In een bakje van niks groeit rucola. Ieder jaar komt het vanzelf terug en pak ik de scheutjes bij elkaar die overal op komen. Tussen het grind en tussen de tegels. Ik plant ze in dat bakje van 60x60 cm. De rucola is in de loop der jaren lekker heet gaan smaken. Die uit de super vinden we al lang niet meer smaken, al smaakte deze net zo toen we de eerste jonge plantjes uit een tuincentrum meenamen.

We worden er gek van. Die bak moet gegeten worden. Acht keer in de week moet er iemand aan geloven. Anders schiet het te ver door. Buren durven niet meer open te doen. En je moest eens weten wat het zou moeten kosten, want het is biologisch. Nou ja, niet gecertificeerd natuurlijk, maar het krijgt biologische mest, alle aandacht en trots en blijft daarom onbespoten.

Maf, dat de buren niet snappen dat ze allemaal net zoiets maar dan wat anders moeten planten. Een gewasje of 10 en hier en daar een stel kippen meteieren.

Burenruilhandel is een feest. Je eet gratis, super vers, gevarieerd en er is geen vierkante centimeter extra landbouwgrond voor nodig al zullen tuinders, telers en eierboeren er niet blij mee zijn.

Ervaring met plagen van 60x60 en ruilhandel?
Dit artikel afdrukken