1 min
Onze overheid garandeert ons met al haar regels en wetten en de strenge controle daarop dat 100% van ons voedsel veilig en duurzaam is. Desondanks maakt een ruime meerderheid zich zorgen.
"Ongeveer zestig procent van de Nederlandse consumenten is ongerust over mogelijke restanten van hormonen en antibiotica in vlees. Dat blijkt uit de nieuwste Eurobarometer-enquête uitgevoerd in opdracht van de European Food Safety Authority (EFSA). Ongeveer 53 procent van de Nederlandse consumenten maakt zich zorgen over de aanwezigheid van resten vergif in groente, fruit of graan en 57 procent is ongerust over te hoge dioxinegehaltes in vis. Het welzijn van boerendieren is voor 59 procent van de Nederlandse respondenten een punt van zorg. Een derde van de consumenten is er niet van overtuigd dat overheden in de Europese Unie snel ingrijpen als een gevaar voor de volksgezondheid is vastgesteld." Bron: Levensmiddelenkrant 24.11.2010.
Het grote gebrek aan vertrouwen in overheid en bedrijfsleven leeft volgens mij zeker niet alleen bij goed geïnformeerde mensen. Ik denk dat vooral onder mensen die juist gevoelig zijn voor 'autoriteit' een onbehagen groeit: bij de traditioneel ingestelde zwijgende meerderheid die juist het vertrouwen graag buiten zichzelf neerlegt.
Ik vraag mij af of dit inderdaad echt heel veel langer zo goed kan gaan.
Het is tijd dat zowel overheid als bedrijfsleven op zoek gaan naar nieuwe vormen van zekerheid. Niet als schijnoplossing, maar juist fundamenteel. Voor mij betekent dat een transformatie van binnenuit: van normen, maar op waarden.
Niels Willems is een marketeer die zich overbodig probeert te maken. Hij snapt bijvoorbeeld wat hier staat. Toch heeft hij een marketingburo.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Wouter, je vraagt of ik wat concreter word hoe je daar nu komt, dat je als bedrijf vanuit waarden opereert. Voor een dergelijke ontwikkeling is geen stappenplan; hzoiets laat zich niet instrumenteel ophaasten. Het gaat over openkomend bewustzijn. Een blog hierover is in de maak.
Meer hier wel over van Tex Gunning: http://bit.ly/eDYPT8
Olaf, bedankt voor je antwoord.
Je zegt: "Volgens mij gaan we kapot aan het idee van een maakbare samenleving en alleen de mensen die geleerd hebben het volledig in zichzelf te zoeken kunnen geestelijk overeind blijven."
M.i. gaan we juist kapot omdat we het enkel nog in onszelf willen zoeken. Ik zeg niet dat het hier nog gezond anders kan (ik zoek het nl. inderdaad ook in mezelf). De premisse zou echter moeten zijn dat we mens worden door verzorgd te worden en te verzorgen.
We gaan ten onder aan praatjes. Zo denken lagelanders dat ze erg hard werken. In Azië lachen ze daar eens goed mee.
@Steven, volgens mij komt het probleem dat de meeste mensen denken dat de wetenschap een duidelijk antwoord kan geven op vragen. Nu is het zo dat alles wat in de 20ste eeuw is gepubliceerd door peer reviewed tijdschriften en dus toen als waar beschouwd werd, daarvan wordt nu nog maar minder dan 10% als correct beschouwd door diezelfde wetenschap. En zo hoort het ook! Maar mensen zijn bang om ziek te worden en dood te gaan (gek hè, want ze worden het uiteindelijk allemaal) en dus wil iedereen iemand de schuld kunnen geven als het onvermijdelijke eindelijk gebeurd. Volgens mij gaan we kapot aan het idee van een maakbare samenleving en alleen de mensen die geleerd hebben het volledig in zichzelf te zoeken kunnen geestelijk overeind blijven. Daarom ben ik het eens met de stelling dat bedrijven moeten leren om integer om te gaan met hun eigen visie op de samenleving en hun eigen functioneren daarin. Maar hoe doe je dat inderdaad. Er is een aardig boek uit van Steve Zaffron en Dave Logan. Het heet The Three Laws of Performance en bevat een visie die gedeeltelijk antwoord geeft op die vraag. Het gaat te ver om dat hier uit te leggen.
Wouter, ooit heette het "wat de boer niet kent, de boer niet eet".
Wanneer je vraagt "Gezagsdragers worden niet meer vertrouwd, dat snap ik. Maar hoe ga je om met mijn twee voorbeelden? Welke nieuwe vorm van vertrouwen past daar bij?" ligt het antwoord wellicht ook in het feit dat door de industrialisering van onze voedselvoorziening, dit een verloren strijd is. Maar of de industrie er zich zorgen over maakt?
Vandaag nog op ons ochtendnieuws: de papflessen voor onze babies. Daar zitten chemische componenten in die een baby stevig ziek kunnen maken of minstens een kwalijk effect kunnen hebben op het immuniteitssysteem. Dit soort nieuws doet een mens geen goed. In Frankrijk en Denemarken mogen deze stoffen niet gebruikt worden, in België denkt men er nog over na. Hoe moet je daar als burger mee om?
Ander voorbeeld. In Canada zijn statines verboden door de overheid; In België promoot het Onafhankelijk Ziekenfonds "cholesterolverlagend" Becel en betaalt het gebruik ervan zelfs terug.
Niels je zegt: ... naar zichzelf toe kunnen verantwoorden. Precies helemaal juist. Een van de moeilijkste menselijke eigenschappen met name omdat we geneigd zijn ons steeds naar anderen toe te verantwoorden (en hopen dat daar dan een positief beeld ontstaat). Bedrijven en overheid (een opeenhoping van mensen met dit ptobleem), zullen die verandering niet te weegbrengen, met name omdat ze dat ook niet voor zijn opgericht.
Het wantrouwen en de weerstand vanuit de burger, ik blijf er nog maar even bij, moet groter worden.