Uitgaande van die gedachte ging Spratt aan het werk met minuscule onderwatermicrofoontjes om verschillende akoestische 'vingerafdrukken' vast te stellen. "Door naar de belletjes te luisteren kunnen we informatie verzamelen over hun gemiddelde grootte, het verschil tussen de grootste en de kleinste en de algehele bubbelactiviteit," aldus Spratt.
In eerste instantie gebruikten de onderzoekers piepschuimen bekers (plastic dus) om zo het 'klinken' van glaswerk te vermijden.
Dat pakte helemaal verkeerd uit. De mousserende wijn bleek zich totaal anders te gedragen in plastic bekers dan in champagneglazen. Met het blote oog was al te zien dat de belletjes in een plastic beker veel langer aan de zijkant bleven 'plakken'. Wanneer ze uiteindelijk aan de oppervlakte open barstten, waren ze veel groter dan bij een mousserende wijn die in een champagneflute geschonken werd. Het uiteindelijke geluidsonderzoek voerden de wetenschappers dan ook uit in glazen champagneflutes. Daaruit leidden ze af dat de bubbels in de door hen onderzochte Moët Chandon Impérial iets kleiner waren, dat er minder variatie was in de grootte van de belletjes en dat er meer bubbelactiviteit was dan in de Californische Brut.
De bubbelgrootte en -veelheid blijken ook de smaak te beïnvloeden. Dat stelde de Franse fysische chemicus en bubbelexpert Gérard Liger-Belair al eerder vast. Bij een grotere bubbel komen er meer geurmoleculen vrij en die 'springen' verder weg dan bij een fijne, ontdekte hij. Dat zou kunnen pleiten voor het vooral uit plastic drinken van een simpele 'ploef'. Wil je juist ingetogen chique genieten? Dan is de hoeveelheid belletjes en niet de grootte ervan, in je kristallen champagneflute een teken dat je met een kwaliteitsbubbel te maken hebt.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog