1 min
Jack van Messel, vleeshandelaar en voorvechter van diervriendelijke slacht, reageert op berichtgeving in de NRC over de lakse houding van de NVWA bij het toezicht op Nederlandse slachthuizen. Hij ziet een verschil tussen werk goed doen en activisme.
Gisteren was ik met mijn kinderen op een kinderboerderij in Apeldoorn. Onze dove en slechtziende 14 jaar oude Jack Russell mocht niet naar binnen. Ons hondje moest in zijn mand in de auto blijven. Raampjes op een kiertje, omgevingstemperatuur 17 graden, autotemperatuur 19 graden, regenachtig grijs weer. De dag was er heel geschikt voor.
De hond zou ongeveer 2 uur in de auto blijven. Het bleef koel en bewolkt. Toch ging ik na een uurtje even kijken. Er stond er een boze bezoeker bij mijn auto. Ze vond dat ik mijn hond niet in mijn auto mocht achterlaten. Ze identificeerde zich als politie-agent met verlof. Als ik het dier niet meteen uit de auto zou halen, zou ze haar collega's bellen. Toen we de kinderboerderij verlieten, stond er inderdaad een politieauto bij mijn auto. De politieagent controleerde mijn gegevens en liet mij weten dat alles in orde was.
Toen ik later Joep Dohmen in de NRC over de misstanden in Nederlandse slachthuizen en laakbaar optreden van de NVWA had gelezen, trok ik de volgende les uit mijn ervaring met de agente in burger:
1. De klokkenluidende agente was verblind door dierenliefde
2. De opsporingsambtenaar was ter zake kundig
3. Als de agente met de NRC had gesproken, zou ik publiekelijk zijn veroordeeld
Dit artikel afdrukken
De hond zou ongeveer 2 uur in de auto blijven. Het bleef koel en bewolkt. Toch ging ik na een uurtje even kijken. Er stond er een boze bezoeker bij mijn auto. Ze vond dat ik mijn hond niet in mijn auto mocht achterlaten. Ze identificeerde zich als politie-agent met verlof. Als ik het dier niet meteen uit de auto zou halen, zou ze haar collega's bellen. Toen we de kinderboerderij verlieten, stond er inderdaad een politieauto bij mijn auto. De politieagent controleerde mijn gegevens en liet mij weten dat alles in orde was.
Toen ik later Joep Dohmen in de NRC over de misstanden in Nederlandse slachthuizen en laakbaar optreden van de NVWA had gelezen, trok ik de volgende les uit mijn ervaring met de agente in burger:
1. De klokkenluidende agente was verblind door dierenliefde
2. De opsporingsambtenaar was ter zake kundig
3. Als de agente met de NRC had gesproken, zou ik publiekelijk zijn veroordeeld
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juli krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Niet en masse, Jack. De bovenlaag. En de rest niet of eenmaal per maand.
Jan Peter, een paar duimen van mij. Maar hoelang nog totdat consumenten en masse bereid zijn om 15 euro per ons te betalen voor vlees, vis, zuivel en eieren met 6 sterren BLk?
Nee, ik bedoel het zeker niet ironisch. Weet alleen niet hoelang het duurt voordat mensen de media volgen. #injectienaaldtheorie. Het patroon zit heel diep ingesleten.
Ik zie in mijn omgeving zeer fervente en behoorlijke vleeseters vegetarisch worden. En dat is meer dan grachtengordelgedoe.
Zo'n houdingsverandering is zich in de media vermoedelijk inderdaad aan het voltrekken. Of bedoelde je het ironisch, Jan Peter?
Nog even en de vegetariër hoeft niet meer uit te leggen waarom hij of zij vegetarisch eet. Laat staan dat ze nog activistisch hoeven te zijn. Die rol is dan voor de vlees, vis en zuivel eter weggelegd. We gaan strijden voor het laatste stukje vlees van 15 euro per ons.