of uit blik, zei een Amerikaanse expert meteen. Waarom dan? vroeg een lezer. In Europa zorgt het woord kiemgroenten nog altijd voor een 'EHEC-reflex'. In 2011 veroorzaakte een uitbraak van deze E.coli-bacterie tientallen slachtoffers. Uiteindelijk bleek dat deze ziekmakende bacteriën van mens én dier via planten in de voedselketen terecht kunnen komen. Vieze handen, vuil water en vogel- en andere poep kunnen daar veel makkelijker voor zorgen dan we denken.
Veilig versus gezond
Ook rauwe melk is een heikel onderwerp als het gaat om het risico van bacteriële besmetting. Daarom is de verkoop - zowel in Europa als de VS - aan strenge regels gebonden. As we speak speelt er een recall in verband met E.coli besmettingen. Niettemin zweren sommige mensen bij rauwe melk omdat die lekkerder én gezonder zou zijn dan de bewerkte melk uit de zuivelfabrieken. Anderen houden zich er verre van, omdat ze wars zijn van de mogelijke besmetting met allerlei ziektekiemen.
We vroegen een aantal deskundigen hoe gevaarlijk rauwe melk en kiemgroenten zijn. Wie in een auto stapt, weet dat hij een risico neemt, maar bij voedingsmiddelen is dat doorgaans veel onduidelijker. De experts die we raadpleegden het over één ding eens: zowel rauwe melk als kiemgroenten zijn 'hoog-risico'-producten. Gezonde mensen in de kracht van hun leven kunnen een afgewogen keuze maken of ze het risico aan durven. Immers, no risk, no fun. Maar de zogeheten 'yopi's' (jong, oud, zwanger of verzwakt immuunsysteem), kunnen beter op veilig spelen.
'Onethisch'
Voedselveiligheidsexpert Simone Hertzberger (hoofdredacteur VoedselVeiligheid/VMT) is heel uitgesproken. Zij vindt dat je best zelf mag besluiten welk risico je neemt. Maar als ouder je jonge kind rauwe melk geven, vindt ze 'onethisch'. Dat kind kan namelijk niet zelf kiezen of het zo'n risico wil nemen. Het loopt ook nog eens een groter risico op de (levensbedreigende) complicatie HUS. Het door Hertzberger gesignaleerde gevaar blijft niet beperkt tot rauwe melk alleen. Ook rauwmelkse kazen - de zachte, denk aan die lekkere buitenlandse kaasjes - en andere rauwmelkse zuivel zijn niet zonder meer veilig.
Rauwe melk is te vaak niet pluis. Dat geldt ook voor Nederlandse. Rijkelt Beumer, microbioloog en voedselveiligheidsexpert (WUR), vertelt dat in de jaren '80, bij een grootschalig onderzoek onder ca. 1.000 koeien bij 4% campylobacters aangetroffen werden. Van die bacterie worden we ziek. "Bij mijn weten is dat onderzoek in Nederland niet op die grote schaal herhaald. Ik kan me voorstellen dat de besmetting wat is afgenomen. Tegenwoordig lopen minder koeien in de wei... en is er minder contact met vogelpoep." Wie rauw wil drinken, kan dus beter niet voor koeien met weidegang kiezen, suggereert Beumer dus, en al helemaal niet voor koeien die weiden op gras dat bezocht wordt door (water)vogels.
Kiemgroente lijdt aan een ander euvel, zegt Beumer. De zaden zijn vaak afkomstig uit landen "met een wat matige hygiënische standaard. Besmetting met pathogene E. coli's uit de ontlasting van mensen is dus heel goed mogelijk." Helaas zijn de maatregelen tegen die ziekteverwekkers niet 100% effectief, zodat een 100%-veiligheidsgarantie niet bestaat.
Zowel Beumer als Hertzberger onderstrepen dat het van belang is om consumenten te waarschuwen voor de gevaren. Wie bewust kiest om risico te lopen, moet dat gegund worden. Mensen onbewust gevaar laten lopen, vinden ze onacceptabel. Met afschuw vertelt Hertzberger over de Britse ziekenhuiskeukens die de dagelijkse sandwiches met plukjes kiemgroenten garneren. Zo worden juist kwetsbare groepen ('yopi's') aan risico's blootgesteld die in een dergelijke omgeving onacceptabel zijn.
'VS: bacteriofoob'
We mailden met voedingsmiddelentechnoloog IJsbrand Velzeboer. Hij reageert expliciet op de vraag of de Amerikanen terecht zo angstig zijn. "Van de Amerikaanse voedselveiligheid, voedingsmiddelenindustrie en FDA heb ik geen hoge pet op. Het is een uitermate bacteriofoob land. Nergens wordt er zoveel gepoetst als daar, ook in de huishoudens. Neem het chloreren van het drinkwater als voorbeeld. De infrastructuur, grote productievolumes, lage scholingsgraad en het toezicht zijn dermate gammel dat het wel een noodzaak is."
Velzeboer wijst erop dat in de VS nog altijd grote uitbraken plaatsvinden waarbij regelmatig doden vallen. In Nederland is het volgens hem beter geregeld - al wijst hij streng op de Foppen-Salmonellabesmetting van 2012. Over het algemeen hebben bij ons telers en boeren hygiëne en beheersmaatregelen in de vingers. Hij sluit zich echter volmondig bij de overige experts aan: drinken van rauwe melk is "dobbelen met de duivel."
Dit artikel afdrukken
Veilig versus gezond
Ook rauwe melk is een heikel onderwerp als het gaat om het risico van bacteriële besmetting. Daarom is de verkoop - zowel in Europa als de VS - aan strenge regels gebonden. As we speak speelt er een recall in verband met E.coli besmettingen. Niettemin zweren sommige mensen bij rauwe melk omdat die lekkerder én gezonder zou zijn dan de bewerkte melk uit de zuivelfabrieken. Anderen houden zich er verre van, omdat ze wars zijn van de mogelijke besmetting met allerlei ziektekiemen.
De experts die we raadpleegden het over één ding eens: zowel rauwe melk als kiemgroenten zijn 'hoog-risico'-productenHoog-risico
We vroegen een aantal deskundigen hoe gevaarlijk rauwe melk en kiemgroenten zijn. Wie in een auto stapt, weet dat hij een risico neemt, maar bij voedingsmiddelen is dat doorgaans veel onduidelijker. De experts die we raadpleegden het over één ding eens: zowel rauwe melk als kiemgroenten zijn 'hoog-risico'-producten. Gezonde mensen in de kracht van hun leven kunnen een afgewogen keuze maken of ze het risico aan durven. Immers, no risk, no fun. Maar de zogeheten 'yopi's' (jong, oud, zwanger of verzwakt immuunsysteem), kunnen beter op veilig spelen.
'Onethisch'
Voedselveiligheidsexpert Simone Hertzberger (hoofdredacteur VoedselVeiligheid/VMT) is heel uitgesproken. Zij vindt dat je best zelf mag besluiten welk risico je neemt. Maar als ouder je jonge kind rauwe melk geven, vindt ze 'onethisch'. Dat kind kan namelijk niet zelf kiezen of het zo'n risico wil nemen. Het loopt ook nog eens een groter risico op de (levensbedreigende) complicatie HUS. Het door Hertzberger gesignaleerde gevaar blijft niet beperkt tot rauwe melk alleen. Ook rauwmelkse kazen - de zachte, denk aan die lekkere buitenlandse kaasjes - en andere rauwmelkse zuivel zijn niet zonder meer veilig.
Wie rauw wil drinken, kan dus beter niet voor koeien met weidegang kiezenPathogenen
Rauwe melk is te vaak niet pluis. Dat geldt ook voor Nederlandse. Rijkelt Beumer, microbioloog en voedselveiligheidsexpert (WUR), vertelt dat in de jaren '80, bij een grootschalig onderzoek onder ca. 1.000 koeien bij 4% campylobacters aangetroffen werden. Van die bacterie worden we ziek. "Bij mijn weten is dat onderzoek in Nederland niet op die grote schaal herhaald. Ik kan me voorstellen dat de besmetting wat is afgenomen. Tegenwoordig lopen minder koeien in de wei... en is er minder contact met vogelpoep." Wie rauw wil drinken, kan dus beter niet voor koeien met weidegang kiezen, suggereert Beumer dus, en al helemaal niet voor koeien die weiden op gras dat bezocht wordt door (water)vogels.
Kiemgroente lijdt aan een ander euvel, zegt Beumer. De zaden zijn vaak afkomstig uit landen "met een wat matige hygiënische standaard. Besmetting met pathogene E. coli's uit de ontlasting van mensen is dus heel goed mogelijk." Helaas zijn de maatregelen tegen die ziekteverwekkers niet 100% effectief, zodat een 100%-veiligheidsgarantie niet bestaat.
Met afschuw vertelt Hertzberger over de Britse ziekenhuiskeukens die de dagelijkse sandwiches met plukjes kiemgroenten garnerenIn Nederland hebben telers volgens Hertzberger de boel goed onder controle. Vooral de grote controleren voortdurend het lekwater en geven een partij niet vrij als er sprake is van pathogenen. Voor kleinere durft ze niet in te staan. En zelf kweken? Geen goed idee, vindt ze.
Zowel Beumer als Hertzberger onderstrepen dat het van belang is om consumenten te waarschuwen voor de gevaren. Wie bewust kiest om risico te lopen, moet dat gegund worden. Mensen onbewust gevaar laten lopen, vinden ze onacceptabel. Met afschuw vertelt Hertzberger over de Britse ziekenhuiskeukens die de dagelijkse sandwiches met plukjes kiemgroenten garneren. Zo worden juist kwetsbare groepen ('yopi's') aan risico's blootgesteld die in een dergelijke omgeving onacceptabel zijn.
'VS: bacteriofoob'
We mailden met voedingsmiddelentechnoloog IJsbrand Velzeboer. Hij reageert expliciet op de vraag of de Amerikanen terecht zo angstig zijn. "Van de Amerikaanse voedselveiligheid, voedingsmiddelenindustrie en FDA heb ik geen hoge pet op. Het is een uitermate bacteriofoob land. Nergens wordt er zoveel gepoetst als daar, ook in de huishoudens. Neem het chloreren van het drinkwater als voorbeeld. De infrastructuur, grote productievolumes, lage scholingsgraad en het toezicht zijn dermate gammel dat het wel een noodzaak is."
Velzeboer wijst erop dat in de VS nog altijd grote uitbraken plaatsvinden waarbij regelmatig doden vallen. In Nederland is het volgens hem beter geregeld - al wijst hij streng op de Foppen-Salmonellabesmetting van 2012. Over het algemeen hebben bij ons telers en boeren hygiëne en beheersmaatregelen in de vingers. Hij sluit zich echter volmondig bij de overige experts aan: drinken van rauwe melk is "dobbelen met de duivel."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#2 Simone Hertzberger,
''According to the CDC, during the period from 1990 − 2006, there were 24,000 foodborne illnesses reported each year on average. Of those, 315 per year are from dairy products. This means dairy products account for about 1.3% of foodborne illnesses each year. That’s not exactly an alarming number, considering that more than 75% of the population consumes dairy products regularly.''
''It’s also important to note that the outbreaks and illnesses associated with dairy products are generally mild compared to other foods. According to the CSPI report above, approximately 5,000 people are killed every year by foodborne illness. From 2009 − 2011, three high profile outbreaks involving peanuts, eggs and cantaloupe alone accounted for 2,729 illnesses and 39 deaths. (1) Yet there have only been a handful of deaths from pasteurized dairy products in the last decade, and there hasn’t been a single death attributed to raw fluid milk since the mid-1980s, in spite of the fact that almost 10 million people are now consuming it regularly.''
#5 Het is angst zaaien van mensen die daar kennelijk een belang bij hebben want feitelijk is er zeer weinig risico. De voordelen zijn vele malen groter.
Spruitgroenten kweek ik zelf en wat blootstelling aan ziektekiemen is niet verkeerd voor het immuunsysteem. Zolang het geen vossenlintworm is maakt het je meestal sterker.
Ik wacht eigenlijk nog steeds op een voedingsexpert die mijn uitnodiging om ons bedrijf, Raw Milk Company te bezoeken, aangrijpt om met eigen ogen te zien hoe op een zeer moderne , doch ambachtelijke manier, rauwe zuivel geproduceerd wordt, die volkomen veilig is voor iedereen, zelfs de yopi's.
Ik hoop op deze manier wat begrip te kweken voor nieuwe inzichten over een onderwerp waar toch niet iedereen, inclusief de experts, beschikt over de meest recente kennis.
Ik ben te lui om te plakken en te knippen Enno @18. ‘Het plaatsen van een linkje’ weetjewel... Maar ik denk toch dat Adriaan hier met stip de beste papieren heeft.
André #10, blij dat ik niet de enige ben die geen bezwaar heeft tegen rauwe melk, mits van betrouwbare herkomst en vers. Dat laatste is voor supermarkten wellicht niet te handhaven.
De rauwe melk die in Uzés (F) op de "Marché des producteurs" per liter wordt aangeboden, is van een kleine Bio boer en van dezelfde dag. Wordt in een mum van tijd voor 2 euro per liter verkocht vanuit een tapkraantje aan een grote bus. Daar heb je niet veel koeien voor nodig, wel gras.
De schapenboer Jean-Michel Reymond (Engels talig stukje) uit het Bio dorpje Belvézet waar ik regelmatig mijn kaas koop, is ook tegen een uur of 11 al uitverkocht. Zijn kaas kost 24 euro per kilo en heeft een heel andere smaak dan de dichtgesealde schapenkaas die ik in in ons land wel eens aantref. De rauwe melk wordt tot 30 graden verhit, waarna het stremsel wordt toegevoegd. Na een dag gaat de wrongel in een doek.
De geitenboer La Ferme des Cabrioles (pdf) doet het zo. De rauwe melk wordt tot slecht 20 graden verhit. Het is een enthousiast jong stel dat ons graag rondleidde. De bokjes blijven bij de moeder tot ze groot genoeg zijn voor de slager. Er kwamen ook groepen schoolkinderen die de geitjes mochten knuffelen. Als je vraagt hoe het komt het dat het kaas wordt, krijg je als antwoordt: dat gaat vanzelf. Hoe dat daar met Q-koorst zit weet ik niet, dat vraag je op zo'n moment niet. Toen wij er waren hadden ze 45 geiten en ongeveer 45 ha ruige garrigue grond tot hun beschikking. Ze worden met bio granen uit de buurt bijgevoerd.
je hebt je huiswerk gemaakt Enno en ik zou nu de mijne kunnen doen en pro onderzoeken neerzetten. Maar wat is de waarde daarvan?
Persoonlijk vind ik ervaringsverhalen ook belangrijk/belangrijker.