Microplastic, minieme deeltjes plastic, vervuilen onze hele leefomgeving, al is met name het probleem van de oceanen bekend. Vorig jaar deed een Duitse consumentenorganisatie onderzoek naar het voorkomen van microplastics in Duitse honing. Niet geheel onverwacht troffen ze inderdaad plasticdeeltjes - van 0,01 tot 9 mm - in de honing aan. De Franse consumentenorganisiatie 60 Millions onderzocht of het probleem beperkt bleef tot Duitsland. Dat is niet het geval.
Alomtegenwoordige vervuiling
60 Millions nam 12 potten honing, met honing uit verschillende landen, onder de loep. In alle potten troffen ze microplastics aan. De meest vervuilde honing bevatte 265 microdeeltjes per kilo, drie keer zoveel als de minst vervuilde. 60 Millions concludeert dan ook dat de plasticvervuiling zich overal om ons heen voordoet.
Drie soorten microplastics
Er kwamen drie soorten microplastics uit de test. Vezels, die waarschijnlijk van textiel afkomstig waren. Deeltjes, die het eindresultaat van de afbraak van grotere stukken plastic zijn, en korreltjes uit cosmetica of industriële afvalproducten. De vervuiling treedt overal op: in regenwater, in de lucht en in bepaalde bloemen, hadden de Duitse onderzoekers al vastgesteld. De bijen die in de natuur fourageren, brengen de microdeeltjes dus met de pollen mee naar de korf en zo komen ze in de honing terecht.
Het gaat om precies dezelfde types microplastic als we ook in de oceanen, in vissen en mosselen terugvinden. Dat is een extra argument voor een alomtegenwoordige plasticvervuiling, en niet eentje die lokaal, bijvoorbeeld door het isolatiemateriaal in de korf of een plastic verpakking, veroorzaakt wordt.
Natuurzuiver product?
De bevinding doet een nieuwe aanslag op het 'natuurlijke' imago van honing. Niet alleen blijkt Frankrijk zelf steeds minder honing te produceren en is de bijensterfte er relatief hoog. Eerder stelde het Europese parlement vast dat ook een beetje GMO-pollen in de honing acceptabel was voor dit natuurlijke product. En nu blijkt er ook al plastic in het geliefde natuurproduct voor te komen. Daar is geen ontkomen meer aan.
Fotocredits: kaurjmeb
Dit artikel afdrukken
Alomtegenwoordige vervuiling
60 Millions nam 12 potten honing, met honing uit verschillende landen, onder de loep. In alle potten troffen ze microplastics aan. De meest vervuilde honing bevatte 265 microdeeltjes per kilo, drie keer zoveel als de minst vervuilde. 60 Millions concludeert dan ook dat de plasticvervuiling zich overal om ons heen voordoet.
Drie soorten microplastics
Er kwamen drie soorten microplastics uit de test. Vezels, die waarschijnlijk van textiel afkomstig waren. Deeltjes, die het eindresultaat van de afbraak van grotere stukken plastic zijn, en korreltjes uit cosmetica of industriële afvalproducten. De vervuiling treedt overal op: in regenwater, in de lucht en in bepaalde bloemen, hadden de Duitse onderzoekers al vastgesteld. De bijen die in de natuur fourageren, brengen de microdeeltjes dus met de pollen mee naar de korf en zo komen ze in de honing terecht.
Het gaat om precies dezelfde types microplastic als we ook in de oceanen, in vissen en mosselen terugvinden. Dat is een extra argument voor een alomtegenwoordige plasticvervuiling, en niet eentje die lokaal, bijvoorbeeld door het isolatiemateriaal in de korf of een plastic verpakking, veroorzaakt wordt.
Natuurzuiver product?
De bevinding doet een nieuwe aanslag op het 'natuurlijke' imago van honing. Niet alleen blijkt Frankrijk zelf steeds minder honing te produceren en is de bijensterfte er relatief hoog. Eerder stelde het Europese parlement vast dat ook een beetje GMO-pollen in de honing acceptabel was voor dit natuurlijke product. En nu blijkt er ook al plastic in het geliefde natuurproduct voor te komen. Daar is geen ontkomen meer aan.
Fotocredits: kaurjmeb
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Bas, 1 nanometer is nog ''iets'' kleiner; nl. 0,000 001 mm.
In de Franse tekst staat: 0,01 à 9 mm.
Dat had vertaald moeten worden als: 0,01 à 9 mm, of beter nog als: 0,01 tot 0,09 mm.
Als ze in het onderzoek werkelijk 9 mm. bedoelen, dan had er: 0,01 (jusqu')à 9,00 mm, moeten staan. Een subtiel, maar wezenlijk verschil. De getallen achter de komma geven de mate van nauwkeurigheid aan, die moet in de aangegeven bandbreedte gelijk zijn.
Maar genoeg geneuzel. De strekking van dat artikel is dat we plastic binnenkrijgen via honing. De evt. toch aanwezige grotere stukken van 9 mm., die echt nooit via de honing in het potje kunnen komen, zouden we er sowieso waarschijnlijk ongeschonden uitpoepen maar wat gebeurt er met de microplastics in ons lichaam?
Wat staat er in de Duitse tekst?
Een paar nanometer dunne synthetische vezel is nagenoeg transparant.. ik zie niet goed in hoe dat niet een pot honing terecht kan komen. Bovendien kan het er maar één geweest zijn in het hele onderzoek.
Nee , natuurlijk niet. Weten we wel hoe groot een vezel (tje) van 9 mm is? Het bestaat niet dat dit formaat in de honing zit.
Marc en Otto, hebben jullie over Cécile's post heengelezen dat ze denkt dat het om een vezeltje van 9 millimeter gaat of vinden jullie dat niet geloofwaardig?