Maar de Nederlandse regering heeft de regeling in strijd met de Europese Natuurwetgeving opgesteld. Die verbiedt dat veehouders maatregelen die ze nog moeten nemen alvast mogen salderen met de milieulast die hen wordt toegerekend.
Op die grond spanden de coöperatie Mobilisation for the Environment, de vereniging Leefmilieu en de stichting Behoud de Peel zaken aan tegen talloze vergunningsaanvragen voor veehouderijen die willen uitbreiden. Die zaken kwamen uiteindelijk bij de Raad van State die er het oordeel van het Hof in Luxemburg voor raadpleegde. Het resultaat van de actie van Mobilisation, Leefmilieu en Behoud de Peel is een glansrijk gewonnen zaak tegen de manier waarop de Nederlandse overheid uitbreiding van veehouderijen door middel van slimme boekhouding toch mogelijk heeft willen maken.
De Raad van State (RvS) is opvallend toegankelijk en duidelijk in het nieuwsbericht waarin hij zijn oordeel toelicht. De RvS maakte bovendien een korte video om eenvoudig en snel uit te leggen wat het oordeel inhoudt en welke implicaties het heeft.
We nemen het persbericht van de RvS onverkort over.
Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) mag niet als basis voor toestemming voor activiteiten worden gebruikt. Dat blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van vandaag (29 mei 2019).
Op basis van het PAS wordt vooruitlopend op toekomstige positieve gevolgen van maatregelen voor beschermde natuurgebieden, alvast toestemming gegeven voor activiteiten die mogelijk schadelijk zijn voor die gebieden. Zo’n toestemming ‘vooraf’ mag niet (meer), aldus de Afdeling bestuursrechtspraak. De besluiten over veehouderijen die in deze uitspraak centraal staan, halen om die reden de eindstreep niet. Tegen de uitspraak is geen hoger beroep mogelijk.
De conclusie is dat de onderbouwing van het PAS niet deugtToestemming vooraf…
Het PAS bevat de basis om toestemming te geven voor activiteiten die stikstof uitstoten. Het is een systeem dat aan de ene kant ruimte biedt aan activiteiten die stikstof veroorzaken, zoals vergunningen voor veehouderijen of aanleg van wegen. Aan de andere kant bevat het PAS tegelijkertijd maatregelen om de nadelige gevolgen van stikstof op natuurgebieden te verminderen. Het PAS loopt daarbij dus vooruit op toekomstige positieve gevolgen van maatregelen voor beschermde natuurgebieden en geeft daarbij ‘vooraf’ toestemming aan nieuwe activiteiten.
… mag niet, want dat is in strijd met Europese natuurwetgeving
In mei 2017 stelde de Afdeling bestuursrechtspraak vragen aan het Europese Hof van Justitie over het PAS, omdat zij twijfelde of het programma voldoet aan de voorwaarden van de Europese Habitatrichtlijn. Het Europese Hof oordeelde in november 2018 dat ook bij het PAS de positieve gevolgen van de maatregelen die in dat programma zijn opgenomen, vooraf vast moeten staan. Pas dan kan de overheid een nieuwe activiteit toestaan. Omdat het PAS niet aan die voorwaarde voldoet, mag het niet als toestemmingsbasis voor nieuwe activiteiten worden gebruikt. Bovendien wordt in het PAS ook toestemming voor activiteiten gegeven op basis van maatregelen in natuurgebieden die nodig zijn voor het voorkomen van achteruitgang van die gebieden. Ook dat mag niet. De conclusie is dat de onderbouwing van het PAS niet deugt. De Afdeling bestuursrechtspraak zet daarom een streep door de vergunningen voor veehouderijen die in de uitspraak van 29 mei 2019 aan de orde zijn en waarbij gebruik is gemaakt van het PAS.
Videotoelichting Programma Aanpak Stikstof from Raad van State on Vimeo.
Weiden van vee en bemesten van landbouwgrond
De Afdeling bestuursrechtspraak heeft vandaag niet alleen uitspraak gedaan over vergunningen voor veehouderijen. Er is ook uitspraak gedaan over de vraag of het weiden van vee en het bemesten van grond ‘vergunningvrij‘ mochten worden gemaakt terwijl die activiteiten wel schadelijk kunnen zijn voor natuurgebieden omdat ze stikstof uitstoten. Uit de tweede uitspraak van vandaag volgt dat ook dit niet mag, omdat ook voor deze activiteiten niet vooraf vaststaat dat uitgesloten is dat zij natuurgebieden in de omgeving aantasten.
Gevolgen voor overige zaken
De twee uitspraken van vandaag hebben geen gevolgen voor vergunningen die al definitief zijn en die dus niet meer bij de rechter kunnen worden aangevochten. Die vergunningen blijven gewoon gelden. Maar daarnaast liggen er bij de Afdeling bestuursrechtspraak en bij de rechtbanken ook nog andere zaken over het PAS. Bij de Afdeling bestuursrechtspraak zijn dat er op dit moment zo’n 180, waaronder voornamelijk natuurvergunningen voor veehouderijen, maar ook zaken over bestemmingsplannen voor bijvoorbeeld nieuwe wegen en bedrijventerreinen. Die zaken zijn aangehouden in afwachting van de uitspraken van vandaag en zullen nu weer verder worden behandeld. Het is de bedoeling zo snel mogelijk, al in juni, duidelijkheid te bieden over de natuurvergunningen voor veehouderijen. Zo wordt er vandaag al uitspraak gedaan in elf andere veehouderijzaken, naast de tien zaken die in de twee uitspraken over het PAS aan de orde zijn. De afhandeling van zaken over bestemmingsplannen zal wat langer duren.
De regering is vandaag gezakt voor het examen voor Europees natuurrecht'Politieke leugen'
Met de zaak komt een einde aan jaren van touwtrekken tussen de overheid enerzijds en de drijvende krachten achter Mobilisation, Johan Vollenbroek en jurist Valentijn Wösten, anderzijds. Vollenbroek reageert als volgt op het oordeel van de RvS: "Dit is een enorme overwinning voor de natuur. Al jaren vergiftigen wij als mensen onze leefomgeving. Ammoniak en stikstof zijn voor de natuur gevaarlijke gifstoffen bij de nu bestaande overdosering. Het PAS is gebaseerd op de politieke leugen dat de natuurschade kan worden opgelost met milieutechniek en natuurherstelmaatregelen. De regering is nu verplicht om de duizenden onterecht verleende vergunningen opnieuw te beoordelen. Ingrijpende maatregelen zijn nodig waaronder een krimp van de Nederlandse veestapel. Dat betekent ook dat de boerenorganisaties hun politieke opstelling moeten aanpassen."
Raadsman Wösten zegt: "De regering is vandaag gezakt voor het examen voor Europees natuurrecht. De regering was eerder met de Urgenda-uitspraak ook al gezakt voor het examen internationaal klimaatrecht. Hoe kan het bestaan dat Nederland op milieugebied jaar in jaar uit een van de slechtste jongetjes van de Europese klas is, en drie kleine organisaties de regering bij de les moet houden?"
Cruciaal politiek vraagstuk
De uitspraak betekent dat de duizenden natuurvergunningen die sinds 2015 zijn verleend voor de bouw of uitbreiding van kolencentrales, veebedrijven, wegenbouw, biomassacentrales en mestvergisters in strijd met de wet zijn verleend, maar toch van kracht kunnen blijven. Mobilisation en vereniging Leefmilieu hebben sinds 2015 tegen ruim 400 vergunningbesluiten beroep ingesteld. In twintig van de 400 zaken is vandaag uitspraak gedaan. De overige 380 uitspraken zullen in de komende maanden volgen. Naar verwachting zullen al die beroepen gegrond worden verklaard. Vollenbroek en Wösten zien uit de uitspraak voorts een cruciaal politiek vraagstuk oprijzen: wat moet er gebeuren met de niet aangevochten vergunningen?
Update 30 mei 12:30 uur: op Boerderij spreken de belangrijkste agrarische advocaten zich uit.
De ‘geruststellende’ opmerking van de Raad van State (RvS) dat het afwijzen van het Programma Aanpak Stikstof (PAS) geen gevolgen heeft voor vergunningen die al definitief zijn, is minder geruststellend dan het lijkt, zegt de boerenkrant.
“De wet biedt de mogelijkheid om vergunningen in te trekken”, zegt Peter Goumans van Hekkelman advocaten in Nijmegen. Hij legt meteen een praktisch onderwerp op tafel. Beweiden en bemesten kennen een vergunningplicht. “Eigenlijk", zegt Goumans, "zijn dat dus nu opeens allemaal ‘illegale’ activiteiten geworden, want niet gedekt door een vergunning. Daar moet de politiek een oplossing voor gaan bieden.”
Franca Damen van Kneppelhout & Korthals Advocaten in Rotterdam zegt niet verbaasds te zijn dat de Raad van State een streep zet door het PAS: "Ik heb nooit in het PAS geloofd en heb altijd getwijfeld aan de juridische houdbaarheid ervan.” Voor weiden en bemesten raadt ze aan een vergunning aan te vragen. Pikant voegt ze toe: "Hoewel ik geen idee heb hoe de provincie de uitstoot moet berekenen, daar zijn helemaal geen rekenmodellen voor.”
Damen suggereert ‘extern salderen’ als mogelijk vangnet en wordt daarin bijgevallen door Ruud Verkoijen, van Goorts+Coppens advocaten in Helmond. Communicatieadviseur Derk Moor raadt aan eerst de reactie van het verantwoordelijke ministerie en de politiek af te wachten. Zij zullen het kader moeten scheppen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
# 73 Valentijn, je vat het goed samen. Het kamer”debat” was een treurige uitwisseling van partijstandpunten. Ze moeten uit hun comfort zone. Misschien is de vorming van een crisisteam van jongeren de oplossing. Het cynisme en de inertie van de ouderen weet vaak geen raad met de vragen van jongeren over de toekomst.
Ik was zaterdag bij een jonge boer op bezoek die met zijn vader al 25 jaar een stuk weiland verschraalt (maaien en afvoeren) voor natuur. Vrijwillig, met een niet kostendekkende vergoeding, omdat ze natuur mooi vinden. Hij doet ook aan weidevogelbeheer. En uiteraard lopen zijn koeien in de wei. Hij is woedend dat hij voor weidegang nu misschien een vergunning moet aanvragen.
En een paar maanden terug was ik bij een jonge varkenshouder. Hij had allerlei maatregelen genomen om de emissie te beperken, voldeed aan de norm, maar moest toch een dure luchtwasser aanschaffen. Daar was hij boos over.
Al die luchtwassers, zo heb ik begrepen, zijn verbonden met een centraal systeem waar wordt bijgehouden of ze het doen, en of ze aan staan. Onderdeel van de 1.25 miljard kosten die Kees noemde. En dat zijn dan alleen nog maar de stikstofkosten.
25 jaar geleden promoveerde ik op onderzoek aan calciumtekort bij zangvogels op onze arme zandgronden (de bekende dunne eischalen). Het haalde alle grote bladen, het journaal, publicatie in Nature, etc. Maar het zat, zoals dat heet, aan het einde van de beleidscyclus: we wisten al vijftien jaar dat stikstof schadelijk was voor de natuur, er was beleid geformuleerd, er werden maatregelen genomen en dat was dat. De nieuwe gegevens over vogels maakten geen verschil.
Nu, 25 jaar jaar later, nemen de sperwers op de Veluwe af omdat hun eieren niet meer uitkomen. Door een aminozuuronbalans, veroorzaakt door stikstofovermaat. En de sperwer was juist één van de roofvogelsoorten waarvan de populatie zich bijna had hersteld, nadat DDT en aanverwante stoffen begin jaren zeventig werden verboden.
Met veertig jaar beleidscyclus achter de rug, zien we een debat waarin partijen hun stokpaardjes berijden. Zonder ook maar überhaupt de vraag te stellen, laat staan er over na te denken: zijn er misschien manieren om én de natuur te verbeteren, én economische ontwikkeling mogelijk te blijven maken? Innovatie, nieuwe oplossingen bedenken, ontstaat onder spanning. In dit geval: de gevoelde urgentie om de natuur te herstellen én economische ontwikkeling mogelijk te blijven maken.
En dan kom ik toch weer op die kosten van de huidige landbouw, en het beperkte aandeel in het BBP.
Ik vind dat alle sectoren moeten bijdragen aan vermindering van de stikstofuitstoot. Maar er zijn een paar redenen om eerst naar (een deel van) de landbouw te kijken. 1) stikstofdepositie is het meest schadelijk voor natuur op arme zandgronden: vennen, stuifzanden, heiden, heischrale graslanden en oude bossen. 2) Juist daar wordt veel stikstof uitgestoten, met name door de concentratie van intensieve veehouderij. 3) Dat is in de vorm van ammoniak, en die slaat juist lokaal naar (NOx van verkeer verspreidt zich verder). 4) Het lijkt betaalbaar, oa omdat het lucht geeft aan andere sectoren, die (vind ik) ook daarom moeten meebetalen aan de reductie in de landbouw. Dus verruiming van begroting landbouw, ten koste van andere departementen.
Om de (begrijpelijke) pijn bij de agrariërs die het betreft te verzachten kun je een deal sluiten: nu inzet op vooral landbouw, vanaf 2025 ook de andere sectoren. En via klimaatmaatregelen dragen die ook al eerder een steen bij.
Tot zover de mooie theorie. Politiek gaat over gelijk krijgen, niet gelijk hebben. Ik hoop dat het crisisteam stikstof van de departementen voldoende ecologen en landbouwdeskundigen bevat, en niet te veel juristen. Die hebben hun kans gehad. Maar ik ben er niet gerust op.
Ik stel voor een tweede crisisteam te vormen, met alleen jongeren er in. Met er omheen een schil van oudere deskundigen. Een mix van agrarische bedrijfsdeskundigen, boeren, ecologen en economen. Zonder juristen. Laat hen eens berekenen wat de huidige landbouw veroorzaakt aan directe milieukostenkosten, indirecte kosten door beperkende effecten op andere sectoren (stikstofemissie), zet dit af tegen wat er in de landbouw verdiend wordt, en tegen de omvang van de totale economie. En laat hen op basis daarvan een advies over verduurzaming en de kosten en baten ervan schrijven aan de tweede kamer en dit aanbieden in de vorm van een petitie. Met oog voor de exportwaarde van innovatie voor verduurzaming.
Er zijn toch vast wel studenten van Wageningen Universiteit en Research die hier aan willen meewerken. Daarmee kan Wageningen substantieel gaan bijdragen aan het denken over verduurzaming van de landbouw. Hoog tijd, want waar is Wageningen eigenlijk in het debat daarover? Ik lees het Alumniblad, als ex-student met plezier. Interessante artikelen, oa over verduurzaming. Maar het is fragmentarisch. Waar is het verhaal over waar de Nederlandse landbouw in 2050 zou kunnen en moeten staan? Ik lees niet over een discussiereeks over wat bijvoorbeeld circulaire landbouw is, wat daarin realiseerbaar is, en hoe snel. Dus: waar is Wageningen?
Hoe organiseren we de vorming van zo’n crisisteam van deskundige jongeren? Die binnen een jaar hun advies opleveren. Heel misschien gaat er dan, na veertig jaar pappen en nathouden, echt iets ten goede veranderen voor jonge agrariërs, biodiversiteit en de generatie na ons.
Valentijn, Heldere reactie in #76 . Ik begrijp je scherpte als het als ruis aangedragen wordt.
Ik ben niet een van degenen die niet wil bewegen.
Ik bedoel met kijken naar anderen vooral om te zien hoe hun reduceren of uitstoot voorkomen. Of te zien / snappen waarom het daar geen probleem is of veroorzaakt.
Niet kijkend naar anderen om dan te kunnen wijzen van: kijk hullie dan....!
@#75 Met alle respect: hiermee raken we helaas toch weer van de weg af. Uiteraard houdt de lucht niet halt bij de grens. Onvermijdelijk komen er emissies uit het buitenland. Zoals NL ook emissies exporteert. Voor zover mij bekend: per saldo exporteert NL meer dan het importeert. En dat verbaast mij niets, gegeven de uitzonderlijk hoge nationale emissies in combinatie met een totale afwezigheid van bergen om de emissies van elders vast te houden.
Tuurlijk, prima om in een voetnoot ook te kijken wat ze in omliggende landen emiteren. Maar laat ons nu eindelijk eerst concentreren op het opruimen van onze eigen - niet geringe - troep. Ik bedoel dit niet onvriendelijk. Maar die buitenlandse emissies worden steevast als ruis ingezet door mensen niet willen bewegen. Dit ter verklaring van mijn wellicht wat strakke reactie.
Valentijn,
heldere en duidelijke uiteenzetting in #73. Het NRC artikel heb ik ook gelezen.
De laatste zin van #73 en nu serieus die stikstofdeposities omlaag brengen.
Hoe kijk jij aan tegen de post buitenland? Althans in #40 heb ik een bron gelinkt die mij inzicht gaf in getallen voor orde van grootte van alle genoemde bronnen.
Daarnaast vraag ik me dan af. NL is niet het enige land wat moet voldoen aan de gestelde voorwaarden. Hoe ziet hun beleid eruit? Weet jij hoe buurland(en) dit opgepakt hebben? En gaat daarmee de post buitenlandse invloed dan ook dalen voor ons in NL?
#72 Rene, helder.
Helemaal eens met het naar je toe rekenen. Juist daarom maakte ik dat vergelijk.
Wat willen we nou eigenlijk echt oplossen. Voldoen aan opgestelde regeltjes, Europese wetten in dit geval. Of een directe leefomgeving waarin leven nog leuk en voldoende gezond kan. Niet teveel vervuiling en een buitengebied omgeving die tegen een stootje kan, voldoende divers, biodiversiteit dus.
Met salderen bedoel ik bijv. het vlees dat foodlogger Jack van Messel naar Nederland (Europa) haalt. Dan mogen wij hier ander vlees voor hun produceren. Is gewoon ruilhandel. Pas daarna komt het teveel dat bedoel ik ermee.
En nogmaals de impact van buiten de landgrenzen bij dit onderwerp is zo groot dat de grens niet de landgrenzen mogen zijn.