1 min
Alles wat 'vergeten' is, stoffen we weer af. Vergeten groenten en fruit voorop.
Vergeten is eigenlijk niet het juiste woord. We hebben ze bewust uit de teelt laten verdwijnen omdat zowel producenten, als groothandels en detaillisten het aanbod hebben beperkt tot wat zo zorgeloos mogelijk te telen, vervoeren en verpakken valt.
Dat is nu eenmaal de volstrekt logische consequentie van de rationele economie zoals die na WOII het aanbod heeft aangepakt en gereorganiseerd. Nu de welvaart zover is toegenomen dat we weer aan welzijn gaan denken én omdat we ons vervelen ('alweer Granny Smith') wordt de markt voor die oneconomische producten weer rendabel. Logisch, want mensen zijn bereid er een price premium voor te betalen, terwijl de handel de inkoopprijs voor het massale bulkfruit alleen maar meer is gaan uitknijpen (een andere effect van diezelfde rationele economie).
De Gelderlander heeft vandaag een prachtig artikel over een vergeten vrucht, waarvan je zelden hoort in de Grachtengordels van onze Yuppensteden: de kroos oftewel kerspruim.
Lees het en je weet meteen waarom die vrucht bewust de vergetelheid in is gerooid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
dag lies
dat zijn geen kroosjes
kroosjes kunnen geel/paars/rood zijn.
kerspruim met donker blad is meer sierboom/vrucht
ander soort
groet, josje
Vandaag, 23 juli 2010 staat er ook een stuk over KROZEN in de Gelderlander (het lijkt uit de datering van de reacties alsof dat eerder in de krant heeft gestaan)
Ik zie op de foto dat krozen geel zijn. Ik had gehoopt -ook- donkerpaars, want ik heb in mijn tuin ook een soort pruimen die door de vorige bewoner pruimkers werden genoemd. Deze zijn donkerpaars en de boom heeft ook donkerpaars blad. In de Gelderlander van vandaag worden de krozen ook kerspruim genoemd. Kent iemand zo'n vrucht die donkerpaars is?
Nu weet ik dus waar onze sterappelen bleven.
Ik eet ook dit jaar weer krozen; ze zien er niet uit, maar smaken goed.
Ik heb erg veel reacties gehad op het artikel in De Gelderlander. Het onderwerp krozen spreekt blijkbaar erg tot de verbeelding van mensen die ze ooit geproefd hebben. Dat merk ik bijvoorbeeld ook als ik met mijn krozenjam en -sap op de jaarlijkse Oogstmarkt van De Tuinen in Appeltern sta. Het geheugen voor smaak is in het algemeen erg goed. En wat erg leuk is, is dat enkele nieuwe (toevals)zaailingen die dit jaar voor het eerst vrucht droegen nog beter van smaak zijn dan de oudere.
Tsjonge, dit lijkt het effect te hebben van Proust's Madeleine in 'A la recherche du temps perdu'! Nog meer van deze boeiende jeugdherinneringen?